Na 5 jaar verkering heeft L. het uitgemaakt. We hebben 2 jaar samengewoond. Hij zegt dat hij zo niet meer verder wil met iemand die altijd buien heeft (depressies, dichtklappen, woedeaanvallen). Zo'n toekomst wil hij niet. En ik doe het huishouden niet zoals hij dat graag wil. En hij vindt dat ik te hoge verwachtingen van hem heb.
Als ik er over wil praten wordt hij een beetje boos en zegt dat het toch niks uitmaakt want hij kan toch niks goed bij me doen. Hij denkt niet dat we kunnen veranderen voor elkaar.
Nu het uit is doen we samen het huishouden en ben ik veel rustiger. Hoezo niet kunnen veranderen?
Maar goed mijn verhaal. Ik dacht de laatste 6 weken van de verkering dat hij vreemdging dus klapte ik helemaal dicht. Dat had hij niet door. En maakte de relatie (achteraf) dus nog moeilijker voor hem. Hij was gewoon vrienden met die meid. Maar hij heeft wel gevoelens voor haar gehad want zij leek gewoon veel op hem en ik dus niet. Ze heeft nu een vriend en dat vind hij geloof ik niet echt leuk, maar daar krijg ik dus ook niet een eerlijk antwoord op want hij zegt steeds dat hij zich dan ook moet verantwoorden voor de tijd dat hij met haar omging tijdens onze relatie. Ik geloof best dat het niet om haar is uitgegaan en als er wat is gebeurd dan hebben ze alleen maar gezoend, maar ik geloof niet dat hij niet verliefd op haar was. Ik kon het aan zijn stem horen als hij met haar sprak.
De situatie nu: we hebben geen seks meer en slapen niet meer bij elkaar. Voor de rest is onze relatie nog precies hetzelfde. Gisteren zelfs nog bij hem in bed liggen knuffelen omdat ik zo moest huilen omdat het uit is. Hij wou me troosten.
Hij vindt dit een normale vriendschap. Ik dus niet. Het maakt het voor mij des te moeilijker om te geloven dat het echt over en uit is. Ook omdat hij niet duidelijk is in zijn opmerkingen: "Als ik het contact met haar verbreek krijg ik je toch niet terug, als dat zo was deed ik het meteen". Het is toch logisch dat ik dan denk dat hij me terug wil??? Toen ik hem ernaar vroeg wat hij daar precies mee bedoelde zei hij dat het niet uitmaakt dat hij het contact verbreekt want onze situatie zal er niet door veranderen. Het is dan nog steeds uit. En zo kan ik nog wel tig voorbeelden noemen van wat hij zegt en dan uiteindelijk bedoeld.
Ik moet nu weten hoe ik verder moet. Ik wordt gek. Ik wil niet gewoon vrienden zijn. Het is alles of niets maar niet er tussenin zoals het nu gaat. Hoe krijg ik hem zover dat hij dat snapt. Als ik erover begin wordt hij weer boos en zegt dat hij weigert als vreemden met elkaar om te gaan. Je zet niet zomaar een punt achter 5 jaar volgens hem. Als dat zo is waarom is het dan uit? Hij zegt zelf dat hij op een ?¢‚ǨÀúbalende' manier onze breuk verwerkt.
Wat moet ik doen? En waar is hij nu echt op uit?