Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen

Even voorstellen.
Ron. Man van 35 jaar. Ruim 14 jaar bij mijn huidige vrouw, waarvan ruim 8 jaar getrouwd. Met haar heb ik 4 lieve gezonde kinderen van 10, 8, 6 en 4.

Relatie is altijd goed geweest. Tuurlijk, we hebben wel eens bonje, maar dat duurt nooit lang.

Ikzelf heb een makkelijke jeugd gehad. Veilige thuis situatie, school makkelijk doorlopen en goede banen gehad. Bij mijn vrouw zat het wat minder mee, waar ik nu niet verder op in wil gaan.

Sinds een jaartje geeft mijn vrouw signalen af ook wel wat voor het andere geslacht te voelen. In het begin deed ik dit af als geintje, maar de signalen werden steeds sterker, zeker nu mijn vrouw ook een vaste bezoeker is van een forum waar zij in contact gekomen is een lesbische vrouw waar ze een klik mee heeft.

We zijn altijd heel open en eerlijk geweest en mijn vrouw vroeg hoe ik zou vinden als ze eens wat zou proberen met een vrouw. Ik heb haar gezegd dat ik daar geen problemen mee heb, zolang de gezinssituatie daar niet onder lijdt. Dat meen ik oprecht.

Ik heb ook een lange mail geschreven naar de dame in kwestie hoe ik erin sta en ik moet zeggen dat ik een begripvolle reactie terugkreeg.

Vanavond hebben mijn vrouw en zij elkaar voor het eerst ontmoet en ik merk dat, hoe kalm ik eerst over de situatie was, het me toch niet lekker zit. Kinderen zijn allemaal logeren, ik zit alleen thuis en zij is met haar op stap.

Ze heeft me gezegd dat ze van me houdt en niet bij me weg wil, maar ik krijg een steeds naardere smaak in mijn mond.

Ik verwacht haar over een uurtje thuis en heb geen idee wat ik aan ga treffen, maar ook niet hoe ik reageer.

Ook nooit gedacht dat ik zo'n positie terecht zou komen en al helemaal niet dat ik op een dergelijk forum mijn hart lucht.

Wie herkent deze situatie en wie heeft tips en tricks??

Don, 25/12/2014 - 15:24 — waterman

Hoi Ron

Ik snap toch wel dat dit voor onrust zorgt. Misschien stapje je er wat makkelijk overheen, dacht je dat het allemaal geen probleem zou zijn. Er is immers geen tweede man in het spel ....... Maar toch levert dit soort dingen een behoorlijke herdefinitie van jullie relatie op. Ook een intieme relatie tussen twee vrouwen blijft immers een intieme relatie, en dat gaat jou natuurlijk niet in de koude kleren zitten.

Misschien moet je je af gaan vragen wat de kern van jouw relatie met je vrouw is. Is die kern groter dan dit, dan hoeft dit niet schadelijk te zijn. Is de kern echter wat vervaagd geraakt, en wat onduidelijk geworden (en dat zou zo maar kunnen, na 14 jaar relatie). Dan is het zaak daar goed naar te kijken. Wat betekenen jullie voor elkaar, hoe willen jullie met elkaar omgaan, en welke vrijheden gunnen jullie elkaar allemaal. Ineens lijken die vraagjes relevant geworden, he.

Terwijl het een makkelijk vraagje leek, is dat uiteindelijk toch niet zo, he... Ga er serieus naar kijken!

Sterkte!
Waterman

Zon, 28/12/2014 - 08:10 — Ron1979

Hoi Waterman, Bedankt voor je

Hoi Waterman,

Bedankt voor je reactie. De kern van onze relatie? Die is bijzonder goed. We houden zielsveel van elkaar en kunnen niet zonder elkaar. Toch zegt mijn vrouw meer te voelen vrouwen dan voor mannen, maar dat dit niets afdoet aan haar gevoelens voor mij als persoon. Heel maf, onze relatie lijkt beter en sterker dan ooit en ook de seks is super.

