Ik dacht dat het me vandaag voor het eerst sinds ze weg is een beetje redelijk ging op een zondag... nu niet meer dus!
Kom ik een buurman tegen die inmiddels ook weet hoe het zit, vraagt ie me hoe het gaat... hoe zou het met je gaan als je verdomme je vrouw kwijt bent???!!! SLECHT gaat het met me, kan niet ophouden aan haar te denken de hele dag door hoe graag ik dat ook wil. Had haar ook nog een bloemetje laten bezorgen gisteren, witte rozen op de 4de, 25 stuks. De 4de was onze trouwdatum en de 25ste hebben we iets met elkaar gekregen, krijg ik de reactie dat ze het maar raar vindt
Ik weet me echt geen raad meer met mijn eigen gedachten, vlieg weer eens tegen de muren op ondanks dat ze nu al meer dan 3 mnd weg is. Ik wou dat ik eindelijk eens te weten zou komen of ik wel of niet aan all you need is love mee mag doen. Duurt al wel erg lang en ben bang dat het nog veel langer gaat duren...

De dromen zijn begonnen. Helaas, want ik hoopte dat ze niet zouden komen. Verwerkingsdromen waarin ik droom over hem. Ze zijn niet heel heftig ofzo.. eerder realistisch. Ik droom dat ik hem tegenkom en dat ie nogal ongemakkelijk doet. Hij weet zich geen houding te geven. Hij doet afstandelijk. Ik kan hem geen dingen vragen want dan loopt hij weg. Hij vindt me lastig. Hij is veranderd. Als ik hem in mijn dromen zie heb ik 100 vragen, voel ik me onzeker en geirriteerd dat hij zo afwezig en onvolwassen doet. Mijn dromen lijken dus gewoon echt.
Ik hoop echt dat de dromen snel ophouden want ik wil hem echt helemaal uit mn leven vandaan. En dromen horen leuk te zijn.

Ik weet dat ik ze alleen nog kan terug krijgen door haar afstand te geven zodat ze kan ontdekken dat ze me mist. Maar zij heeft zoveel om haar oren dat ze volgens mij geen tijd heeft daar aan te denken. Terwijl ik hier thuis al het ware de uren en minuten lig te tellen en zit te wachten tot ze belt om nog eens af te spreken.
Toen ze op vakantie was met haar ouders had ze tijd om na te denken en toen heeft ze ook laten weten dat ze me miste, maar nu hoor ik niets van haar ...

Mijn verhaal begon 2 jaar terug. Op school kwam ik zeer lief uitstralende Mariska tegen. We werden gelijk verliefd op het eerste gezicht. Zij begon gelijk te flirten en ik flirte terug. Ja dit was ware liefde. Waarom? Omdat dit npg jaren zo door ging (zie verder). Ik maak dikwijls mee dat mensen naar mij flirten maar dit voelde echt goed aan. Het was aslof er een lieftespijl op me af werdt geschoten Maar wat blijkt ik heb een enorm verlegen karakter. Hierdoor durf ik moeilijk op meiden af te stappen. Ik ga ook bijna nooit uit. De tijd ging verder. Ze vond mij nog steeds leuk. Als we elkaar tegen kwamen glimlachte zij als een engel en ik lachte vrolijk terug.

Iedereen denkt dat et beter met me gaat..doe opgewekter en vrolijker dan ik ook daadwerkelijk ben...ik hou et wel vol nie te snijden maar et wordt elke dag alleen maar moeilijker...ik denk zoooveel aan hem... terwijl er genoeg jongens zijn die met me willen enzo maar ik ben er gewoon nie aan toe...ik kan et nog niet omdat ik er eerst vrede mee moet hebben dat ik hem kwijt ben en nooit meer trug krijg... het is meer als maand geleden het gevoel hoort toch een x over te zijn? ik voel me zo in de war et is wel zo dat er goeie dagen zijn en ik wat minder aan em denk...en ik huil nauwelijks meer

ik heb vandaag definitief besloten om niet meer verder te gaan met HEM. De reden dat ik tot dit besluit ben gekomen is omdat ik weer eens niks te doen had dit weekend (is uiteindelijk wel goed gekomen hoor) maar toch voelde ik me gisteravond weer eens echt Remi. En wat is nou de meerwaarde van HEM hebben dan? dat zou toch juist je Remi-gevoel weg moeten nemen?? Ik zat echt te verzinnen wat voor meerwaarde HIj brengt in mijn leven..helemaal niks..alleen maar lasten, want ook al is het meestal echt wel gezellig als ik bij hem ben,toch word ik altijd geconfronteerd met zijn andere "projecten" (panty`s onder zijn bed, smsjes, geheimzinnige telefoontjes) en het kost me ook alleen maar heel veel geld verdriet en energie dus die momenten dat hij lief is of gezellig doet wegen niet af op al die momenten dat ik me k*t voel..

Ik wil graag over heen zien te komen. Ben nu bezig in een heel goed boek : niet morgen maar nu, voor iedereen denk ik wel een hele goede aanrader. Dat helpt je echt verder.
Op mijn website heb ik een forum gemaakt waar lotgenoten ook hun hart kunnen luchten. En misschien samen elkaar verder kunnen helpen. Ook eventueel tips over het boek uitwisselen, of andere dingen dat je helpt verder te gaan. Misschien hebben andere lotgenoten zin om eens langs mijn forum te komen, en met elkaar erover te kletsen. En zien verder te gaan. Altijd lekker als je steun aan elkaar hebt, en misschien elkaar verder kunt helpen.