Start › Blogs › Missy23's blog

Morgen is het dan zover, valentijnsdag :-(

afbeelding van Missy23
Din, 13/02/2007 - 17:36 — Missy23

Waarom weet ik niet, maar deze week vind ik het extra moeilijk, misschien omdat we een dag voor valentijn zitten. Heb enorm veel last van zenuwen, en aan het verdriet lijkt geen einde te komen. Hoe sterk ik me vorige week voelde, hoe zwak voel ik me deze week. Wat ik ook doe, zonnebankje, een boek lezen, niets lijkt te helpen. Ik staar alleen maar naar het boek, en lees ondertussen geen letter. Ook vraag ik me deze week heel vaak af, hoe hij zich zou voelen. Zou hij verdrietig zijn om mij, of zou hij gewoon echt al veel van die ander houden? Zou hij nog weleens aan me denken, me missen? Zou hij het ook erg voor me vinden? En dan.. telkens als ik me die dingen ga afvragen, voel ik ook telkens meer de drang om hem een brief te schrijven of om hem te bellen, wat overigens alleen mogelijk is als hij in ons huisje is,en dat is niet vaak ben ik bang. Van zijn ouders en zijn nieuwe vriendin mag hij nl helemaal geen contact met me hebben. En ook het waarom daarvan vraag ik me steeds meer af? Staat hij dan echt zo zwak in zijn schoenen zoals iedereen zegt? Heeft hij dan echt geen eigen mening? heb ik me dan altijd in hem vergist?? Ik kan het me even allemaal niet meer voorstellen.
Tja en dan morgen valentijnsdag.. hoe dom en onbeschoft, vuil en rot, hij ook tegen me gedaan heeft, ik wil hem zo graag een kaartje ofzo sturen dat ik nog om hem geef. Maar mijn verstand weet dat ik het niet moet doen.
Ik kijk ook ontzettend tegen morgen op, met valentijn gingen we elkaar altijd verassen met kadootjes, en lekker uit eten. Ik zal me morgen enorm eenzaam voelen op die dag, wetende dat hij dat nu met zijn nieuwe vriendin zal doen.
Ik mis hem zo enorm, het gemis lijkt nu wel pas echt toe te slaan.
Soms ben ik bang, voor altijd van hem te blijven houden, hoe moet ik dan ooit verder?
Liefs missy

Din, 13/02/2007 - 18:36 — Missy23
afbeelding van Missy23

@john

Mooi geschreven weer, dat kun je altijd goed. Inderdaad, valentijnsdag weer zo'n gevoels en verstand kwestie. Na al het rotte wat hij me aangedaan heeft, is hij ook geen valentijnskaartje o.d waard.
En inderdaad.. die harde realiteit.. het gevoel van verlies, en verdriet.. denkend aan dat hij morgen deze anders zo mooie dag met een ander viert.. in alle liefde. Dat doet me zo intens veel verdriet!
Thnks john voor je reactie..
Liefs missy

Din, 13/02/2007 - 18:50 — femmie
afbeelding van femmie

Valentijnsoverlevingstip

Mijn valentijsoverlevingstip: de hele teringzooi blokkeren. Ik wil er nisk mee te maken hebben dit jaar. Als ik lieve kaartjes zie of rode harten kijk ik de andere kant op. Van mij mag het ook wel weer over zijn. Al heb ik er nooit echt iets mee gehad. Het is gewoon confronterend, die hele dag, en ik ga de confrontatie niet aan, ik negeer... haha vaak geen goede oplossing maar in dit geval wel Glimlach

Din, 13/02/2007 - 19:28 — Missy23
afbeelding van Missy23

@femmie

femmie, ik doe precies hetzelfde ook hoor, zodra ik langs een winkel loop met valentijn in de etalage, en dat zijn veel winkels nu, wordt ik er spontaan niet goed van, Ik probeer het zoveel mogelijk te vermijden. Hartjes, knuffels, kaartjes, rozen.. overal zie ik ze!! Je wordt er zo mee geconfronteerd. En dan steeds denk ik aan vorig jr, valentijndag, hij en ik samen.. niet wetende wat de toekomst ons zou brengen, stralend verliefd. Ik moest eens weten.. weten wat ik nu weet..maar ach, ik kon ook niet in de toekomst kijken.
Liefs missy

