Start › Blogs › Alexia's blog

Telefoon

afbeelding van Alexia
Din, 03/05/2011 - 11:30 — Alexia

Dit doet zo’n pijn. Zonet telefoon gehad van. Ik wil me sterk houden maar het lukt me niet. Ik wil positief zijn en laten horen dat ik er wel doorgeraak zonder hem maar zijn stem doet me smelten.

Het snijdt door merg en been als hij ‘Alexia’ zegt. Het is zo hard te moeten horen dat hij zaterdag gaan eten is en dat hij blijkbaar wel degelijk een nieuwe vriendin heeft. Het doet nog meer pijn te horen dat hij zondag een hele dag aan het water heeft gelegen terwijl hij destijds geen tijd had om op een zondag een paar uur vrij te nemen. Ik mis hem zo. Ik mis ons leventje. Wat zie ik hem nog graag. Hij wil zijn spullen terug, liefst zo snel mogelijk. Dat is natuurlijk zijn recht maar het geeft het gevoel dat hij zo snel mogelijk van me af wil.

Waar is het fout gelopen? Waarom heeft hij niets gezegd dat het niet zo goed ging tussen ons? Het frustreert mij. Ik weet dat we niet bij elkaar passen en ik weet dat ik waarschijnlijk nooit gelukkig zo geworden maar toch, mijn gevoel zegt iets anders.Wat mis ik hem.

Hij heeft zo een grote rol gespeeld in mijn leven. Ik mis zijn enthousiasme, zijn opgewektheid, zijn gedrevenheid. Hij blijft drukken op het feit dat hij zijn spullen terug wil en zegt nog een paar keer ‘Alexia’. Telkens breekt mijn hart. Ik wist niet dat ik hem nog zo graag zag. Ik wil bij hem zijn, zou alles doen om terug in zijn armen te kunnen/mogen liggen en hem te kussen en zeggen dat ik hem graag zie. Waarom!? Waarom is hij weggegaan, heb ik hem zoveel misdaan? Ik voel me zo eenzaam en alleen. Ik ga nooit iemand nog zo graag zien als hem. Hoe kan ik hem loslaten?

Din, 03/05/2011 - 14:13 — philosu
afbeelding van philosu

Alexia

Lieve lieve Alexia,

Was zeker niet makkelijk om zijn stem te horen.Je had zeker wel door de telefoon willen kruipen om hem te omhelzen?!Extra moeilijk he,zulke momenten. Heb je wel een afspraak gemaakt voor zijn spullen?Misschien als jullie elkaar dan zien dat je als nog jouw vragen aan hem kan stellen.Misschien voor jouw gemoedsrust.
In ieder geval herken ik wat je schrijft.Je weet dat jullie niet bij elkaar passen maar toch gaat jouw hart helemaaaaaal naar hem uit....We moeten wat dat betreft echt geduld met onszelf hebben.Dat dit 'weten'helemaal in ons hart terecht komt en wij weer met een nuchtere en objectieve blik voorwaarts gaan...
Ik leef met je mee!
Wens jou kracht en troost en wijsheid toe
groetjes van Philosu

Din, 03/05/2011 - 22:19 — onbegrip
afbeelding van onbegrip

Beste Alexia, wat moet dat

Beste Alexia,

wat moet dat erg voor je geweest zijn. Dat hij je ook dingen verteld wat hij heeft gedaan, dat heeft je vast wel pijn gedaan. Waarschijnjk ben je alles aan het analyseren.

Als ik het zo lees, heb je moeite om zijn spullen terug te geven, omdat dat extra bevestigt dat jullie niet meer samen zijn. Misschien een tip om een goede vriend/vriendin te vragen of hij/zij de spullen aan je ex wil overhandigen. Dan hoef je je ex ook niet te zien en zullen er ook geen ongemakkelijke/vervelende gesprekken te ontstaan. Als je echt met hem wilt praten en antwoorden wilt, dan raad ik je aan om dat pas over een paar maanden te doen en in die tussentijd dus ook geen contact met hem zoeken. Dan voel jeje sterker en heb je ook meer zicht op wat er de afgelopen tijd is gebeurd.

