Ik heb mn ex nu al 3 weken geen sms meer gestuurd of gebeld... daar ben ik heel blij mee...ik deed alleen mezelf er pijn mee en hij werd er gek van.
het is nu bijna 6 weken uit....
Ik vind het soms nog raar, maar ja het is over en uit...(WIJ) bestaat niet meer.
En hij is sinds zijn vriendin weer terug is van vakantie ook niet meer on-line geweest...dus je kan wel raden wat die allemaal aan het doen zijn... hij zou met mij mee naar portugal gaan over 2 weken...nou dat gaat dus mooi niet door.
Morgen ga ik iemand ontmoeten die ik via deze site heb leren kennen, ben erg benieuwd ....
Ik denk nog wel aan mn ex maar ja daar kom je ook niet zomaar vanaf...

het gaat echt goed met me, ik voel me goed, ik heb HEM niet meer gebeld en gsmst! hij mij trouwens ook niet, maar dat maakt me niet uit! ik voel me zonder die k*t opmerkingen van hem veel beter! tuurlijk gaan er nog geen 10 min. voorbij of ik moet even aan hem denken, maar niet meer met die drang dat ik hem moet bellen!
en hoe dat komt??
tja....ik heb morgen een date! met een jongen waar ik vroeger bij in de klas heb gezeten, en heb hem leren kennen op schoolbank.nl! echt een tip, is echt een leuke site! Al is deze date misschien niet de ware of wat dan ook, maar hij verzet me gedachten weer even en hij geeft me tenminste het gevoel dat ik waardig ben en wel iets voorstel!

een tijdje niet geschreven want ik heb 10 (klote) dagen op een bootje gezeten omdat jij de kinderen de helft van de vakantie wilde hebben en aangezien jij nu bij je oma in een bejaardenwoning zit ben ik maar op ons!!! vakantie bootje gaan zitten! ik kwam aan op de boot en ben gelijk in huilen uitgebarsten want ik herinnerde me weer alle leuke en lieve dingen die we gedeeld hebben........eindeloos gevreeen hebben we op die boot en we hebben ook altijd gedacht dat ons eerste kind daar is gemaakt. we hebben ons meisje gecremeerd en die urn stond nog steeds in de kast omdat het nooit de juiste tijd was om hem uit te strooien...ik heb je gevraagd of je dat nog samen met me wilde afsluiten maar ik kreeg geen reaktie...dus heb ik het alleen gedaan! zoals ik eigenlijk altijd alles alleen deed in onze relatie.

Net weer even met mijn ex gechat, op een gegeven moment vertelde ze dat er toch wel bepaalde dingen zijn aan mij die ze mist... positief? Weet niet of ik het zo moet noemen, beter van niet geeft alleen maar valse hoop.
Voor nu leef ik dag voor dag, zie wel wat er de volgende dag gebeurd. Helaas is het alleen iedere dag hetzelfde, er gebeurd helemaal niets...

Mijn eerste dagboek. Vandaag is het 3,5 maand geleden dat het uit ging. Heel raar uitging. Hij zei dat hij me niet gelukkig zou maken. Hij had nog wel gevoelens, maar hij dacht dat dat niet genoeg zou zijn voor de lange termijn. Hier ging een heel verhaal aan vooraf, maar dat schrijf ik nog wel eens . Beter nieuws is dat we nu weer ontzettend leuk contact hebben. Dat is niet zo maar gekomen. Hij heeft me na 4 weken opgebeld en gezegd dat hij me vreselijk miste en dat hij in de knoop zat met zichzelf en het mega druk had gehad en dat hij te snel de fout bij mij had neergelegd. Hij had de fout bij hemzelf moeten zoeken zei hij. Hij dacht zelfs aan een burn-out (beetje overdreven). Hij gaf aan dat hij het nu veel helderder zag en dat gaf hem een onbevredigend gevoel. Ik zei meteen dat het te laat was daarvoor. Ik vroeg ook of hij nog wel steeds achter zijn beslissing stond. Hij wist het niet zei hij.

Onze eerste grote ruzie gehad sinds het uit is.
Ik moet eerlijk zeggen dat het wel een beetje opluchtte omdat ik nog met zoveel vragen zat. De meeste van hen zijn nu wel beantwoord. We gaan volgende ook nog eens afspreken om rustig te praten. Want gisteren explodeerde ik zowat...
ik heb al geruime tijd ( EN IK NIET ALLEEN) het gevoel dat hij flirt met mijn beste vriendin.
Op zich heb ik hier niets tegen, maar ze komen het allemaal aan mij verkondigen??? Wat heb ik hier nu mee te maken?
Heb hem daarover gisteren ook aangesproken...grote ruzie natuurlijk, maar daar allang nimmer over. Over vroeger...

Gisteren mn verjaardag. Ik keek er eerlijk gezegd niet naar uit. Ik heb mij eigenlijk nog nooit zo eenzaam en verdrietig gevoeld op mn verjaardag. Ik had ergens gehoopt dat hij toch een smsjes zou sturen of een kaartje, maar neen, ik heb niets gekregen of niets gehoord. Het deed echt zeer aan mn hartje. Ik wist wel dat ik niet mocht hopen maar onbewust doe je dat toch. Hij is me dus echt al helemaal vergeten... zucht !
Is zoiets nu zoveel gevraagd???