Theorie

afbeelding van M.d.

Ik heb een theorie over waarom ik gedumpt ben, het spookt in mijn hoofd en raak die gedachte niet kwijt!!!
Ik weet dat dit misschien bizar klinkt voor sommige, maar ben eens goed gaan nadenken.

Ik heb al eerder dit jaar aangegeven te twijfelen in onze relatie (dit heb ik in die 7 jaar wel vaker geuit en toch kwam het iedere keer weer goed). Hij zei dat hij dat wel begreep omdat hij mijn eerste vriendje is (voor hem was ik dat totaal niet, wel de langste relatie die hij heeft gehad). Onwijs goed gesprek gehad toen, waarbij ik moest huilen want ik zag toen ook gewoon in op dat moment dat we bij elkaar horen! Ik zie mijzelf met niemand anders voor me dan met hem. Hij was ook zo lief en begripvol op dat moment. Dit heb ik hem ook gezegd.

1 ½ jaar geleden is onze relatie ook op de klippen gelopen omdat hij dacht dat ik was vreemd gegaan en hij hier “zogenaamd” bewijzen voor zou hebben. Die weken daarvoor wilde ik het uitmaken en sliep ik zelfs al in de logeerkamer en ging inderdaad veel stappen met vriendinnen. Die bewuste avond dacht hij dat ik dus was vreemd gegaan en heeft gezegd dat het uit is. Ik ben toen echt boos op hem geworden, en schreeuwen en huilen maar had me er bij neer gelegd dat dat was wat hij wilde. (toen kon ik dat allemaal accepteren, waarom nu niet?)

Na 2 weken niets van mijzelf te laten horen, zocht hij weer contact en binnen een maand woonde ik weer in ons huis. Ik was weer zo gelukkig met hem! Het is toen ook allemaal heel snel gegaan, we zijn ook lekker naar Italie geweest op vakantie. Hebben een super vakantie gehad toen! Heb toen ook niet zo erg in de put gezeten als dat ik nu doe. Ik ben weer helemaal voor onze relatie gegaan op dat moment.

Toen ik aangaf te twijfelen voelde hij de bui al hangen denk ik en had hij zoiets van ja doei, ik ga dit niet weer zo meemaken. Hij zegt zelf ook onwijs veel moeite te hebben met het uit elkaar gaan, als ik hem mag geloven (want uit zijn acties blijkt dit niet). Ik heb hem gezegd dat hij echt de enige is voor mij die bewuste donderdagavond 19e dat hij het had uitgemaakt. Hij zei dat het hem heel veel doet dat ik dat zei. En ik wilde het heel graag nog mt hem proberen, de laatste kans. Dan kan ik me erbij neerleggen. Maar dat het zo moet eindigen. Ik weet gewoon dat we gelukkig oud kunnen worden met elkaar. Hier droom ik zowat iedere avond over, of is het een nachtmerrie?

Maar wat kan ik nu het beste doen? Ik zit nu in de no contact periode. Hij heeft tegen me gezegd dat hij hoopt dat we elkaar nog wel spreken en dat als ik het te moeilijk vind dit moet aangeven. Ik heb toen met mijn stomme hoofd gezegd dat ik dat op dit moment niet kan. Ik wil niets liever dan iets van hem horen, al is het maar he schat of zoiets. Ik mis alles aan hem!!!!!

Ik heb overigens dit vermoeden ook aan hem geuit aan de telefoon 2 weken geleden. Hij zei inderdaad dat het er voor een groot deel ook mee te maken heeft, maar ook dat hij zelf heel erg twijfelde de laatste tijd of het wel gaat werken tussen ons.

Voel me echt heeeel rot zonder hem, hij is echt mijn soulmate! (ook hij zei dit tegen mij) Ik wil niet zonder hem het leven door (als partner bedoel ik). Overal waar ik kijk om me heen zie ik ons lopen hand in hand, mijn liefde van mijn leven!

Het is echt vreselijk en ik ga er echt aan onder door, soms gaat het goed en dan denk ik, wat een *** (naja dan ben ik dus boos). Maar de volgende dag wordt ik weer huilend wakker, mis ik hem verschrikkelijk en wil ik niets liever dan hem zien, vasthouden, knuffelen!!! 

Heeft er iemand alsjeblieft tips hoe ik dit moet aanpakken?? Ik ben echt hopeloos. 

afbeelding van kiki70

M.d

Waarom geen contact zoeken als je denkt dat je voor elkaar bestemd bent. Stuur hem een berichtje met je gevoel voor hem er in. Gewoon doen want dan ben jij het kwijt. Je moet hierin aan jezelf denken en even niet aan hem. Zorg ervoor dat jij je beter voelt. Het gaat hier tenslotte om jou gevoel voor hem. Laat je niet ontmoedigen wat anderen vinden of denken. Het gaat hier om jou..om jou gevoelens voor hem. Wees correct en stel je niet te kwetsbaar op. Ga ervoor en laat niets je in de weg staan. Eerlijkheid duurt het langst M.d

Als jullie voor elkaar bestemd zijn dan komt het goed. Laat je niet de les lezen door anderen, het is immers jou gevoel!!

