waarom wordt het verdriet erger en niet beter?

afbeelding van Lala

Je zou toch denken dat je na 1,5 maand uit elkaar te zij , minder ldvd zou hebben dan in de eerste twee weken, maar bij mij werkt dat niet zo.

Ik voel het verdriet juist nu heel erg en ik mis hem ook heel erg. Nou helpt het niet dat ik nog in zijn huis woon, terwijl hij ergens anders ( waarschijnlijk bij haar) logeert, maar ik kan even nergens anders wonen.

Herkent iemand dat het verdriet juist even toeneemt? Misschien begin ik het me nu pas echt te realiseren ofzo....

afbeelding van Lance

dit gevoel ken ik ,

heb dat gevoel nog ondertussen is het 4 maanden denk nog aan haar elke dag doet zeer heb soms goede dagen en minder goede dagen
probeer mij zoveel mogelijk bezig te houden
wat was bij u de oorzaak ?

groetjes

afbeelding van Lance

dit gevoel ken ik ,

heb dat gevoel nog ondertussen is het 4 maanden denk nog aan haar elke dag doet zeer heb soms goede dagen en minder goede dagen
probeer mij zoveel mogelijk bezig te houden
wat was bij u de oorzaak ?

groetjes

afbeelding van livelaughlove

Ik herken het een beetje. het

Ik herken het een beetje. het verdriet is bij mij weer terug gekomen, maar dan iets anders. De eerste weken wilde ik niet zonder hem en wist ik niet hoe te leven zonder hem etc. nu mis ik hem en de tijd gewoon enorm en voel ik me heel eenzaam en weer down.. terwijl ik weet dat het een lul is voor hoe hij heeft gehandeld de laatste tijd etc (tot n week geleden wilde ik hem absoluut niet meer terug etc.), zou ik hem nu maar al te graag weer terug in mijn leven willen hebben.. Ik zoek geen contact bij hem, omdat dit alleen maar averechts werkt en ik het tijd moet geven. Stiekem hoop ik dat hij terug komt maar hier moet ik niet van uit gaan. Ik moet door met mijn leven en er zijn zat leuke jongens op de wereld, dus ook met mij gaat het goedkomen weet ik. Ik kijk vooruit maar toch blijf ik me down voelen en houd iets me in het negatieve terwijl ik zo graag naar het positieve wil en mij zelf daar ook echt naar toe probeer te trekken..
Houd in gedachte dat we van deze pijn alleen maar sterker worden en alleen maar van onszelf en omgang met anderen leren! Het mooiste wat je kunt doen in je leven is leren...

afbeelding van Jester

@ Lala

Citaat: *** Je zou toch denken dat je na 1,5 maand uit elkaar te zijn , minder ldvd zou hebben dan in de eerste twee weken, maar bij mij werkt dat niet zo. ***

Het proces van 'verwerking' is niet aan tijd gebonden, het gaat om het ervaren van het trauma, met alle bijbehorende emoties, gevoelens en gedachtes.

Denk hierbij aan verdriet, boosheid, onbegrip, (of juist begrip) de leegte ervaren, de onmacht er iets aan te doen (de breuk zelf) en de lijst gaat door.

Het gaat gepaard met pieken en dalen, met goede en slechte momenten, en duurt voort tot er uiteindelijk een punt zal komen waar er geen vragen meer zijn, en je de situatie als geheel kan zien voor wat het is/was.

Het ging niet meer....

Dit is voor ieder een vorm van vergelijkbaar, maar is voor iedereen een eigen unieke ervaring, waarbij er voor de één meer boosheid is, voor de ander meer verdriet enz...

De 'kunst' is om je eigen pad hierin te lopen, en vooral te accepteren wat het allemaal met je doet, de waarom vragen komen later wel, op termijn, als je eraan toe bent om deze vragen objectief onder ogen te zien...

