Hmmmm, een paar maanden geleden was ik hier te gast. Ik dacht toen nog, dit gaat mij mij niet veel tijd kosten, dit keer weet ik hoe ik mijn liefdesverdriet moet verwerken en loslaten. Veel gehad aan de verhalen en ervaringen van anderen, en geprobeerd alles af te sluiten. Maar nu, 6 maanden later, merk ik dat ik er nog steeds mee zit. Toch maar opschrijven wat er is gebeurd, ookal stelt het eigenlijk weinig voor.

Ben al een paar jaar vrijgezel en was niet echt bezig met het vinden van een relatie. Keek wel rond en had af en toe vlinders, maar daar bleef het bij. Ik hobbelde eigenlijk een beetje door het leven, genoot enorm van de dingen die ik deed. Dus ik dacht dat ik er nu wel klaar voor was om een goede, gezonde relatie aan te gaan.

En toen kwam M. bij mij langs met oud en nieuw. Ik had lang getwijfeld over wat ik zou gaan doen met oud en nieuw en was erg moe van hard werken. Op de oudejaarsdag zelf voelde ik me echter fit en had ik wel zin in een leuke avond. 's Middags belde een vriendin, of ik het goed vond dat er wat vrienden van haar vriend (italianen) ook bij mij zouden verzamelen. Vond ik prima. Ik verwachtte een paar kleine lelijke italiaantjes die geen engels spraken. Maar de italianen waren knap en de vriend van de italianen bleek een nederlander en wel één uit mijn geboorteplaats. Er was meteen spanning, ik voelde dat hij mij leuk vond.

Ik voelde meteen een vriendschap of klik met M. Hij had iets over zich waar ik meteen voor viel. Precies goed. De avond verliep supergoed, ik voelde me op mijn gemak, en iedereen had het naar zijn zin. Uiteindelijk een geweldige avond gehad, Martijn trol steeds naar mij toe. Ik had het gevoel dat hij me leuk vond, we waren aan het flirten. Na twaalven doorgekletst en uiteindelijk heftig gezoend. Heerlijk, ik kan niet anders zeggen. Toen naar mijn huis gelopen. Heb hem maar niet mee gevraagd naar binnen, om niet meteen met hem in bed te belanden.

De volgende dag smste hij. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben toen een paar weken doorlopend contact gehad (bellen, smsen) en twee hele leuke zondagen gehad. Waarna hij op vakantie zou gaan. Hij vroeg nog wanneer ik op vakantie zou gaan en ik zag dat als een positief teken. Hij zou me smsen. Maar dat deed hij niet. Vanaf toen werd ik zenuwachtig. Wat bedoelde hij nu precies, wilde hij het dan toch niet? Na zijn vakantie smste hij of ik af wilde spreken. Dat ging niet lukken, maar we konden wel even bellen stelde ik voor. Dat voelde vreemd, fijn, maar ook vreemd. Ik zei dat ik het leuk vond om hem na mijn vakantie te zien. Hij vond dat ok. Ik smste van vakantie, hij liet niks horen, ik voelde me rot. Na mijn vakantie smste hij meteen weer, of ik het leuk had gehad. Mijn verwachtingen waren op dat moment tot een nulpunt gedaald. Ik dacht ik bel gewoon, misschien kunnen we dan vrienden zijn ofzo. Maar op het moment dat ik hem wil terugbellen....kom ik m tegen. Uiteindelijk weer een hele dag gekletst, uit eten gegaan, café opgezocht en ....bij me blijven slapen. Was fanatastisch leuk. Hij ging de volgende dag weg met de opmerking, dat hij het heel leuk vond.

Dag erna smste hij, of ik iets te doen had en of hij langs kon komen. Toen dacht ik eerst dat het voor de gezelligheid was (was helemaal blij), maar dat bleek niet zo te zijn. Hij zei dat hij geen relatie wilde. Een klap in mijn gezicht, ik voelde me enorm gekwetst. Ben maar even naar de wc gegaan, moest huilen, maar wilde me niet laten kennen. Het deed me denken aan mijn vorige vriendje die dat ook zei, en drie weken later al een ander had. Ik dacht, dit is de grens, nu is het voor mij erop of eronder. Ik had het niet verwacht.

Hebben we nog een uurtje zitten praten. Hij wilde graag nog dingen afspreken, deed opeens weer enthousiast. Ik kon alleen maar denken, lieverd dat gaat nu niet meer.....Twee dagen erna heeft hij mij gebeld. Ik had zijn oproep gemist. Ik smste terug en hij smste mij, ook de dagen erna, heel lief, maar ik durfde niet terug te bellen. Merkte dat ik weg aan het zakken was, me afhankelijk voelde van iemand die blijkbaar dat gevoel helemaal niet had of wilde hebben. Ik kon alleen maar aan hem denken, voelde me zo verliefd. Heb hem toen gemaild, dat we beter geen contact meer konden hebben (voorlopig) als hij er nog steeds hetzelfde over dacht. Dat ik wel verliefd was en dat het niet goed voor me was om af te spreken. Daarop mailde hij dat het inderdaad misschien beter was om geen contact te hebben als we andere ideeen/verwachtingen/gevoelens hadden. Bam, weer een klap in mijn gezicht.

Daarna eindeloos slapeloze nachten gehad. Hij woont heel dicht bij me in de buurt, dus ik was bang dat ik hem tegen zou komen, en hij zou zien, hoe slecht ik eruit zag. Veel gezocht op internet naar info over hem. Vreselijk om op die manier naar informatie te zoeken. Ik wilde het ook helemaal niet, maar als ik me rot voelde, leek er geen andere optie. In fases info gevonden, onder andere een blog van zijn ex. Ik had wel gemerkt dat die relatie nog niet helemaal uit zijn systeem was. En uit het blog maak ik op, dat ze best een moeilijke relatie hadden. Maar ze waren volgens mij wel echt gek op elkaar.

Ik merk nu ook wel, dat het verdriet minder wordt en dat ik me beter voel dan een half jaar geleden. Maar ik snap nog steeds niet wat er is gebeurd. Ik wil graag weten hoe het met hem is. Kwam hem twee maanden geleden tegen en ik vond hem nog steeds leuk. Hij deed heel lief, helemaal niet alsof hij het niet ook leuk vond om mij te zien. Maar heb niks gehoord daarna van hem.

Ik stop nu maar even, het is zo'n lang verhaal geworden.