Tuurlijk, ik vind niet leuk dat mijn vrouw op vrouwen lijkt te vallen, maar het feit dat we enorm van elkaar houden, supertrots zijn op elkaar en hier zo openlijk over praten geeft me ook veel kracht. De laatste tijd lig ik veel te piekeren; wat heb ik fout gedaan?? Ik kan niks bedenken en da's ook logisch want ik heb ook niks fout gedaan, zegt ook mijn vrouw. Net zoals zij er niets aan kan doen dat ze ontdekt op vrouwen te vallen. Toch stel ik me iedere keer de vraag: 'waarom ben je g*dverdomme niet 14 jaar eerder eerlijk naar jezelf geweest, heb je mij toegelaten in je leven en een gezinnetje gestart'??? Had een hoop moeilijke situaties voorkomen.

De gezinssituatie is dusdanig dat mijn vrouw eigenlijk niet bij me weg kan; met name 4 schoolgaande jonge kinderen kun je dit niet aandoen. Dit heb ik d'r ook gezegd; 'voor mij is het onacceptabel dat je je gezin naar de knoppen helpt, doordat beslissingen die in het verleden de juiste leken, achteraf niet de beste bleken'. Dat klinkt hard, maar is wel de situatie en daar zullen WE mee moeten dealen.
Het stomme is; ze wil ook niet bij me weg en het gezin staat ook nog altijd voorop voor d'r, maar ze kan haar vriendin ook niet de tijd en aandacht geven die ze zou willen. Ze zegt dat ze geen betere man had kunnen treffen. Kortom, het is continu balanceren op een koord en vroeg of laat gaat dat allicht escaleren.

Tot nog toe gaat het redelijk; ze gaat vd week voor het eerst een nachtje logeren. Het is een vreemd idee dat ze met een andere vrouw in bed ligt terwijl we de nacht ervoor nog de beste seks ooit gehad hebben. Tijdens onze seks kijken we elkaar in de ogen en zie je dat we zielsveel van elkaar houden.

Ik heb d'r gezegd dat ik hoop dat het een opwelling is en dat het gevoel wat slijt, maar eigenlijk tegen beter weten in. We klooien voorlopig maar wat door en geven het de tijd.

Grootste worsteling voor mijn vrouw is dat ze geen anderen pijn meer kan doen. Mij niet, haar vriendin niet, haar gezin niet. Maar vooral zichzelf niet. Ze is het vechten tegen haar eigen gevoel moe. Dat vind ik nog het engste; dat ze dingen gaat doen die voor niemand goed zijn...

Zon, 28/12/2014 - 11:14 — waterman

Hoi Ron

Citaat:

Dit stukje, he....... daar spreekt een enorme hoop kracht uit, maar ook enorme frustratie....... Soms is het niet mogelijk om 14 jaar eerder duidelijk geweest te zijn, om de doodeenvoudige reden dat de situatie 14 jaar geleden niet bestond. Mensen veranderen, al gaat het soms heel langzaam..... Maar dit is misschien een fase waar ze nu pas in terecht gekomen is, die ze nu pas snapt, of waar ze nu pas vorm aan durft te geven...................

Als zij 14 jaar eerder hiermee had gekomen, wat was dan de uitkomst geweest? En was je nu dan gelukkiger geweest?

Dubbele relaties zijn ingewikkeld, he. Enkele relaties zijn al ingewikkeld, maar dubbele ook best wel. Maar het goede vind ik dat jullie nog steeds heel erg basisregeltjes lijken te volgen:
-1- Zoek jezelf, zoek hoe je zelf in elkaar zit, en zoek de ruimte om jezelf te zijn. Dat is je vrouw heel erg aan het doen.
-2- In dat proces, zorg ervoor dat je anderen niet onnodig kwetst.... Ook dat doen jullie heel redelijk
-3- En wees trots op wat je doet. Ook dat gaat goed.

Het enige waar ik een beetje op zou letten is: Herken JIJ jezelf genoeg in regeltje 1? Is dit een zoektocht van je vrouw alleen, of krijg (neem) jij ook ruimte dingen in jouw leven te gaan ontdekken? Is er evenwicht?

