Hallo allemaal,
Dank jullie wel voor het lezen van mijn verhaal. Alle opmerkingen zijn meer dan welkom en je hoeft mij niet te sparen. Onze relatie heb ik 5 weken geleden uitgemaakt na een zeer intens en heftig samen zijn van 7,5 jaar. Ik moet hier toch iets meer over uitweiden. Het leeftijdsverschil tussen ons is 21 jaar en ik ben 44 dus reken maar uit. Ja ik ben op een zeer jonge leeftijd een relatie met haar begonnen wat zeer veel (begrijpelijke) weerstand heeft gehad. Van alle kanten werd onze relatie niet geaccepteerd en we hebben bijna 7 jaar een geheime relatie gehad. Heb voor mijn liefde voor haar alles kwijtgeraakt; reputatie, baan, huis geld enz.
We hebben veel tegenslagen overwonnen zoals het niet buiten kunnen brengen naar familie van onze relatie, haar problemen in haar jeugd, zij is vreemdgegaan, mijn controleren van haar via een keylogger en abortus. Toch was dit alles, in mijn ogen, niet de oorzaak waardoor het fout is gelopen. Mijn ex heeft veel problemen met gemoedstoestanden (zij plakt op iedere gemoedstoestand een psychische ziekte) en twijfelt dus over zeer veel zaken. Zo ook over onze relatie. Deze twijfels uitte ze minder naar mij toe maar wel naar haar vriendinnen. Door al deze twijfels heb ik de stekker uit onze relatie getrokken; uit liefde voor haar. Zelf heb ik hier zeer veel problemen mee (gehad). Zo erg zelfs dat ik psychologische hulp voor heb gezocht. De laatste week gaat wel redelijk goed al was zij zeer afstandelijk naar mij toe. Dit weekend zijn we een dag weggeweest wat uitmondde in seks. We hadden beide afgesproken dat we dit beide wilden zonder er consequenties aan te verbinden. Zo voelt het gelukkig ook bij mij.
Ik vraag me alleen af wat haar gevoelens nu nog voor mij zijn? Ik kan het haar niet rechtstreeks vragen omdat ze dan altijd het idee heeft dat ik haar terug wil. Ja ik wil haar zeker terug alleen niet op dit moment. Wij moeten beide aan onszelf werken en dan zien wat de toekomst brengt.
Ik hoor heel graag jullie mening over mijn verhaal....