Als je ooit tegen me had gezegd dat ik ooit op deze site zou belanden verklaarde ik je voor gek. Toch is dit me overkomen. De verhalen/blogs die ik hier lees, kan ik veel kracht uit putten, daar het me een gevoel geeft van; samen staan we sterk.

Na een relatie van 15 jaar met veel ups en downs – 3 keer voor een korte periode van hooguit 2 tot 3 maanden uit elkaar geweest - vanaf oktober definitief samenlevingscontract verbroken.
Zoals iedereen wel meemaakt in een relatie zijn er kuilen en hobbels. De laatste maanden van mijn relatie werden er dat steeds meer. Met als gevolg dat mijn ex en ik steeds verder van elkaar leefde en beide de koppen in het zand staken. Bang voor…… de kinderen / toekomst . Uit de relatie zijn namelijk 2 kinderen, nu 15 en 9 jaar. Toen ik mijn ex leerde kennen is uit onze verliefdheid een kind geboren. Zij kwam toen direct uit een andere relatie. Dit tafereel is in herhaling vervallen want in de laatste periode van onze relatie kwam ik er achter dat ze met een ander aan de scharrel is. Al na drie weken woonde ze al met deze persoon samen.
Ingeruild voor een ander, vernederd voel je. Hoe kan iemand zo respectloos zijn. Ik heb zoiets van; het kan iedereen overkomen om verliefd te worden op een ander, maar wat doe je ermee. Ga je voor die ander sluit dan eerst je oude relatie op een nette manier af. Niet van twee walletjes willen eten. Deze vraag speelt nu nog steeds door mijn hoofd, hoe kan iemand meteen inruilen voor een ander. Oude liefde achterdeur uit en nieuwe liefde mag door de voordeur binnen komen. Snap hier echt helemaal niets van. Misschien kan iemand mij dit uitleggen. Ikzelf heb na nu 9 maanden nog verschillende gevoelens van kwaadheid/ waarom ik/hoe nu verder.
Vertelde haar om ballen te tonen en het huis te verlaten en met die ander een nieuwe toekomst te beginnen. Hier heeft ze gehoor aangegeven. Aangezien ik met mijn werk niet voor het jongste kind kan verzorgen – school – is mijn ex met kind, bij die ander ingetrokken. De oudste kon niet zo snel schakelen en is bij mij gebleven.
Vernederd en respectloos. Kinderen kunnen niet beslissen. Gelukkig is het contact met mijn kinderen en ex goed gebleven moet hierbij vermelden dat ik wel honderd keer mijn tong heb afgebeten vwb gedraag van haar zijde. Gelukkig is de hele financiele afhandeling met verdeling van goederen zonder advocaat gegaan maar blijft altijd emotionele vlak bestaan.
De kinderen vertelde me dat mijn ex met haar nieuwe vlam aan een kind wilde beginnen daar het allemaal zo geweldig is. Ik vermoed dat mijn ex, aan een vorm van borderline lijdt.

Hoe is het nu verder met me;
Kan me helemaal uitleven in mijn werk. Kan daar mijn verhaal kwijt. Heb mijn ex al het meubilair meegegeven, en ben lekker aan het behangen geslagen en nieuw meubilair gekocht. Heb een eigen intentiteit gecreëerd wat me reuze bevalt. Moet eerlijk bekennen dat mijn gevoelens nog erg schommelen. Mis in de avonduren de kinderen en de stilte om me heen. Hoop met jullie samen boeltje weer op de rails te krijgen. Een ding weet ik wel zeker elke verandering begint met een nieuw hoofdstuk.