Toen het net bij mij uit was, voelde ik me ook zo eenzaam en alleen. Maar nu na 10 weken gaat het beter. Voel me niet zo eenzaam en alleen. Ik heb genoeg vrienden waar ik mee afspreek. Doe dat dus ook! Maar soms is alleen zijn ook goed, ook al gaat dat met huilen en veel verdriet. Dat mag en hoort bij het verwerkingsproces!
Praat ook met mensen hierover en zoek iemand die je uithuilbuddy kan zijn (uithuilbuddy= iemand die je steunt bij je verdriet en die je altijd kan opbellen als jij behoefte hebt aan een luisterend oor).
Heel veel sterkte en geloof me, er komen betere tijden.... Glimlach

liefs

onbegrip

Din, 03/05/2011 - 22:21 — klein14
afbeelding van klein14

Lieve Alexia, Ik begrijp het

Lieve Alexia,

Ik begrijp het zo... mijn ex moet ook nog zijn spullen komen ophalen. Ik weet niet wanneer en ben van plan zelf de spullen in te pakken. Maar als je al een tijdje samen woont, zitten al je spullen door elkaar.
Maar ik voel met je mee, de pijn is soms zo groot. Het vooral ook het, waarom, waarom heeft hij dit niet eerder uitgesproken. dat hij jou geen kans heeft gegeven. Die communicatie ook altijd. En de hardheid dat hij iemand anders heeft, alsof jij even vervangen wordt....

Het enige hoe hard het ook is , is voor jezelf kiezen. dat hij zo snel naar een ander gaat zegt meer iets over hem dan jou. Door dingen voor jezelf te doen, is de enige manier om hem los te laten. En dat waarom zal je nooit het antwoord op krijgen die je graag zou willen. Het zal pijnlijk blijven. En ik zit in het zelfde schuitje en voel met je mee.

Wees lief voor jezelf en praat met vrienden. Praten, huilen en proberen dingen te ondernemen zal je een beetje verlichting geven. En het tijd geven...

Veel sterkte!!

Liefs klein14

Din, 03/05/2011 - 22:22 — onbegrip
afbeelding van onbegrip

Beste Alexia, wat moet dat

Beste Alexia,

wat moet dat erg voor je geweest zijn. Dat hij je ook dingen verteld wat hij heeft gedaan, dat heeft je vast wel pijn gedaan. Waarschijnjk ben je alles aan het analyseren.

Als ik het zo lees, heb je moeite om zijn spullen terug te geven, omdat dat extra bevestigt dat jullie niet meer samen zijn. Misschien een tip om een goede vriend/vriendin te vragen of hij/zij de spullen aan je ex wil overhandigen. Dan hoef je je ex ook niet te zien en zullen er ook geen ongemakkelijke/vervelende gesprekken te ontstaan. Als je echt met hem wilt praten en antwoorden wilt, dan raad ik je aan om dat pas over een paar maanden te doen en in die tussentijd dus ook geen contact met hem zoeken. Dan voel jeje sterker en heb je ook meer zicht op wat er de afgelopen tijd is gebeurd.

Toen het net bij mij uit was, voelde ik me ook zo eenzaam en alleen. Maar nu na 10 weken gaat het beter. Voel me niet zo eenzaam en alleen. Ik heb genoeg vrienden waar ik mee afspreek. Doe dat dus ook! Maar soms is alleen zijn ook goed, ook al gaat dat met huilen en veel verdriet. Dat mag en hoort bij het verwerkingsproces!
Praat ook met mensen hierover en zoek iemand die je uithuilbuddy kan zijn (uithuilbuddy= iemand die je steunt bij je verdriet en die je altijd kan opbellen als jij behoefte hebt aan een luisterend oor).
Heel veel sterkte en geloof me, er komen betere tijden.... Glimlach

liefs

onbegrip