En dan is het weekend, er zijn genoeg dingen te doen, maar de energie ontbreekt. De gezellige meid is weer even gone, geen zin met iemand af te spreken, de laatste dagen krijg ik alleen maar te horen....ach joh, zie het positief en wees blij dat ie gelukkig is met een ander, ben jij er in ieder geval van af ( ja hoe verzin je het, in een andere vibe had ik waarschijnlijk de slappe lach gekregen!) Het proces van loslaten vind ik maar een vermoeiende aangelegenheid zeg, als je denkt dat je het op de rit hebt, kan je zo een uur later in een hele andere wereld zitten. Ik voel me een stuiterbal in een achtbaan soms. Het verlangen naar toen ondermijnt het geluk van nu. Want het is waar, ik ben zo veel gelukkiger en beter af zonder hem, maar verlang enorm naar de tijd dat ik dat nog niet wist! Zo tegenstrijdig, ik weet het.
Wat moet je er ook nog over zeggen? Ik heb alles al 100 keer verteld, mn boosheid, frustraties en verdriet is ook al 100 keer de revue gepasseerd, pffff word er zo gaar van om t over en over en over te herkauwen, zou wel willen dat ik het dan ook kon uitkotsen en dat ik er van af was!!!!!! Nee, het is zaterdagavond, vriendinnen lopen te appen waar ik blijf en ik kan hier alleen maar vastgenageld op de bank zitten, met een gigantische pruillip en een energielevel van heb ik jou daar, denkend, wat ben ik toch een enorme kneus dat ik het leven zo aan me voorbij laat gaan.
Maargoed, morgen weer een nieuwe dag...beeehhhh ik haat cliche's, hoop dat ik bruisend wakker wordt, alle mensen om me heen zo lam als een tientje zijn en ik in ieder geval dankbaar kan zijn dat ik geen kater heb...want zo is het dan ook
Ik ga naar bed!