What do you think of me now
So lucky, so strong, so proud
I'd never say 'thank you for that'
But I never had the chance

Het is nu 10 maanden geleden dat ik een beslissing maakte die alles heeft veranderd, en ik vind het mooi op er op terug te kijken. Ik weet dat er zoveel mensen zijn op dit moment, op deze site, die nog in het begin stadium verkeren van hun ldvd en ik weet nog zo goed toen ik daar was. Allereerst wil ik zeggen hoeveel steun ik aan jullie heb gehad, hoeveel liefde, begrip en hulp ik hier heb gekregen. Ik kon hier alles kwijt, van mijn pessimistische blogs tot aan mijn positievere blogs, van mijn elle lange verhalen tot aan een simpele songtekst die mij deed herinneren aan wat er was gebeurd.

Ik moet zeggen dat ik mij op dit moment beter voel dan ik me ooit heb gevoelt de afgelopen 10 maanden. Als ik er op terug kijk heeft het zo ongeveer 3/4 van 2009 intensief en diep beïnvloed, ik ben dieper gegaan dan ik ook dacht te kunnen gaan. Kijk ik terug naar mijn eerste blogs, dan kun je dat daar duidelijk aanzien. Maar meer nog dan dat ''harde'' bewijs van hoe ik me toen voelde zijn de herinneringen. Ik denk dat ik alleen hier niet zou zijn, en ik waardeer ongelofelijk erg hoeveel liefde en hulp ik bij alles heb gekregen. Sowieso ben ik door alles zoveel meer gaan waarderen wat ik heb, voorheen was ik erg gefocust op mezelf en op de ander en was ik een ongeleid projectiel. Ik heb meerdere spiegels voorgezet gekregen en dat heeft me ontzettend veel pijn gedaan. Als ik er nu op terug kijk, en zoals ik het nu af en toe nog ervaar, heeft de spijt en zelfkwelling mij het meeste pijn gedaan. Het idee dat het mijn schuld was, dat ik 'the love of my life out of my life' had geschopt was te groot, te pijnlijk om mee te dragen.

Dagen, weken, maanden heb ik gehuild. Heb ik ervaren hoe ''genieten'' was zonder hem, heb ik dus ervaren dat er geen genieten bestond zonder hem. Maar net zoals het went wanneer iemand er altijd is, went het ook wanneer iemand er niet meer is. Voorheen, voordat je diegene ontmoette, was je ook instaat om te leven, te ademen en te genieten zonder hem/haar. Je weet natuurlijk niet wat je mist zolang het er niet is. Maar de tijd maakt zoveel goed, maakt zoveel sterker. Zoals iemand van deze site ooit tegen mij zei aan het begin van ons contact, nu iemand die ik zeer waardeer als vriend en persoon, je zult nooit meer zo diep gaan als je al bent geweest. Wanneer je heel diep bent gegaan, dat pad hebt bewandeld moet je er bewust van zijn dat je hier ooit uitkomt. En wat er dan gebeurd, wat ik ook heel erg had, was angst. Angst dat je weer zo diep valt, angst dat je niet zonder diegene kunt maar aan de andere kant angst om jezelf te geven omdat je bang bent weer zo'n pijn gedaan te worden. Maar echt, het is echt waar. Wat je hebt dat neem je mee, voor altijd. En dat geldt ook voor de diepe dalen waar je ooit al uit bent gekomen. Ik zeg niet dat je je nooit meer zo klote zult voelen, maar ik zeg wel dat je er steeds sneller uit zult komen. Je kent het al, het lijkt alsof je lichaam er een 'anti-stof' voor heeft aangemaakt die je er sneller bovenop helpt. Je bent meer op je hoede, minder naïef en dat werkt in je voordeel. Achteraf gezien is het de grootste en beste les die ik ooit heb geleerd.

Natuurlijk heb ik het af en toe nog moeilijk. Maar ik heb geleerd om van mezelf te houden, zonder daar iets of iemand anders voor nodig te hebben. Ik leef nu mijn leven zelf, in plaats van dat ik geleefd wordt. En wat ook heel erg belangrijk is, ik heb leren accepteren dat hij altijd een plekje in mijn hart zal houden. Zolang je er tegen blijft vechten laat het je niet los, acceptatie is zo'n belangrijk ding.

Ik weet ook dat dit allemaal niet iets is wat je zomaar leest of hoort en dan overneemt. Dit is een kwestie van een proces doorgaan, het zelf voelen, er zelf bovenop komen, het is een groei van de geest die niet voor te stellen is. En die je alleen zelf kunt doormaken. Dit is dan ook geen blog om iedereen de les te leren of onder de neus te wrijven dat het nu beter met me gaat, dit is een steun in de rug voor iedereen die nu zo diep zit dat ze denken er nooit meer uit te komen. Onthou dat er altijd mensen zijn die van je houden, dat er altijd een nieuwe tijd aanbreekt. Onthou ook dat je een ontzettend groot deel zelf in de hand hebt, en dat je op zoek moet gaan naar de dingen die je wel geluk brengen, dingen waar je wel goed in bent. Probeer weg te blijven bij de negatieve invloeden, bij de dingen waarbij je je onzeker voelt.

'' They say that time is a healer, but it isn't ticking without you ''

Is een zin die ik altijd in mijn achterhoofd had. Maar na verloop van tijd gaat de tijd weer lopen, ook zonder hem/haar. Vaak onmerkbaar en heel langzaam, maar geduld is een schone zaak. En geduld is vaak niet het makkelijkst als we het hebben over de liefde, maar wel ontzettend belangrijk.

Lieve mensen ik ga nu weer even stoppen. Ik heb nog veel meer dingen te zeggen, te delen maar ik moet nu echt gaan, xx veel sterkte allemaal