is dit borderline of gedrag voortkomend uit Blowen

afbeelding van dkberkel

Ik heb deze brief aan mezelf gericht, zodat ik het van me af kon schrijven. Mijn vraag aan jullie is dit nu typisch borderline gedrag, of is dit nu gedrag voortkomend uit 13 jaar blowen of extreme onzekerheid.

Hoe je om ging met geld, dreef me tot wanhoop. Zodra het voor eigenbelang was kon je wel geld overhouden. Rijbewijs, kleurpotloden en ga zo maar door. De manier hoe het me opviel hoe je anders was bij vrienden en fam of op je werk. Het leven achter maskertjes en thuis vielen deze af. Je emoties vlogen allen kanten op van blij naar boos, naar geïrriteerd om kleine zaken. De manier hoe je A. afbranden op de boot, dat R. moest zeggen het is wel mijn ex hoor, je zwart wit denken, geen grijs gebied kennen.

Je had enorm veel moeite met een rustig leven en met regelmaat. De manier hoe je omging met kritiek, of als ik je wilde helpen terwijl je er notabene om vroeg en je zei dat jouw manier dan weer niet goed was. Het is niet normaal om een rubberboot te kopen van je laatste 100 euro terwijl we nog 3 dagen tot loon moesten. Je vrij nam om het huis te boenen nadat we er een woordenwisseling over hadden gehad. De manier hoe je het moeilijk had met verandering. Je jaloersheid die vaak nergens op sloeg. Je was zo jaloers dat je zelfs Kim een vriendschapverzoek had verstuurd.

Ik niet wilde dat je op de bank rookte en je het toch deed en brandgaten maakte in de eerste week dat je bij me woonde. Je manier van je zin doordraven als ik nee zei. Ik tegen je zei kap met deze nutteloze discussies en je toch de confrontatie met me aanging zodat je kon zien hoe gek ik op je was. Je vrij nam om te studeren en je je knetterstoned rookte. Je enorm boosheid over het snurken, dat je niet eens meer in bed wilde slapen. Waarom was het zo'n probleem om een stripje te plakken. Steeds meer woede om niks. Steeds de confrontatie opzoeken. Mij een narcist noemen omdat ik je aansprak op je gedrag. Mij zowat gek praten. Ik was een autist omdat ik van een schoon huis houd omdat ik last had van het stof, lenzen, hooikoorts-huismijt-allergie. ik zou snuiven, ik had stress, het matras was goed volgens jou terwijl ik aangaf er niet lekker op te slapen, toen jij niet goed sliep kwam er direct een ander bed.

Ik was homo daar had je zo je twijfels over, ik zou me rukken op de wc. Je boosheid om een lege krat die nog thuis stond, je verband om je hand om zo te schreeuwen naar aandacht, net als het verhaal met raoul, in tijden dat ik wat minder aandacht voor je had. De manier hoe je je afgewezen voelde als ik even stond te koken en het vlees moest draaien en ik je geen knuffel kon geven. Ik mezelf volledig verloor in steeds maar mijn grenzen te laten overschrijden, want daar had je letterlijk schijt aan. Ik steeds maar weer de wind de andere kant moest laten waaien omdat ik radeloos was hoe ik het met je moest aanpakken. Ik ben allergisch voor katten net als hooikoorts en huismijt allergie naar blijkt en het matras lag als beton. Daardoor was ik enorm moe en had ik misschien soms wel een kort lontje. Maar iemand ontploft niet zonder reden. Daar is vaak een aanleiding voor. Ik was je partner niet je vader en laat ik het nu druk gehad hebben met je opvoeden. Je iedere ochtend uit je nest trekken zodat je op tijd op je werk was lieverd doe dit liever doe dat. lieverd ga op tijd naar bed.

Je vastklampen en bang zijn dat je R zou verliezen als vriend na het verhaal van het uitje. De pieken als we het leuk hadden 60% van de tijd waren echt enorm leuk. maar de dalen de andere 40% waren intens diep. Je projecties die ik dan weer moest aanvechten. Geen hulp willen aannemen maar wel schreeuwen om hulp. Ik moest zo extreem de liefde aan je laten blijken dat het me benauwde. Je ging van het ene uiterste naar het andere uiterste en het enige wat ik kon doen was toekijken en af en toe een beetje bijsturen. Hoe je boos kon worden als ik tegen je zei. S. snij niet op het aanrecht maar pak een bord.

