dag lieve lezers,

enkele maanden geleden heb ik mijn relatie verbroken. Een moeilijke beslissing was dat. Heb zelfs nu nog mijn twijfels! We hadden samen een moeizame start. Eigenlijk kon niemand onze relatie accepteren. Maar de liefde was blijkbaar sterk want we overwonnen alle obstakels. Toch bleef er uiteindelijk nog maar weinig van over. misschien moet echte liefde toch vanzelf gaan en geen gevecht zijn. ik hou nog steeds heel veel van hem, maar we kwamen geen stap verder. Hij was te afhankelijk.
Van zijn ouders en matriele dingen. Ik voelde me nooit goed genoeg. Ik kom uit een gewoon gezin waarin elk gesprek kan plaatsvinden. Hij komt uit een gezin waarin geld en status belangrijk is. Ze gaan zakelijk met elkaar om. Ik ben een levensgenieter, een gevoelsmens. Toch kwam ik er steeds meer achter dat ik nooit mezelf kon zijn. Op de één of andere manier werd ik geleefd. Het heeft lang geduurd voordat ik wist wat het was dat mij zo verdrietig maakte. Hij was een supergroot en mooi huis aan het bouwen, eerst met zijn ex en toen weer verder met mij, in het dorp waar we allebei zijn opgegroeid. Ik durfde hem nooit te zeggen dat ik daar niet wilde wonen. Niet in het dorp en ook niet in dat huis!. Al met al was hij al acht jaar bezig, waarvan zes jaar met mij. Alles zat tegen en van mij hoefde dat huis er echt niet te komen. Ik wilde verder, ergens anders wonen, kleiner en een gezinnetje gaan stichten. Er viel niet over te praten.
op een gegeven moment heb ik hem een keuze laten maken. Of ik...of het huis. Hij kon geen keuze maken, dus heb ik het maar gedaan voor hem en een punt gezet achter onze relatie. Ik vind dat ik meer waard ben dan hoopje steen!. In heel veel opzichten passen we echt supergoed bij elkaar en lijken we ook bij elkaar te horen, maar alles om hem heen past niet bij wie ik ben. En toch mis ik hem en heb ik zelfs het gevoel dat we niet zonder elkaar kunnen. Gisteravond zijn we samen met vrienden koninginnedag gaan vieren in de stad waar ik tegenwoordig woon. Het voelde zo vertrouwd. Hij is daarna nog bij mij geweest en we hebben gezoend en geknuffeld. Ook hebben we een goed gesprek gehad waardoor ik hem nu beter begrijp. Het blijft moeilijk. Ik wil hem wel, maar niet het leven om hem heen. Hij wil mij ook, maar niet het leven om mij heen! Wat moet ik hiermee? Ik zou graag advies willen!.