Ja ik zou er ook alles voor over hebben hoor!!! Ik word helemaal stapel en stapelgek. Waarom is het leven soms zo mooi maar heeeeeeeeeel vaak gewoon K..!!! Ik heb hem gisteren weer gezien om dingen af proberen te sluiten. Nou had ik beter niet kunnen doen, ben weer helemaal terug bij 6 weken geleden pfff.

Dag Vlindertje,
Nee...dat heb ik niet. Toen mijn lief overleed ging ik anderhalf jaar lang kruipend door de hel. Wérken? Ging echt niet. Nadenken? Eten koken? Was allemaal niet meer mogelijk. Ik liep in een waas en voelde dat er geen einde was, want hij zou NOOIT meer terugkomen. Ik zou hem nooit meer kunnen zien of spreken. Hij zou nooit meer genieten van het leven. Ik had hem zo lief dat als ik in een soort van twisted universum een keuze had moeten maken tussen de relatie verbreken en hij zou blijven leven, ik dat diréct zou hebben gedaan.
Misschien is het verschil dat mijn man korter geleden overleden is dan die van jou. De herinnering aan alles wat ik door ben gegaan is nog vrij vers. Eigenlijk was ik er, na 2,5 jaar, pas nét weer een beetje bovenop toen ik mijn ex tegenkwam.
Ik vind troost in dat mijn ex nog op deze planeet rondloopt. Dat hij geluk mag vinden. Zijn aanwezigheid op deze planeet maakt deze toch net een stukje mooier.
En mijn verdriet zal ooit wegebben en ik zal hem dan weer kunnen zien en spreken. Het leven is veels te kort maar ook onvoorspelbaar. Wie weet vinden we elkaar weer in het bejaardentehuis en liggen we dan weer in elkaar armen . Je weet het niet...
Ik ben ontroostbaar, mis hem verschrikkelijk, maar desondanks - het verdriet staat voor mij niet gelijk aan de zwarte gekte die ik had toen mijn lief overleed.