Ja mijn manier van boos worden was niet juist. Maar je liet me steeds weer vechten om te bewijzen dat ik echt gek op je was lieverd. Je bent en was mijn allesje. Ik zou voor je door het vuur gegaan zijn en nog steeds en aan de andere kant wilde je geen hulp accepteren en liet je me dobberen en af en toe duwde je de dobber onder.

Je hebt een deuk opgelopen in je jeugd en dat is goed op te lossen door erover te praten en zaken te verwerken. Maar ik als je partner sta veel te dicht bij. Jii kunt er niets aan doen dat je beschadigd bent. Ga proberen net als ik zaken een plekje te geven. Ga van jezelf houden en laat mij van je houden. Ik mis je enorm.

lieverd het is uiteindelijk jouw keuze geweest, om je spullen te pakken. Ik had nog met je willen praten maar hier had je zaterdag geen behoefte meer aan. Het is jouw keuze geweest om bij je opa en oma te gaan wonen. Je had ook voor je gedrag van donderdag je excuses kunnen aanbieden en daar hadden we dan een oplossing voor kunnen vinden.

  1. Ongelijkwaardige relatie.
  2. Stress financiën
  3. Verstikkend door jaloezie
  4. Snel boos worden, kort lontje.
  5. Niet kunnen bouwen op de ander.
  6. Ruzies.
  7. Drugsgebruik
  8. Stemmingswisselingen.
  9. Met iemand naar de maccie terwijl hij haar leuk vind. (Jaloers maken geloof het niet eens)
  10. Op eieren lopen omdat ik niet weet hoe d'r bui is.
  11. Egoïsme. Auto, geld.
  12. Niet tegen verandering kunnen.
  13. Eerst iets willen en dan tegenwerken. Sabotage.
  14. Vechten tegen aannames.
  15. Rijbewijs willen halen is ook verandering (maar niet willen groeien in de relatie)
  16. Allergisch voor goed bedoeld advies.
  17. Hoop luchtkastelen alleen maar loze beloftes.
  18. Lethargie/apathie
  19. Aantrekken-afstotend gedrag.
  20. Sparen voor een auto of ander meubilair of reserves. Was niet nodig.
  21. De manier hoe je met mensen omging die je niet kende. Buurvrouw onderbuurvrouw.
  22. Hoe je omging met het huis. Waar ik me de blubber voor heb moeten knokken.

Mail aan haar: geen reactie meer gehad.

Ik begrijp waar je doorheen gaat, de pijn van vroeger, het pesten dat je is overkomen, dat je in elkaar geslagen bent. J. die je kleineerde en toen kwam H. en die had hulp van je moeder nodig. Daar komt nog eens de pijn bovenop, die ik je heb aangedaan door het uit te maken. Maar lieve S., ik was je partner, niet een psycholoog of je boksbal. ik kon niet meer anders. Je gedrag werd onhoudbaar, je prikkelbaarheid was over de top en je emoties vlogen alle kanten op. Je was zo paranoia,, ik was een autist, omdat ik graag het huis schoon hield, of zaken in harmonie in huis wilde hebben staan. ik zou me zitten te rukken, toen je thuiskwam, ik zou me rukken op de wc, ik zou snuiven op de wc, ik hield niet van je, je was zo extreem jaloers en achterdochtig, dat het me benauwde. Ik ging er aan onderdoor in de combinatie met slecht slapen door een veel te hard matras en mijn allergie waardoor ik enorm moe was. Ik raakte uitgeblust daardoor ben ik gaan vechten tegen je verslaving, ik zag hoe het je veranderen, je ochtend humeur dat steeds heftiger werd en het flippen om zaken zoals het lege fust dat nog thuis stond, of omdat het niet lukte met je studie. Ik kon het niet meer aan. Ik stond met de rug tegen de muur en je verslaving had ons in de tang. Ja ik dronk teveel, klopt, dat praat ik ook niet goed lieverd. Maar ik kwam wel mijn bed uit, ik nam wel mijn verantwoording. Ik bleef wel zorgen dat mijn en onze zaken op orde bleven en ik zorgde dat het niet mijn dagelijkse bezigheden in de weg kwam te staan. Ik sliep anders helemaal niet meer door het bed en de stress door de hobbels in onze relatie. Kijk eens naar twee jaar terug, ik oordeel er niet meer over, dat heb ik gedaan en je weet mijn mening hierover, dat mag je nu zelf eens doen, was dat een prettig leven? of begon daarna een prettiger leven met wat hobbels?.