Absoluut niet van toepassing, maar misschien toch wel een beetje:
http://www.polyamorie.nl/images/content/ihv2m.pdf

Ma, 29/12/2014 - 22:49 — Ron1979

Wederom bedankt voor je

Wederom bedankt voor je reactie; werkt absoluut verhelderend.

Mijn vrouw heeft aangegeven dat ze op vrouwen valt, maar moet het ook allemaal nog ontdekken. Ze heeft dan ook tijd nodig om uit te vinden hoe nu verder en vraagt mij haar ook de tijd te geven en vraagt mij ook zelf de tijd te nemen om het te plaatsen.
Ik moet je zeggen, dat valt niet mee. Natuurlijk was me al bekend dat ze wat voelt voor vrouwen, maar nu eigenlijk in een week tijd is het een volledige coming-out en ook al verliefdheid. Dan gaat er wel even een stoomlocomotief door je hoofd en valt het niet mee om rationeel te denken. Gisteravond hadden we Quality time avondje ingelast. Geen telefoons, geen forums, gewoon Top2000 luisteren en YouTube raadplegen om nummers erbij te halen. We hadden ons nummer erbij gehaald. Dat werd dus van 2 kanten een enorm tranendal en jankend in elkaars armen. Gaf mijn vrouw een enorm schuldgevoel, terwijl zij niets aan de situatie kan doen.
Nu, een dag later, zijn de gemoederen al weer een beetje gedaald, maar loop ik wel meteen in oplossingen te denken. Dat is te voorbarig, maar wel begrijpelijk door de stortvloed van emoties.

IK vraag steeds om bevestiging of mij echt niets te verwijten valt en of ze bij me blijft. Volgens mijn vrouw is er qua gevoel en houden-van niets veranderd, sterker nog, we zijn nog meer naar elkaar gegroeid. Alleen lijkt er wel een drastische kentering in de beleving van seksualiteit. Mijn vrouw geeft aan voorlopig even geen behoefte te hebben aan seks. Ik hou van d'r, dus dat respecteer ik en laat wat dat betreft het initiatief aan haar. Knuffelen en aaien is gewoon intiem en vind ze gewoon heerlijk met me.
Zij vraagt me continu of ik boos ben. Ik zeg d'r dat de situatie kl#te is, maar dat ik niet boos op d'r kan zijn, hooguit op de situatie.

Het gezin staat voor mijn vrouw nog altijd op 1 en daar hoor ik bij en daar gaat ze voor door het vuur. Het feit dat ze voor mij enorme warme gevoelens koestert, maar verliefd lijkt te zijn op een vrouw, maakt het een flinke uitdaging. Haar vriendin zal nooit, door uiteenlopende redenen, deel kunnen uitmaken van dat gezin, zegt ook mijn vrouw. Dat maakt het allemaal vreselijk dubbel.

Het is, denk ik, inderdaad het beste geen overhaaste conclusies te trekken en al helemaal geen overhaaste beslissingen te nemen. Tot nog toe blijven we praten, praten en nog eens praten.

Din, 30/12/2014 - 09:56 — waterman

Hoi Ron

Sterkte!!!!!!!!!!

Pas op dat jij ook aan jezelf toekomt, he.... Het is niet alleen haar ontdekkingstocht hoe het leven in elkaar zit, met jouw als ondersteuning. Dit gaat zo hard ingrijpen dat ook jij op ontdekkingstocht bent, hoe jouw leven loopt. Zorg ervoor dat je dat ook blijft inzien. Waar heb jij behoefte aan, en hoe kom jij aan jouw verlangens toe? Anders is het evenwicht weg. En als je aan het balanceren bent, moet er wel evenwicht zijn.........

Ga ook aan jezelf denken, Ron.

Heeeeeeeeeel veel sterkte!!!!!!!!!!!
Waterman, vanaf de zijlijn

Wie is online

Enquête