Liefs Kiki

afbeelding van morgenster

Tuureluurs

Van dat gedraaikont en getwijfel wordt hij tuureluurs. Make up your mind girl!
En val hem daarna pas met je gevoelens lastig.
Een No Contact periode instellen vind ik spelletjes spelen en een waist of time.
Daar zou ik mee stoppen.

afbeelding van M.d.

Dat heb ik dus nu gedaan, en

Dat heb ik dus nu gedaan, en ik wil er gewoon 100% voor gaan. Ben bang dat het te laat is. Verdrietig Weet niet of je mn andere blogs ook gelezen hebt. Maar ben echt desperate...

Wil m gewoon terug, mn oude leventje! Samen met hem op de bank hangen, filmpjes kijken.

Grrrrrrrr...

Verdrietig

afbeelding van kiki70

M.d

Maak het bekend aan hem... Kom op, als je ervoor wilt gaan moet je het hem duidelijk maken.

Wat heb je te verliezen?

Glimlach

afbeelding van M.d.

Heb het hem duidelijk gemaakt

Heb het hem duidelijk gemaakt gisteren aan de telefoon. Hij geeft aan niet meer te willen. Hij wil alleen zijn, rust hebben. Hij mist me wel, maar daar is ook alles mee gezegd. Hij houdt nog heel veel van me, maar ziet het niet werken. Hij vind dat we vaak genoeg hebben geprobeerd. Ik vind dat we dit niet hebben gedaan en hem heb dit duidelijk gemaakt.

Hij wil gewoon echt niet meer, heb het daar heeeeeeel erg moeilijk mee. Terwijl ik dit typ komen de tranen weer. Verdrietig

Ik word meegevoerd in een emotionele achtbaan terwijl ik dit niet zo wil. Het is zo frustrerend.

Ik heb gezegd dat ik geen contact met hem wil, omdat ik als ik hem moet vergeten dit niet kan! Verdrietig
Gister weer onwijs emotioneel geweest, terwijl ik dit typ ook.

Weet het allemaal even niet meer. Op dit moment wens ik niet eens meer te leven gewoon!!!

afbeelding van Hetlevenismooi

@M.d

Ik snap je tranen helemaal hoor, het is frustrerend en je kunt ook de ander niet (willen) overtuigen.
Ex moet zelf willen, het moet uit hem zelf komen en ik hoop dat je de kracht in je naar boven haalt om het te verwerken, het is hard, ik weet er alles van. Die emotionele achtbaan, hou voor ogen dat je ooit uit het liefdesverdriet gaat komen, laat dat je doel zijn voor nu!

Dikke kus, heel veel liefs!

afbeelding van M.d.

Je hebt ook gelijk hoor, wat

Je hebt ook gelijk hoor, wat een wijsheden toch hier op het forum!

Het zal met vallen en opstaan wel lukken, het gaat ook wel lukken! Zoals ik ook al tegen Just a Guy zei, we bepalen inderdaad zelf hoe ver die achtbaan ons meevoert en waar en wanneer we eruit stappen...

We zitten nu nog voorin, misschien over een paar maanden in het midden, en over nog een paar maanden achterin. Dan wordt het toch eens tijd om uit te stappen, als je alle plekjes hebt gehad. Verlegen

Bedankt voor je reactie!

Liefs, M.d.

afbeelding van Just a guy

Hoi M.D.

Ik heb het al vaker gezegd en nu zeg ik het weer, wat zijn er soms enorme overeenkomsten in de verhalen hier...

Het probleem is dat er nu een enorm gat zit tussen wat je wil en wat er nog mogelijk is, wij willen nog iets proberen, wij willen nog niet opgeven, onze exen zijn dat station al gepasseerd.
Jammer genoeg kost dat (veel) tijd en verdriet, het "beste" advies dat ik je kan geven is zorg dat je bezig blijft, zoek afleiding in familie, vrienden, sporten, werk, maakt niet uit wat, zoek sociale contacten op en blijf ze opzoeken, onze emotie is op dit moment niet de beste raadgever, dus we moeten ons verstand maar zoveel mogelijk de baas proberen te laten spelen, maar dat is verdomde moeilijk, want je verstand ligt ergens in een hoekje van je hersens onder een dikke laag ellende van je emoties.

heel veel sterkte M.d.

afbeelding van M.d.

Zoals ik je al zei, heeel erg

Zoals ik je al zei, heeel erg herkenbaar! Glimlach

Thnx voor je lieve reactie

Knuffel en liefs, M.d.

afbeelding van Lovertje85

@m.d.

Wat een gedoe allemaal he meis. Ik snap de verwarring in je gevoel heel goed.

Maar wat mensen die tegen hun zin in uit elkaar zijn vaak doen is alleen hetgeen horen waar ze hoop uit kunnen halen en de rest negeren. Hoe lastig het ook voor jou is, ik denk dat je ex al meerdere keren heel duidelijk heeft aangegeven dat hij het niet meer wil proberen....

