3 dagen geleden heeft hij het uitgemaakt na een relatie van 1 jaar en 3 maanden. Hij was mijn eerste vriendje, de eerste jongen die ik echt kon vertrouwen, waarbij ik echt helemaal mezelf kon zijn. Ik genoot van alle leuke dingen die we samen deden. We wonen dicht bij elkaar dus zagen elkaar bijna wel elke dag. Het voelde allemaal zo fijn. En ja we hadden zo nu en dan wel ruzies en irritaties maar ik wist altijd dat ik super veel van hem hou omdat ik altijd zo graag bij hem wou zijn. Vorige week hadden we ruzie en zeiden dat we ons best weer gingen doen. Hij was super lief, gaf me veel aandacht. Afgelopen week voelde super goed tot vrijdagavond....
Hij zei dat hij die dag daarna met me wou praten en als hij dat zegt weet ik dat het serieus is, en ik voelde het al hangen. Ik vroeg ben je van plan het uit te maken en het antwoord was ja eigenlijk wel, ik kan het niet meer...
Ik barstte in tranen uit, ik kon het niet geloven, dit mocht niet gebeuren, ik kan/wil niet zonder hem, hoe kan hij dit doen!?
Hij kwam naar mijn huis en vertelde dat ze gevoel weg was dat hij me zag als een gewone vriendin.
Het gevoel was zelfs al 2 maanden weg maar hij hoopte dat het terug zou komen. Ben blij dat hij het wel nog heeft geprobeerd maar achteraf voelt het zo kut, die 2 maanden heeft hij gewoon gelogen, gewoon gedaan alsof. Mij gezoend omdat het hoorde en niet omdat hij het wou.
Ik kan vooral niet geloven dat het echt letterlijk van de een op de andere dag over kan zijn, dat je iemand bijna elke dag ziet en dan opeens gewoon helemaal niet meer. Hoe erg veranderd alles dan. Niet meer samen slapen, niet meer samen tv kijken, niet meer samen sporten, niet meer samen lachen, niet meer samen genieten van leuke dingen. Alles is over, alles is weg. Ik kan hem niet eens meer aanraken, geen knuffels meer, geen arm om me heen.
Het gekke is ook dat mijn gevoel elk moment van de dag heel anders kan zijn. Savonds gaat het meestal wel, maar sochtends voelt het zo raar, dat je weer een dag moet beginnen zonder hem. Dat weer het besef komt dat je hem niet gaat zien vandaag.
Ik heb hem tot en met vandaag nog steeds geappt, ik ben het zo gewend, en ik heb nog zoveel vragen, en zo de dwang om te vertellen hoe kut ik me voel. En zo veel vragen wat hij nu nou voelt.
Het is gewoon zo moeilijk om iemand zomaar los te laten..........