Ik zou aan mezelf denken (want dat is nu het belangrijkste). In mijn geval is de afweging: wat heb je aan contact? Voegt het iets toe? Word je er blij van? Bij mij niet. Bij mij is het pijnlijk en ongemakkelijk. Dan maar liever niet. Sowieso heeft je ex een nieuwe vriend, dan wil ze vriendschappelijk contact terwijl jij eigenlijk nog met haar bezig bent, dan kan je er misschien wel vanuit gaan dat jullie relatie nu scheef is. Dan zie je elkaar en als je dan weg gaat zit je weer met dat nare onderbuik gevoel dat je iets kwijt bent. Terwijl zij weer leuk met iemand heeft afgesproken en naar de nieuwe gaat. Maar goed het is heel moeilijk, vooral als je gevoel je wel zegt dat je haar wil zien. Je moet het natuurlijk helemaal zelf weten. Mijn ervaring is dat contact breken echt het allerbeste werkt(ondanks het tegenstrijdige gevoel). Dat lees je hier ook veel op de site. Mensen die echt breken voelen zich over het algemeen beter geloof ik. Succes!
Liefs Kiek

Gelukkig ben ik idd niet de enige! En ik begrijp je frustratie goed Kiek. Een tijdje geleden had ik t ook. Het is heel moeilijk als je omgang houdt terewijl je misschien niet hetzelfde voor ogen hebt. Hij heeft alweer een ander en jij bent misschien nog aan t verwerken. Zo had ik t ook. Ik denk dat zij eerder verwerkt had, zij ging anders met de dingen om. Zij kon misschien ook wel slechter omgaan met de situatie in onze relatie.
Vervelend dat je ex geen rekening kon houden met je gevoel, dat heb ik ook wel gevoeld. Ik merk nu ook dat ze me wil vertellen over haar nieuwe vriend. Een jongen die ze heeft leren kennen via via. Ik trek dat alleen echt niet. Maar ik kan haar denk ik nu niet duidelijk maken dat ik daar geen behoefte aan heb, ik ben te bang om me kwetsbaar op te moeten stellen tov haar en bang om onze "toekomstige" vriendschap alsnog op t spel te zetten. Vrienden kun je ooit tenslotte alleen worden als je geen andere dan vriendschappelijke gevoelens voor elkaar hebt.
Nu is dat voor mij niet mogelijk denk ik, een maandje geleden voelde ik me nog heel goed, nu pieker ik heel veel. Ik ben vooral bang haar tegen te komen met of zonder nieuwe vriend. Hoe kan ik dan nog verzwijgen wat ik voel? Ik denk dat geen contact idd het beste is en een eventuele toevallige ontmoeting moet ik maar ff voor lief nemen...

Hey!

Je bent verre van de enige! Ik denk dat iedereen hier mee worstelt. Bij mij gaat het nu wel goed denk ik. Ik krijg soms weer een tikje/terugvalletje (dit weekend zag ik die foto van hem+nieuwe, gewoon niet fijn). Mis hem niet meer, wil hem niet meer terug. Ben wel nog boos en geirriteerd om hoe hij alles heeft aangepakt. Het is gewoon lomp. Snap heel goed wat je bedoeld met 'toekomstige vriendschap niet willen verpesten'. Dat is precies de reden waarom ik alles heb geslikt, gepikt en nooit iets onaardigs heb gezegd. Maar bij mij walst de ex er gewoon overheen en krijg ik ook allemaal ongewenste info over de nieuwe. Ondanks dat ik hem heb gezegd dat ik het gewoon niet wil horen. Ik denk dat je dat ook wel kan zeggen hoor, dat je dat niet wil horen. Dat lijkt me volkomen normaal. Je hoeft het ook niet onaardig te zeggen, gewoon zeggen dat je het moeilijk/niet fijn vindt om te horen. Kan je zonder verwijt of boosheid zeggen. Een normaal persoon moet dat begrijpen. Maar ja zoals je zelf al zegt is het waarschijnlijk voor jezelf beter om ff geen contact te hebben. Kan je ook meer afstand nemen. Ik zal zo even je andere verhaal lezen, ik zag dat je nog wat had gepost.

Liefs Kiek

Hey Rob!

Ik geloof in ware voor het moment. Misschien niet super romantisch, maar ik denk dat iemand op het moment echt de ware voor je kan zijn en dat kan veranderen(misschien omdat mensen kunnen veranderen). Dat betekent dat ik ook geloof dat er meerdere wares zijn . Ik hoop het dus ook. Ik denk het wel! Ik denk ook wel dat we er weer een zullen vinden als we er weer tegenaan kunnen:-D

Mooi als je van je gesprek geleerd hebt en duidelijkheid hebt!! Ook goed als je nu denkt aan leren voor een eventuele andere relatie! Zo denk ik nu ook een beetje. Valkuilen meenemen en in gedachte houden voor de volgede (daarom bedenk ik nu ook wat er fout is gegaan, ook een deel asluiting, maar ook dat). Niet alles op jezelf betrekken hoor, relatie is een wisselwerking en jij bent sowieso niet de enige schuldige. Het is goed als je je eigen aandeel inziet, maar neem niet alle schuld op je, want er zijn er altijd twee!!