Accepteer de pijn, en laat het er zijn, omdat het bij jou hoort in deze periode, ga niet kijken naar uren, dagen, maanden, maar kijk naar ieder moment op zich, als dat wat het is, een moment van pijn, van gemis, van verdriet, van eenzaamheid...

Niet teveel vragen stellen, omdat deze in de meeste gevallen de pijn blijven voeden...

Persoonlijk ben ik een jaar verder, en er is bij vlagen nog steeds dezelfde pijn....

De intensiteit van de liefde die je voelt voor die ander hoeft niet minder te worden, het gaat erom dat je het houden van kunt toepassen als het loslaten van diegene, in je eigen, en soms in beider belang...

Blijf trouw aan jezelf, en vergeef jezelf voor hetgeen je ervaart, het proces van verliezen, jezelf kwijtraken, en weer terugvinden hoort er allemaal bij...

Sterkte
Jester.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Lala

Nee zo werkt het niet, denk ik ook niet.

In het begin kom je in die vreselijk shock terecht en dan denk je dat het misschien nog ergens goed zou kunnen komen, de hoop...en naarmate de tijd verstrijkt dan merk je dat het niet meer goed komt en dan krijg je paniek op paniek en ik heb ook ergens gelezen dat het wel voorkomt dat het wat erger wordt. En daarna ga je het echt verwerken en dat is natuurlijk allemaal erg pijnlijk.
Ook wel logisch want je bent je geliefde kwijt en alle stofjes zijn uit zijn balans in je hoofdje en krijg dat maar weer goed in balans. Om het goed in balans te krijgen dat is de verwerking daarna.

Het is toch een soort van afkick ook, komt ex wel of niet terug, waarom doet hij mij dat aan? Hij heeft vast ook die pijn...nou dan ben je even zonder en weer zonder en pfff mag ik een beetje ex? Om me goed te voelen? En nog een beetje ex...? Wil me goed voelen...Na zoveeeeel weken, nog geen ex...? Het doet toch veels te pijn...
Ik verlang ernaaaaaaaaaaaaar, kom nou terug het heeft veel te lang geduurd, aaah die eetrem, geen eetlust...al bijna 10 kilo afgevallen...kom terug...!!!!Nu is het wel weer mooi geweest. Maak je een grapje? Doe nu maar weer normaal...je houdt toch zoveel van mij...het heeft lang genoeg geduurd...hoe krijg ik die adrenaline uit mijn lijf weg...en die overweldigende pijn...lopen...lopen...lopen...auw...auw...auw.
Dat was een voorbeeldje.Verlegen

Veel kracht voor jou!

afbeelding van robbedoes5

deels herkenning

Ha Lala,

Misschien deels. Ik had het soms met mijn vorige relatie van 8 jaar, dat als je alleen bent en geen aanspraak hebt, je toch extra moet denken aan je ex. Je gaat dan weer in het verleden zitten, terwijl psychologen en andere 'deskundigen' zeggen dat je juist moet focussen op de toekomst, c.q. hier en nu. Vanwege de binding die je nog hebt met de ander is dit moeilijk, ik ervaar dit ook nog elke dag. Nu weer van die sneltreinvaartrelatie. Daarbij komt ook nog dat je geneigd bent de zaken te veel in retrospectief te romantiseren en de negatieve dingen probeert te vergeten. Ik heb ergens gelezen dat het goed is een lijstje te maken van negatieve dingen in de vorige relatie, die je dan met de beide benen weer op de grond moeten zetten en je in moet laten zien waarom het uit is gegaan.

Ook zal meespelen na 1,5 maand -wat je zelf al een beetje aangeeft- dat de realisatie is gekomen dat het echt niets meer zal worden (vandaar wat later). Je houdt jezelf -als de ander het uitmaakt- toch altijd een beetje voor de gek (dat ik ook). Je ziet dan hoop in kleine dingen, terwijl dit eigenlijk niet realistisch is.

Focus op de leuke kleine dingen van de dag! Sterkte!!