Het feit dat hij er ook zo op aandrong dat je snel je spullen zou komen halen, en het feit dat hij het allemaal zsm gehad wil hebben bewijst ergens wel dat hij hier al verder in is als jij. Misschien is hij nu in die staat waar jij vorig jaar in was....

Je moet je ook afvragen of je door wilt als je telkens in een twijfel terecht komt waarin je echt op het punt van uitmaken komt...

Juist het feit dat het jou eerste liefde is kan nu ervoor zorgen dat dit gevoel voor jou dubbel zo heftig is nu even. Ik denk dat heel veel mensen nog altijd een soort van zwak voor hun eerste echte liefde hebben, en bij jou is dit gelijk een relatie van 7 jaar geweest....

Wees heel blij met de mooie jaren en de goede ervaring die je gehad hebt. Ik bedoel: menig persoon heeft niet zo'n goede en/of lange eerste relatie gehad als jij!

Maakt het allemaal niet minder erg voor jou nu.... Tijd zal een hoop helen, maar hem met je gevoelens confronteren gaan niks aan de situatie doen veranderen... Ik denk zelfs dat je het op die manier alleen maar zwaarder maakt.... Want ergens weet je zelf ook wel dat je afwijzing krijgt, maar wil je gewoon dat hij weet hoe jij erover denkt en hoop je dat dat hem aan het twijfelen maakt... Maar als hij twijfelde had hij het niet zo aangepakt lijkt me....

Als je contact zoekt creëer je een verwachtingspatroon voor jezelf... Als je hem een berichtje stuurt verwacht je onbewust toch een reactie. Dus vanaf dat moment begint de stress.... Bij elk geluidje wat je telefoon maakt denk je dat hij het is en elke keer valt het tegen als dat niet zo is.... En zelfs als je telefoon geen geluid maakt, dan nog ga je kijken, mail refreshen, toch even je whats app openen, want wie weet..... En elke keer is er de teleurstelling als je tot de conclusie komt dat de reactie niet komt....

En wat als je wel reactie krijgt.... Tja... Het zal niet de reactie zijn die jij hoopt.... Hij weet hoe je erover denkt... Je hebt het hem vast al vaak genoeg verteld... En toch is hij niet op zijn besluit teruggekomen en staat hij nog steeds sterk in zijn eigen keuzes.... Hij heeft een keuze gemaakt, en die staat voor hem duidelijk vast....

Dat hij bot en kortaf doet... Tja.... Dat had hij ook anders aan kunnen pakken. Ben ik deels zeker met je eens.... Maar misschien is dit voor hem ook zelfbescherming. Feit dat hij niet verder wil met de relatie zegt niet dat hij na 7 jaar ineens een hekel aan je zou hebben.... En misschien weet hij ook wel dat je nu overal hoop in vindt, dus doet hij daardoor gevoelloos en hard voor jouw gevoel. Om jou maar vooral geen valse hoop te geven....

Ik hoop dat je na jullie telefoongesprek je rust kunt vinden. Ik hoop dat je rust hebt bij het feit dat hij dit echt zo wil... Je hebt gedaan wat je kunt, maar een relatie bestaat uit 2 mensen die allebei willen.... Dit kun jij niet alleen fixen, en het zou alleen maar oneerlijk geweest zijn van hem als hij je dat idee wel gegeven zou hebben. Het enige wat hij kan doen is eerlijk tegen je zijn en zeggen wat hij wil.... Ik hoop dat het je opgelucht heeft dat hij nu zeker weet wat jij kwijt wilde, en dat je nu vanaf hier vrede met zijn beslissing kan gaan hebben.... Dit gaat tijd kosten, maar het besef dat het echt over is is denk ik het begin..... Jij wilt ook niet door met iemand die twijfels heeft en er niet 100% voor gaat... Jij verdient beter dan dat.....

afbeelding van M.d.

@iedereen

Wat een lieve reactie van jou Lovertje85! Glimlach

En als ik dit lees denk ik ja, je hebt ook verdomme (mag ik dat zeggen hier haha) gelijk. Ik moet mezelf niet laten kennen. Maar het is wel heel erg lastig!

Bedankt voor je lieve reactie en steun, ik heb daar echt veel aan! Sowieso van de mensen hier. Het is zo fijn om met lotgenoten te praten hierover. Ik was altijd heel erg sceptisch over dit soort sites, maar waarom niet dacht ik.

Als je echt zo radeloos bent als ik doe je alles om je beter te voelen. Verlegen

Ik heb inderdaad gister weer de realiteit gezien, en dat komt wel door mijn telefoontje naar hem toe. Als ik dat niet gedaan had, was ik misschien nog steeds in de waan geweest dat het ooit goed zal komen. Nu heb ik dat niet meer, tenminste ik denk daar nu niet meer zo over na.

Ik merk dat het begin van de dag altijd rot is en naarmate de dag verstrijkt het al een stuk beter met me gaat. Vandaag is het 3 weken geleden dat hij het uitmaakte en die rollercoaster voor mij begon.

Ik hoop maar snel dat het ophoudt.

Bedankt voor jullie lieve reacties en steun allemaal!

Liefs, Liefde