Heel toevallig sprak mijn ex me net aan op msn (3e x achter elkaar dat hij begint met praten, elke keer zit er wel wat tijd tussen-->weken, maar ik begin nooit,snap niet wat hij nou van me wil). Gelukkig had hij nog wel een beetje fatsoen, zn msnplaatje had hij voor het moment veranderd in twee strandstoelen(het was een foto van hem en de nieuwe, stond dat hier al? daar was ik nl echt niet blij mee). Heel apart, hij doet allemaal rare kwetsende dingen, maar ondertussen zoekt ie me wel op, beetje dubbel. Hij heeft gewoon niet door wat hij doet. Tis onbewust. Ik moet het hem eigenlijk een keer zeggen, maar heb niet zo'n zin in de confrontatie. Dit contact slaat eigenlijk nergens op. Ik zei je dat ik geen contact heb, toevallig heb ik het sinds vandaag opeens wel, haha. Nou ja. Raar gedoe. Blijft heel ingewikkeld hoor. Als je er over wil praten, kan je iig altijd mailen of posten!

Liefs Kiek

Goed van je Kiek dat je wel min of meer een streep trekt naar je ex toe. Raar dat ie inderdaad zo doet, wel erg bot tov jouw gevoelens. Mijn ex doet t ook wel onbewust, net zei ze bijvoorbeeld dat ze graag over haar nieuwe vriend wil praten. Toen heb ik een grens getrokken. Ik ken t wel, toen ze met mij had was t net andersom, naar haar toenmalige ex. Pijnlijk was dat net. Ook dat ze zei dat t allemaal beter is geweest zo en dat er niet meer in zat. Heel confronterend. Vreemd genoeg heelt dat dan ook weer en voel ik me nu weer sterk, raar.
Misschien heb ik t gevoel dat we wel een bijzondere band blijven houden, we konden immer wel weer leuk kletsen. Ik hoop dat jij dat soms ook nog hebt.
Ik besef me immmers(nu, hoe is t morgen?? ) wel dat ik weet wat ik zoek in iemand. Helaas had mn ex 9 van die 10 eigenschappen. Daarom zei ik ook dat ik veel fout heb gedaan, dat was door de omstandigheden.
In elk geval denk ik dat je er goed aan doet om je ex te laten weten wat je wil horen, bespaard je denk ik een hoop ellende.
Dat afstand nemen wat je zei herken ik wel Eagle, nummers wissen, smsjes wissen. Mijn ex staat in elk geval niet in mn msn lijst, al een tijd niet. Dan ga ik na wat ze aan t doen is en dan leef ik me weer in wat ik niet wil. Vanavond werd ik ff gek van mn gepieker, is ze bij die nieuwe jongen?? Zinloze twijfel, ze is toch vaak bij de jongen, ze is verliefd op hem, daar kan ik niets aan veranderen.
Denk dat doorgaan(heb t al beredruk) t beste is. Hoop dat ik me binnenkort weer kan openstellen voor anderen, heb wel leuke gesprekken gehad met wat leuke meiden, maar dan klap ik dicht, alsof ik bang ben om weer te worden gekwetst.
De toekomst zal t leren, eerst maar s slapen anders krijg ik een breakdown:D.

Het blijft een moeilijk onderwerp, contact met je ex. Vaak hoor je net nadat de relatie uit is "alle contact afkappen!". Ook ik heb dit gehoord nadat mijn ex het uitmaakte. Ik kon en wilde dat niet. Ik kon het niet omdat ik nog te dicht bij hem stond, zoals mijn psycholoog toen tegen mij zei "het voelt voor jou onnatuurlijk om hem niet meer te spreken en te zien". En iets wat tegen je natuur in gaat, dat doet pijn en is moeilijk. Ik wilde het contact ook niet verbreken omdat ik nog altijd om hem geef en weet dat hij altijd belangrijk voor mij zou blijven. Helaas zocht ik het contact dan toch iets teveel op (niet wekelijks oid) en eindigden onze contacten vaak in ruzie. Die ruzie ging juist over het contact. Mijn ex vond het beter wat afstand te houden, en is daarnaast niet zo open in zijn communicatie.

Ik bleef dus gevoelsmatig aan hem vastzitten. In februari kwam voor mij een keerpunt. Dit is ook wel te lezen in mijn blogs. Ik heb het contact voorlopig verbroken. Dat komt erop neer dat ik dus geen contact met hem opneem. Hij deed dat al niet (ik was hem toch wel voor) en nu is er dus stilte.
Dit is goed gebleken voor mij. Feitelijk verandert er niks aan de situatie. Toen sprak ik hem nog maandelijks oid en was het uit, maar wist ik nog in grote lijnen wat hij deed. Nu spreek ik hem niet, en is het nog steed uit en weet ik niet wat hij doet. Maar uit is uit..... En langzaamaan wordt de lijn van mij naar hem toe dunner. Al merk ik wonderlijk genoeg dat ik nog altijd veel van hem houd, mss wel steeds meer.

