Ookal denk ik nog wel eens aan je en ben ik nog steeds gekwetst en verdrietig na wat je heb gedaan, het gaat steeds beter met me.
Ik weet in ieder geval dat ik je niet meer wil zien, niet meer wil spreken.

Ik kom steeds vaker tot de conclusie dat we eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen, dat de manier waarop jij wil leven helemaal niet bij mij past. Ik kan weer Robbie Williams draaien wanneer ik wil, hoop niet meer bij elk smsje of als de telefoon gaat dat jij het bent.
Ik hoef geen energie meer te teken in een relatie waarin ik me constant moet bewijzen, terwijl jij degene ben die vreemd gaat en me voorgelogen heb. Ik heb niet meer de behoefte om het voor je op te nemen, zeker niet na alle lelijke dingen die je over me heb gezegd.

ik snap mezelf niet! ik loop de hele dag rond met mijn mobieltje in de hoop op een berichtje van jou....ik neem hem zelfs mee de badkamer in!! wat ben ik toch een stomme trut!! ik zou willen dat er een knopje in mijn hoofd zat zodat ik niet meer aan jou hoefde te denken.oh wat haat ik je en tegelijk hou ik nog van je...maar een lul ben je wel om mij hier in de troep te laten zitten me onbetaalde rekeningen en een half verbouwd huis! jij denkt echt alleen maar aan jezelf,wat dat betreft kan ik wel blij zijn dat ik je kwijt ben want aan zo,n vriend heb ik niks. ik heb jaren jou zin gedaan met je stomme ski-hut muziek.

Na 4 en een half jaar heeft de persoon met wie ik oud wilde worden en kinderen wilde krijgen me verteld dat haar gevoel niet meer genoeg is om samen door te gaan.........Geen idee waarom, waardoor... weet ze zelf ook niet (zegt ze tenminste)
Ik heb het gevoel dat de fundamenten onder me uitgeslagen zijn.. ik wil dit niet, ik kan dit niet... hoe moet ik ooit zonder haar???

Zolang het huis niet verkocht is, wonen we allebei hier...Zij helemaal klaar om een nieuw leven te beginnen... regelmatig nachten van huis..Ik hier gek wordend...........Ik weet het niet meer..... wat moet ik nu???

overdag gaat het best wel goed met mij,maar s,avonds bekruipt mij een onbestemd gevoel! mis ik jou misschien? of mis ik gewoon het gevoel van een lekker warm lijf naast me? ik weet het echt niet! een vriendin heeft me aangeraden om gewoon een andere man mee naar huis te nemen om te kijken of jij het bent die ik mis........maar brrrrrr ik moet er echt niet aan denken,het idee alleen al maakt me misselijk. de afgelopen 6 jaar was jij het die naast mij wakker werd,ik voelde me thuis bij jou en nu?..........nu is dat allemaal weg omdat jij je vrijheid niet missen kan. of zou er dan toch een ander zijn? je zegt van niet maar ik heb echt mijn twijfels...misschien komt het wel goed al weet ik stiekem wel dat dat dom is van mij.

ik heb vandaag met hem gesproken. Hij heeft gevoelens voor een ander meisje en dat meisje kon ik zowiezo al niet uitstaan. Ik heb nu echt zoiets van ik ben toch veel beter dan haar. Het lullige is dat de laatste maanden hij niets van haar moest hebben. Ze heeft een naam nl hoer. en nu is dat ineens anders. Ik heb wel gezegd dat ik hun niet kleffend hoef te zien dat hij me dat wel schuldig is na 5.5 jr. Het is nog maar 2 weken uit!!!!!!!!! Ik voel me nu echt helemaal belazerd door hem. Waarom zij????? Misschien kan hij niemand beters krijgen. Ik weet het niet maar het doet verdomd veel pijn. 2 weken!!!!!

Nou lang niets van me laten horen. Er was ook niet veel te vertellen. T gaat de goede kant op. Ik zie in dat t niet anders is. Heb weer lol enzo t gaat weer goed met me. Gelukkig. Tot vandaag: 22 juli. 4 jaar geleden haar ontmoet en voor haar gevallen. Direct verkering. vandaag zouden we 4 jaar hebben gehad. Mits het 17 dagen geleden anders was gelopen. Ik had er wel over gedacht over vandaag maar me voor gehouden om er gewoon niet over na te denken. Ging vrij goed tot vanmiddag 1500 uur. PIEPPIEPPIEPPIEPPIEPPIEPPIEP mijn telefoon alarm. Dus ik kijk en dacht ik ben toch niets vergeten. Wat denk je dat er staat: LIEFDE IS ..... 4 JAAR SAMEN.