Dus het was toch niet die vrouw die hij achter de kont liep? Die ook op dat soort van festival was? Ben je nu net niet als ik blij dat je van zo man wegbent. Waarom je het niet zag omdat je een vreselijke roze bril op had en hem ergens in je hoofd altijd aan het verschonen was. En weet je hoe je nu moet denken nu zit zo vrouw met de gebakken peren en de zuip partijen. Dronken met kinderen achter het stuur dat zegt veel over zijn verantwoordelijks gevoel meisje wees jij maar blij dat je er van af bent had je daar oud mee kunnen worden?.
Dat jij je vernederd voelt dat moet je niet doen neus omhoog en verder met je leven gaan. Energie ergens insteken zelfs er aan denken is nog teveel. Tijd dat jij je pad mooi gaat maken met dingen die er wel om doen op dit moment ben jij belangerijk alleen jij...en hij das is verleden tijd voltooit welleswaar. Laat die gast want daar kom je geen steek verder mee. Steek je energie in jezelf ga leven doe leuke dingen en denk maar bij jezelf. Man wat ben jij een zielig geval en geen medelijden mee hebben hij doet het zichtzelf allemaal aan en het is een volwassen man. Tijd om je neus de goede richting in te duwen. Veel succes...

Voor mij is het duidelijk ik ben behoorlijk boos en verontwaardigd over zijn houding al die jaar.

Hij is zeker een zielige man, hij heeft het voordeel zijn uiterlijk mee te hebben en wat weet die dat toch maar al te goed, en hoe die dat heeft kunnen camoufleren, hij heeft zich zo onschuldig kunnen opstellen en ik ben recht in de val gestapt

waarom toch ik dacht dat ik het zo goed had aangepakt , ik dacht deze keer wel voorzichtig te zijn geweest pfft

Ik was al paar maand met hem aan het chatten via netlog, hij had daar op een mooi tekst van mij gereageerd hij reageerde erg volwassen en diepzinnig en daar hield ik wel van, geen alledaagse reacties van wat een mooi foto of profielke, hij had degelijk mijn profiel door genomen en wist dingen te vinden waar je achter moest zoeken.

Bij hem stond er singel bij en voor de rest stond zijn pagina vol met gedichten die hij zelf had geschreven, weinig reacties van anderen.

enkele foto's en 1 daarvan sprong eruit voor mij, iets trok mij aan in die foto het breekbare van hem zijn uitstraling.

ik heb lang de boot afgehouden, niet laten merken dat er meer zat wilde dat zelf ook niet op dat moment , maar de aantrekking was er al wel anders ga je niet dagelijks liggen mailen met elkaar he.

we hadden diepere gesprekken het verliep zo fijn, en dan na 7 maanden spraken we voor het eerst samen af, die avond was zo magisch, hij zag er zo goed uit hij was zo zenuwachtig zag dat allemaal als positief in.

De maanden nadien waren zo mooi en intens, we hadden beide een rugzak de mijne al wat zwaarder dan die van hem , maar hij begreep het, dacht ik dan toch he.

Ik heb mij laten vangen stilletjes aan brak hij mijn grenzen af en gaf hij er mij een schuld gevoel over, ik was te hard en hij verdiende dat niet., en ik zo stom om zijn redenering normaal te vinden. ik zag de alarm bellen totaal niet wilde ze ook niet zien, hij was te mooi voor mij twas een droom voor mij, maar een bedrogen onheil spelende droom.

Waarom ben ik niet sneller terug op mijn strepen gaan staan waarom kon ik niet verder zien, dit wil ik niet meer meemaken, ben er nu zo bang voor geworden

Maar de angst houd me scherp.

Ben erg teleurgesteld in mezelf waarom ik het niet zag boos op mezelf

Boos op hem ik gun hem niets meer, zou zo graag hebben dat die eens afziet se, niet zo onbezonnen kan leven en ook eens gekwetst wordt
Ben normaal zo niet pfft