Contact met andere mannen....hier heb ik de eerste tijd absoluut niet open voor gestaan. Alleen al als een man naar me keek dan keek ik weg. Ik had er absoluut geen behoefte aan. Ik was zelfs overtuigd dat er nooit een ander voor mij zou zijn.
Hierin is (gelukkig) verandering gekomen. Ten eerste kan ik het weer leuk vinden als mannen naar me kijken, ik kijk niet meer weg maar juist terug. Niet dat ik er op af stap oid. Maar het wordt anders. Ook verder sta ik meer open. Ik weet niet of ik al genoeg los ben van mijn ex om echt volledig open te staan voor een man.

Het is allemaal nog wankel, maar toch merk ik dat ik meer in het veld dartel. Wat er verder gebeuren zal, dat laat ik los.
Mijn ex zal ik nog wel weer zien en spreken, maar pas op het moment dat ik niet meer emotioneel zo erg aan hem gebonden ben.
Dit betekent dat ik het pas kan als ik niet bij iedere handeling of ieder woord van hem persoonlijk op mezelf betrek.
Wat hij doet nu dat staat los van mij. Het is zijn leven en hij doet of laat geen dingen vanwege mij. Ik ben bezig hetzelfde te doen. Al zit hij nog diep in mijn hart en is het voor mij moeilijker.

Ik heb gemerkt dat ik mijn vooruitgang niet kan afdwingen. Ik kan het wel stimuleren. Maar ik moet mezelf ook de tijd gunnen, tijd om los te komen en verder vooruit te gaan. Ik ben er van overtuigd dat dat lukt. En jullie ook!
Groetjes, Panic

Ook hier herkenning: wel of geen contact, zo'n moeilijke keuze. Verstandelijk probeer ik het contact te beperken, woon sinds 2e Paasdag ergens anders maar heb daar bijv. nog geen warm water waardoor ik elke avond terug ga om te douchen, hij zorgt dan dat hij weg is. Bizarre situatie, maar ja.

Toch zou ik hem het liefst nog elke dag zien en spreken, wil nog steeds antwoord op vragen, we moeten nog veel regelen. Het is zo moeilijk om het contact te verbreken met iemand met wie je geen ruzie hebt, er is (nog) geen ander in het spel en hij zit duidelijk met zichzelf in de knoop, weet alleen dat hij wil scheiden en verder niet wat hij dan wel wil. Gevoelsmatig ben ik er nog niet aan toe, bijna 7 weken sinds hij de bom liet vallen, en nu mis ik degene met wie ik 19 jaar alles deelde, mijn steun en toeverlaat als ik het moeilijk had. Maar nu heb ik het moeilijker dan ooit door zijn toedoen, en ik wil mijn verdriet en boosheid eigenlijk vooral bij hem kwijt.

Momenteel hebben we vooral contact over praktische zaken per mail en SMS, dat gaat voor mij ook goed, minder emotioneel maar de behoefte om hem te zien blijft en zal voorlopig nog wel niet over zijn.

Ik weet niet of het gaat lukken om verder geen contact te houden, kijk het per dag aan en hoewel ik me voorgenomen had na de verhuizing echt het contact te verbreken (deels vanwege adviezen van vrienden en hier op de site), voelt het ook voor mij niet goed.

Zoals al vele voorgangers (sters) van het zelfde laken een pak. Ook voor mij met 2 kinderen ligt de situatie nogal erg moeilijk, van de ene kant houd ik best veel van haar, maar besef ook dat het geven om iemand waarmee je meerdere jaren/maanden lief en leed gedeeld hebt verwarren kunt met houden van. Deze gevoelens liggen erg dicht bijelkaar binnen een relatie en zul je denk ik deze toch moeten splitsen. Het verdriet komt van ontwenning, soms leefde je het leven van je partner, wat hij/zij leuk vond ging je altijd in mee. en ja dan hakt het erin. Bij mijzelf begrijp ik een aantal gevoelens nog niet maar kijk wel al uit naar de toekomst en mijn eigen woning. Als je ex partner allerlei trekken heeft die je ergeren en enorm storen, zo erg zelfs dat als je er bent je er eigenlijk niet wilt zijn, waar komt dan het gemis vandaan, pure liefde? Denk het niet! verslaving? een gewoonte? het ergeren, discussies, ruzies, vallen ineens weg. De rust zet je aan tot denken, inzicht in jezelf, het maakt je rugzak completer, volwassen worden in de liefde ondanks dat je eigenlijk al volwassen bent. precies weten wat je niet en wel zoekt in een partner.

Gr. en sterkte allemaal