Ik wil niet in gaan op wat wiet met je doet of kan doen, dit is een welles nietes spel en hier gaan we geen winnaar uit halen. er is genoeg over te vinden op het internet. Je bent slim genoeg om ook zelf deze gevolgen te overzien en op te zoeken. Wat ik je wel kwijt wil, je dopamine regulatie wordt ontregeld, waardoor je emoties compleet ontregeld worden. Je negatiever werd en waar ik door de bocht kwam met als je chocolade eet wordt je blijer. Het was echt hartverscheurend om te ontdekken dat je tas vol zat met chocolade. Mijn hart huilde en ik ging echt kapot van binnen. Maar dat was niet de oplossing lieverd en ik zag dat je zo je best deed. Maar je verslaving je zo extreem in de ban had. Ik ben totaal niet tegen cannabis of andere zaken. Maar wel op het moment dat je leven zo dusdanig stagneert, dat er geen groei meer is. Helaas was dat bij jou van deze aard. Ik ben tegen je verslaving gaan vechten omdat ik zag hoe het mooie tedere en super lieve gedeelte van je niet tot uiting kwam en jij niet meer tot je recht kwam.

Ik heb je los moeten laten met heel erg veel tegenzin en met een enorm gebroken hart. Je luisterde niet meer, je had letterlijk schijt aan de zaken die ik graag voor ons wilde. Een veilige haven, een spaartegoed waar we op konden terugvallen en een evenwichtige relatie. Lieverd je kunt niet de rest van je leven in de vluchtmodus blijven zonder zaken te verwerken en deze een plekje te geven. Als daar soms ontspanning bij nodig is in de vorm van een jointje dan had ik daar geen probleem mee gehad. Maar altijd op de vluchtmodus blijven, daar doe je jezelf zo tekort mee. Ja, mijn onmacht uit frustratie heb ik helemaal verkeerd geuit en dat had ik niet moeten doen. Maar ik zat vol met onmacht door hoe je niet tot je recht kwam, hoe je worstelde met de dagelijkse zaken en hoe je je verantwoording bij mij neerlegde. Dit heb ik toegestaan ja. Omdat ik om je gaf daarbij af en toe een psycholoog raadplegen is niet raar en kan soms verhelderend werken. Ik had het beste met ons beide voor.

Ik ben gestopt met drinken, overgestapt op cannabutter, thc 28% cbd 28% de high heb je niet maar wel de rest van de voordelen van het gebruik van cannabis wel. ontspannen, geen rugpijn meer en je wordt er zelfs happy van door de cbd. Ook heb ik voor mezelf een ander matras besteld, het matras was veel te hard. Zoals ik al aangaf eerder in de mail. Maar de cannabutter weerhoud me niet van de dagelijkse zaken.

Lieverd kom naar huis, kick af en laat me van je houden. Wist je maar voor 25% hoeveel ik van je hield en nog steeds. Of voor 20% mij om het even. Laat me van je houden. Ik mis jullie enorm. De rest waren kleine hobbels. Die iedere relatie kent.

Ik hoop dat je 30 minuten wil besteden aan deze video. Herken je jezelf hier niet in?

https://

Als laatste wil ik zeggen, in alle hectiek van woensdag en alle emoties en commotie, sorry dat ik je opa en Henk niet naar boven heb gevraagd, ik heb hier niet eens stil bij gestaan, ze hadden gerust de spullen van het portiek kunnen halen, Ik ben ze niet voor niets drinken wezen brengen, ik dacht dat wat er tussen ons was, tussen ons wilde laten. Daar ook sorry voor, het is nooit mijn intentie geweest hun buiten te sluiten.

Het regent nog steeds cocaïne in huis, zelfs nu je weg ben, zie jij de logica, terwijl ik op de bank zou kunnen snuiven.

https://www.dropbox.com/s/uhedrfjng6hyf8q/20161107_171812.jpg?dl=0
https://www.dropbox.com/s/f1hquz2x892ggpf/20161207_161354.jpg?dl=0
https://www.dropbox.com/s/fx08fd2ccj0la0i/Screenshot_20161025-091251.png...
https://www.dropbox.com/s/c45x7fj8mkncq64/20161213_075920.jpg?dl=0
https://www.dropbox.com/s/j2ymahvku5jo0ry/20161107_093841.jpg?dl=0
https://www.dropbox.com/s/am3vjqfpek1oqqb/20161107_100523.jpg?dl=0
https://www.dropbox.com/s/j2ymahvku5jo0ry/20161107_093841.jpg?dl=0

afbeelding van Vinky

Ik probeer er een touw aan vast te knopen

Hi dkberkel,

Ik moet zeggen dat het verhaal lastig leest. Ik weet niet wie jij precies in dit verhaal bent en wie de verloren partner is. Ik voelde me enigzins verplicht te antwoorden door de titel.