Din, 13/02/2007 - 19:40 — italygirl
afbeelding van italygirl

eerste hulp bij valentijnverdriet

Lieve Missy,

Ik weet exact hoe je je nu voelt. Ik heb net m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n heel verdrietige gevoelens van me afgeschreven in die andere blog en voel me nu alweer effe beter. Ook bij mij steekt het gemis de kop op en ik denk aan onze romantische Valentijns samen. Laten we die nu even gewoon koesteren, dit warme gevoel en daarbij hoop hebben voor de toekomst dat we dit heus nog wel gaan meemaken.
Wees gerust, zo rooskleurig is het daarom niet aan de andere zijde, hoor. Ik geloof niet dat onze exen nu zomaar het perfecte geluk hebben gevonden bij iemand anders, ook al lijkt het nu zo. Dat voel ik toch zeker ook aan in jouw verhaal. En laat je zeker niet van de wijs brengen door wat hij over die andere zegt?¢‚Ǩ¬¶.hij zal uiteraard geen slechte eigenschappen van haar vernoemen h?ɬ®, want dan valt hij door de mand. Voor velen is Valentijn trouwens een lastig iets waar ze snel mogelijk onderuit willen, zeker als ze minder romantisch zijn aangelegd. Ga nooit marginaliseren wat jullie samen hadden, maar probeer ook niet te denken dat dit verdriet voor eeuwig is. We moeten erdoor, met vallen en opstaan, en daar zijn we nu mee bezig, maar ooit zullen wij ook weer het geluk kennen, misschien uit onverwachte hoek, misschien met iemand die veel beter bij ons past dan onze exen?¢‚Ǩ¬¶.en die zal het dan op dat moment weer w?ɬ®l waard zijn om een mooi kadootje voor te kopen of lief kaartje te sturen.
Ik ga het in alle geval proberen ni?ɬ®t te doen, want dat is nu net wat hij misschien verwacht van mij, dat ik hem wel iets wil sturen?¢‚Ǩ¬¶

Femmie en John,, dat is exact wat ik nu ook doe, de hele boel blokkeren, de andere richting uitkijken als ik hartjes zie of lieve kaartjes, en hopen dat die dag snel voorbij is. Misschien is het voor jullie ook een kleine troost, net zoals voor mij, dat jullie er zijn met dezelfde gevoelens over deze dag.
Ik ga alvast me morgen druk proberen bezig te houden en idd, die gevoelens even uitsluiten. Dat moet soms, want te erg verzinken in verdriet helpt niemand verder.

Wat als we nu eens een grappig inititief nemen en elkaar valentijnskaartjes sturen? ?جÅ?† Voor we het weten is die gevreesde dag dan voorbij!

Lieve knuffel en veel sterkte aan jullie allemaal,

italygirl

Din, 13/02/2007 - 20:00 — Missy23
afbeelding van Missy23

@italygirl

Hey meis!
Ik heb je verhaal net ook even gelezen, pff ik vind het enorm knap en sterk van je dat je je zo door die vervelende avond gewrongen hebt! Ja kan trote op jezelf zijn meid! En ja, dan weer het afscheid dat hij naar de deur gaat, en uiteindelijk weer weg is, die tranen, heel begrijpelijk, die laatste knuffel ook heel begrijpelijk. Je bent sterk! ik heb er bewondering voor hoe je je hier doorheen slaat!
Je zegt dat je niet denkt dat onze exen het perfecte geluk nu gevonden hebben. Maar dan hoor ik die harde woorden weer.. ze is zo mooi, zo veel meer volwassener, zo heerlijk in bed.. tja en ik weet niet.. hij zegt dat denk ik inderdaad om me gewoon domweg te pesten, te kwetsen. OMdat hij weet dat hij me er mee heeft. Ik zou hem zo graag nog eens 1 keer willen zien, en hem recht aan kijken, ik zou aan zijn blik gewoon wel kunnen zien, of hij echt van haar houd of nog steeds van mij, ik ken hem langer dan vandaag.
Maar ach, wat maakt het, we moeten inderdaad verder italygirl, verder met onszelf, verder met onze eigen toekomstplannen. De ene week zijn we sterk, de andere zwak, ik voel me deze week zwak. Maar ik laat het over me heen komen, om me dan misschien weer sterk te gaan voelen. Hetgeen wat we het liefste hadden, onze exen, is er niet meer, en zal niet meer komen. Er is teveel gebeurd en gezegd. Er is maar 1 pad te bewandelen.. onze eigen weg.
Misschien moeten we inderdaad morgen maar elkaar op deze site een fijne valentijn wensen, aan elkaar, want wij kunnen hier met zijn allen op de site tenslotte wel wat liefde gebruiken!

Liefs missy