Heel lang geleden dat ik nog iets geschreven heb.

Ma ik zit zo erg met een vraag waar misschien iemand van jullie wel op kan antwoorden.

FF de situatie schetsen. Ik ben 2,5 jaar met een jongen geweest en da is nu bijna een jaar gedaan. Laten we hem even exA noemen. Hij heeft een ander, ik heb af en toe voor een eventjes iemand anders.
Sinds het gedaan is hebben we een moeilijk contact. De ene moment is het al wel beter dan de andere. Maar hij bleef steeds een grote afstand bewaren.

Over een kleine maand heb ik even iets gehad met een ex (voor de duidelijkheid exB) van me (da is bijna 5 jaar geleden dak daar mee ben geweest). Da is ne hele toffe jongen en heb daar altijd warme gevoelens voor blijven hebben. Ik ben altijd heel eerlijk geweest tegen exA zodat hij ook wist dak het heel erg voor exB had! Niet verkeerd verstaan ik heb exA doodgraag gezien en heb lang in een serieuse diepe put gezeten als hij zei dat het niet meer ging tussen ons.

Hallo,
hier mijn droevig verhaal:(Het is nu ruim 2maanden uit met mn nu inmiddels exvriend..hij heeft het uitgemaakt omdat de relatie hem benauwde en zn gevoel minder werd..hij was minder verliefd op me..had tijd nodig voor zn eigen dingen..dit kwam voor mij zo onverwachts dat ik hem niet met rust kon laten,bellen,smsen met vragen waarom..hij wou tijd en rust,en ik sprong er bovenop..die 2maanden hebben denk ik een heleboel verpest..we hebben nog heel vaak met elkaar afegsproken,leuke dingen gedaan,gepraat,en hij zegt ook dat ie zo graag zn gevoel terug wil hebben..ik snap er niks van..als we

het is raar
het gevoel van eenzaamheid, maar ook van gewoon fijn jezelf kunnen zijn
wetend dat ik nog steeds achter mijn eigen beslissing sta, maakt me van de ene kant beter voelend, maar van de andere kant niet
beter omdat ik weet dat ik anders ook vaker bedroefd zou zijn geweest, ben ik tenslotte in de relatie ook geweest, maar slechter omdat ik hem niet naast me heb liggen, niet lekker tegen hem aankruipen
niet 's avonds tegen hem kletsen hoe mijn dag was
luisteren hoe zijn dag was
samen het weekend plannen, maar dan weet ik weer..o ja dat deed hij juist te veel in zijn eentje
heb hem afgelopen week nog een paar keer gesproken, weet nog niet of het me goed heeft gedaan of juist niet

Tja het hoge woord is er uit je kunt het niet, je verleden en het heden is te verwarrend. Gewacht, gehoopt en veel gedult gehad. Ben ik het dan echt niet waard heb ik me niet genoeg gegeven? Maar ik was niet goed genoeg om je, je verleden te doen vergeten of te verzachten. Vanavond viel het besluit na veel geruzie en verwijten. Het spijt me love ik wil best liefde geven en me geven maar dit is niet meer te doen. Ik mis het samen zijn. De pijn van de afgelopen jaren komt er nu uit. Na zeven jaar en veel leed en een ernstige ziekte overwonnen nu dit....

ging per ongeluk 2 keer
maar ga nu echt eten...

het gaat af en aan
de ene keer gaat het goed en dan komen die herinneringen weer boven
gewoonlijk deed je dit of deed je dat
het gevoel dat het niet meer zo is komt dan op me af en niet op een fijne manier
dat soort momenten dan komt dat gevoel te zwaar op me af dat ik zou willen dat het anders was
maar dat is het niet dus ja er over piekeren helpt niet
maar ook er niet aan denken is niet de oplossing
want het komt toch een keer op je af of je het wil of niet
want het is alleen maar natuurlijk om iemand te missen
het dan niet contact opnemen is dan heel moeilijk
thuis komen en hopen dat er gebeld is, hopen dat je mail hebt