Morgen komt hij terug van de vakantie. Ik heb afgelopen week geprobeerd alles te verdringen, geprobeerd niet aan hem te denken en dat ging redelijk. Maar ik voel nog steeds een vreselijke pijn van binnen. Ben wel blij dat ik nu zover ben dat ik niet meer bij de pakken ga zitten als hij iets doet wat mij kwetst maar toch vind ik dat ik uitleg verdien van wat er gebeurd is. Ik begin ook steeds meer en meer het gevoel te krijgen dat ik hem echt voorgoed uit mijn leven moet sluiten. Dat zal heel zwaar zijn maar misschien dat ik dan weer mijn eigen leven kan leiden in plaats mijn leven laten leiden door wat hij doet.

Aangezien ik vind dat er sommige mensen zijn die toch niet helemaal begrepen hebben met wat ik bedoelde: Ja ik vind dat er altijd 2 kanten aan een verhaal zitten het is alleen zo dat de een meer schuldig is dan de ander. Wanneer bv een relatie beeindigd is doordat de een vreemdgegaan is, een ander vreselijk veel schulden nalaat of bv voordurend de ander psychisch mishandeld, dan is dat heel erg hartverscheurend pijnlijk en noem maar op voor de persoon die benadeeld wordt en het valt totaal niet goed te praten. Wat ik bedoel is dat je soms zo erg aan deze feiten vast kan houden terwijl je hierdoor bijna geen aandacht meer besteed aan je eigen minpuntjes want namelijk niemand is perfect en je bent ten alletijde zelf verantwoordelijk voor je leven dus in plaats van maanden lang de vinger naar een ander wijzen kan je je tijd beter investeren om jezelf te ontwikkelen en na tegaan op welke punten je kan verbeteren ter bescherming van jezelf om er voor te zorgen dat je nooit meer in zo'n zelfde situatie terechtkomt.

Ik heb het verhaal gelezen van justme. Het is allemaal zo wat er in staat. Toch kan ik het niet. Iedere nacht die dromen en nachtmerries. Word telekens wakker met krampen in mijn maag. En 's ochtend kan ik niet stoppen met huilen. En tussendoor op mijn werk ook niet. En als ik dan 's avonds weer thuiskom al helemaal niet. Ik blijf er in hangen. Ik wil het niet maar het gevoel is zo sterk. Heb me nog nooit zo vertrouwd gevoeld bij iemand. Ik was trots op hem en op ons. Dacht dat het voor het leven was. Nu ben ik helemaal alleen. Probeer veel afleiding te zoeken, maar kan geen plezier meer voelen.

5 jaar geleden ontmoette ik een geweldig leuk meisje.
Wij waren verschrikkelijk verliefd,konden niet van elkaar afblijven en deden echt alles samen. Ik was precies op de dag dat we elkaar ontmoetten 21 geworden en zij was bijna 17. Samen hebben we een geweldige tijd gehad en het klikte dan ook zo goed dat we samen wilden gaan wonen na 4 jaar verkering te hebben gehad. Onze relatie was als een voorbeeld voor de buitenwereld en werd ook als zodanig gezien door vrienden en vriendinnen.

Vorig jaar heb ik dus een huisje gekocht, het behoefde veel werk, maar ik ben timmerman en samen zouden we er wel een paleisje van maken! We waren allebei hardstikke trots maar hadden wel steeds vaker ruzie. Steeds meer begon ze met haar eigen vrienden om te gaan en verweet mij dat ik dat niet van haar kon hebben, terwijl dat helemaal geen waar was. De verbouwing viel vies tegen en het huis bleek zo slecht dat ik er nu nog bezig ben. Door verschillende tegenslagen en een stijgende onderlinge strijd besloot zij na een heftige ruzie dat het beter was even uit elkaar te gaan. Ik was hier helemaal kapot van maar wilde haar zeker niet helemaal kwijt!

Alles gaat super lekker !!!

tegen aantal mensen wil ik zeggen dat ze echt hun ogen moeten gaan openen. Ik lees dat sommige mensen hun complete levens stil leggen en bij de pakken neer gaan zitten, hun zelf wijs maken dat er nooit meer iemand komt in hun leven, blijven zeggen dat hun ex de ware is, voortdurend blijven zeggen wat hun ex allemaal gedaan heeft (terwijl er ALTIJD twee kanten aan een verhaal zitten) Kortom JULLIE maken jezelf gek en niet jullie exen. Net als dying without you allereerst wil ik je zeggen dat ik je niet veroordeel en dat ik het klote vind dat je zoveel pijn hebt maar hoe kom je er in godsnaam bij om all you need is love in te schakelen. Je kan toch iemand die duidelijk tegen je is niet zo voor het blok zetten???? Je dwingt haar om jou pijn te doen voor televisie, ik snap niet waarom je dat jezelf aan doet. En betreft DE WARE.... vindt niemand het raar dat je bijna altijd je 'so called soulmate in het zelfde land of zelfs het zelfde dorp vindt? En dat terwijl de wereld vol zit met mensen, hiermee wil ik zeggen dat er zeker wel 1000 ware op de wereld lopen. De meeste van ons zijn jong dus er komt echt nog wel iemand anders op je pad. Even voordat ik al het kritiek over me heen krijg- ik veroordeel niemand