Ik heb 4 jaar samen gewoond met iemand die met Borderline gediagnosticeerd is. Ik weet er niet veel van en ben geen deskundige, maar ik heb er wel ervaring mee. De gelukkige momenten waren geweldig maar de dalen in een relatie waren te diep. Zo diep dat het lijkt alsof de mooie momenten er niet toe doen. Dat is niet waar. Negatieve momenten hebben een grote indruk op iemand met Borderline dan de positieve. Ze zijn geneigt erin te blijven hangen maar tegelijkertijd geld dat ook voor de positieve momenten. Het is een lastig iets om mee om te gaan, niet alleen voor de lijdende persoon maar ook voor de omgeving.

Ik heb er 3 jaar over gedaan er mee om te kunnen. Het geheim is eigenlijk een dikke huid hebben. Heel veel dingen worden onbedoeld uitgesproken en ze bedoelen het zo slecht nog niet. Er in de diepen dalen voor diegene zijn, dat is eigenlijk alles wat je voor iemand met Borderline kan doen. Laat een opmerking eens links liggen en geef een knuffel. Valt het je tijdens een ruzie op dat hij/zij mooie ogen heeft? Zeg het, want het zal zeker de situatie omdraaien. Mensen met Borderline zijn heel gevoelig voor heel veel dingen, ga er op een goede manier mee om. Het zijn nogsteeds doodnormale mensen, ze hebben alleen een iets uitgebreidere gebruiksaanwijzing.

Ben jij degene die Borderline ervaart? Verspil je tijd en liefde niet aan iemand die het nooit zal willen begrijpen. Ervan uitgaan dat iemand zomaar met je om kan gaan moet je nooit doen. Maar als iemand het echt wilt, help hem/haar er dan bij. Het is niet leuk, maar je blijft iemand die wat meer aandacht nodig heeft dan een ander. Weet dit, en houdt er rekening mee. Iemand die bij je wilt zijn ongeacht je mentale problemen, die moet je houden.

Ik ben zo iemand, en ik ben laten gaan. Ik hoop nogsteeds dat deze periode het negatieve deel is van Borderline, en dat ze zich weer bedenkt. Maar geloof me, als iemand echt wilt is er altijd een manier.

Ik hoop je enigzins geholpen te hebben. Als je meer wilt heb ik wat meer uitleg nodig maar ik zal er zijn.

Patrick

afbeelding van Lovertje85

@dkberkel

Ik herken me wel in wat Patrick hierboven zegt.
Het is heel veel tekst die voor mensen die de personen en het verhaal niet kennen wat onduidelijk overkomt.
Vooral door het werken met voorletters, wordt het een wat warrig verhaal.
En inderdaad jouw rol hierin is me niet helemaal duidelijk.
Ik ga er vanuit dat jij de partner bent die zich als begeleider/ouder/psycholoog/therapeut opstelt naar de ander toe.
Het lijkt me hoe dan ook niet de bedoeling dat je in een relatie 1 persoon hebt die zich als hulpverlener opstelt...
Mensen hebben een bepaalde eigen verantwoordelijkheid, en die ontneem jij hem/haar eigenlijk door hem/haar als hulpverlener te benaderen.
Ik ben niet heel bekend met borderline, behalve dat de stemmingswisselingen erbij horen voor zover ik weet.
Ik kan hier dus niet echt wat zinnigs over zeggen.
Maar ik heb meer het gevoel dat jij deze relatie mist omdat je je verantwoordelijk voelt, dan als partner.
Jij valt na een tijd lang stress, geregel en continu alert zijn nu in een soort gat van rust.
Ergens wen je aan de stress die bij zo'n relatie komt, en kan je een soort van verslaafd raken aan die verantwoordelijkheden, waardoor je na zo'n relatie het gevoel blijft houden verantwoordelijk te zijn en je misschien zelfs schuldig te voelen.
Ook al voelt het nu niet zo, dit heeft tijd nodig om bij jou zijn plek te vinden...

Laat hem/haar nu maar even een tijdje zelf de verantwoordelijkheid voor zijn/haar eigen leven nemen...