Ik weet niet of het blijft, ik hoop het, maar wilde even kwijt dat ik wellicht wel ga losmaken, uitmaken.. Het weekend samen heeft me enorm diep pijn gedaan, een belletje deze week waarin hij weer zei het niet te weten en.. Nou ja, ik word moe van de zinnen van hem waarin de "je bent de ware voor me" afgewisseld worden met "misschien moeten we het maar uitmaken" .. Ben huis en haard al kwijt, veel meer er op achteruit gaan kan ik niet en dat gebroken hart heb ik nu toch ook al.. Klein draadje waar ik nog doorheen moet, maar ik voel vandaag woede in plaats van verdriet.. Woede over hoe hij mij behandeld ( zou m'n eigenwaarde terugkomen ? ) en als ie echt mij wil moet ie daar gv... Maar voor gaan knokken ook ( zei ze stoer, maar ik ben er nog niet )..Ik had vandaag voor t eerst "onze" ring niet om, hem om mijn vinger schuiven maakte me misselijk vanmorgen, laat ook maar dacht ik, voelde goed.. Ik geloof dat ik dit onder de noemer vooruitgang mag scharen. Welterusten