Vandaag was wel een goede dag, gister overheersten tranen, vandaag komt de opgekropte woede los, gek misschien, maar dat bevalt me een stuk beter. De ochtend was prettig, ik had zowaar geslapen en t idee niet gelijk op te springen om te kijken wat hij als goedemorgen bericht had gezonden en of ie vandaag afstandelijk of warm was, voelde bevrijdend, stress is weg. Ik kreeg van een therapeut de tip elke dag even een kwartier de tijd te nemen en dan alle redenen dat t WEL goed is dat je uit elkaar bent op te schrijven, dat gaf ook kracht. Er is een soort onrust in mijn buik wel, vooral woede. Soms verdriet. Ik bericht hem niet en hoop dat hij me ook laat.. Ik zit in de afkick fase en ik wil nu niet weten hoe het met m gaat, hoef mezelf hier niet mee te peinigen.. T diepste dal vandaag was dat ik nieuw grafisch werkje postte op facebook en hij het like-te.. Dat doet ie dan wel, en dan grom ik en zeg ik hardop laat me met rust verdomme, en dan voel ik even zeer dat hij het blijkbaar allemaal prima kan zien en ik alles van hem geblockt heb in m'n tijdlijn, ik hoef er namelijk niet mee geconfronteerd te worden. Ik ben vooral boos dat ik zo makkelijk inwisselbaar ben, al dat je bent de ware gelul de afgelopen weken, eikel. Zo. Dat moet er even uit, en ik verdien beter.. Punt.. Morgen ga ik naar een eh, goede vriendin waartussen al een tijdje spanning is, fijne spanning, heb me al die tijd netjes ingehouden ( ik ben bi ) en daar ga ik nu mee stoppen. Lekker dubbel heh? Maar een rebound mag best vind ik en nee dat kwets ik haar niet mee, zij is gelukkig getrouwd met toestemming .. Whaaaa.. Zo dus.. Het scheelt wel dat ik hem al twee weken niet gezien heb, en dat t zo gelopen is met zoveel pijn, ik voel niet meer de spanning en kwetsuren. Soms mis ik m. Maar dat is soms. Of mis ik het idee van het sprookje in mijn hoofd dat nooit bestaan heeft.. Los mag het. Zo is vandaag!