Gisteren echt een rotdag gehad. Eerst even er op uit om wat boodschappen te halen en daarna wilde ik even aan mijn scriptie gaan zitten. Maar de muren kwamen op me af en ik liep compleet vast....dan maar even douchen en potje gejankt...iets wat ik al een week niet had gedaan eigenlijk dus luchtte wel even op maar 's avonds kwam er nog eens veel meer uit. Het gemis, de pijn, het onbegrip....echt alles.....'s avonds op tijd maar naar bed.

Slecht geslapen natuurlijk, gedroomd, draaien en doen ben brak en ook nog eens mega spierpijn....vandaag ben ik 29 geworden en ik voel me alleen maar verdrietig. Ik had mij deze dag heel anders voorgesteld. Vorig jaar was die perfect.....jaar ervoor werd ik ook gedumpt maar dan door "gemene ex".......ik was de afgelopen 1,5 jaar gelukkig en nu valt alles weer in elkaar en ik weet het...geluk zit in jezelf, je moet eerst van jezelf houden en het was not meant to be en je verdient iemand die voor je vecht....allemaal keiharde waarheid en ik ben het er ook mee eens maar mijn gevoel wordt er niet beter op.

Vanavond bij moeders aan het gebak en broertje en zijn vriendin komen ook even langs.

Weet je...ik vraag alleen maar iemand die van mij houdt, voor mij vecht en bij mij wilt zijn zoals ik bij hun.
Ik dacht serieus dat "lieve ex" die persoon was. Want de hele relatie behandelde hij mij top! Echt als een prinses.....

Vanmorgen ook nog gesproken. Na 5 dagen no contact wilde ik vandaag zijn stem horen dus vroeg of hij me kon bellen en dat deed hij. Het gesprek was wel goed hij vroeg lief hoe het was en feliciteerde me enzo.....ik zei toch wel verdrietig dat ik hem miste en of het echt niet meer goed zou komen....vraag waar ik het antwoord wel op weet maar toch...je weet het nooit....maar helaas...voor hem was dit beter zo, ondanks dat hij gelukkig was met me en van me houdt...het was voor hem niet genoeg :'-(