Wij waren elkaars rebound, en nu intense verdriet...komt dit ooit nog goed?

afbeelding van Omega

Hi,

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik voel intense wanhoop en verdriet. Ongeveer 7 maanden geleden kwam ik een meisje tegen die 11 jaar jonger is (28) en die net was gedumpt door haar vriendje. Ik was toen ook op een harde manier gedumpt door mijn ex na een relatie van 7 jaar.
Ik kwam erachter dat ze binnen een maand een ander had die inmiddels ook ingetrokken was in ons huis waar mijn spullen nog stonden.
Zij (mijn rebound) was zomaar gedumpt na een relatie van 1,5 jaar, en we hadden op dat moment allebei intens liefdesverdriet. Zij is een heel emotioneel meisje met een creatieve ziel, met een jarenlange depressie en waarschijnlijk borderline.

We zijn al heel snel na onze ontmoeting een hele intense relatie aangegaan. Binnen een week reden we al spontaan weg voor een minivakantie (het was vluchtgedrag). De maanden daarop gingen we ook heel intens met elkaar om en ik hielp haar met het vinden van een nieuwe woning, steunde haar ook financieel en gingen we heel vaak samen op stap. We hadden hele diepe gesprekken over elkaars achtergrond, de pijn en angsten die we hadden en werden elkaars steun in alles.
We wisten allebei dat we op het eerste gezicht elkaars 'type' niet waren en spraken dit ook tegen elkaar uit. We ontwikkelden een hele hechte vriendschap en waren ook intiem met elkaar. Ik heb na 2 maanden zelfs voorgesteld om te stoppen en bij haar aangedrongen om het weer te proberen met haar ex, omdat ik ervan overtuigd was dat zij nog een kans maakten. Mijn relatie was stukgegaan, en in naam van de liefde wilde ik niet een obstakel zijn in een eventuele kans van slagen van een andere liefde.

Zij heeft een langdurige depressie en gebruikt al heel lang medicatie die emoties afvlakken. We hadden sex, maar we moesten beide erg wennen aan elkaar..misschien door de medicijnen die zij gebruikte, maar ook omdat ze nog niet over haar ex niet heen was. Ik had inmiddels het hoofdstuk met mijn ex volledig afgesloten, zowel emotioneel als mentaal..

Tot februari gingen we heel hecht met elkaar om, we zagen elkaar heel frequent en stuurden elkaar liefdesberichtjes..Zij heeft haar eigen vriendenkring waarmee ze vaak uitging naar feestjes en festivals, en ik nam daar geen deel aan omdat ik mij niet wilde opdringen. Ik had inmiddels ook kennisgemaakt met haar vrienden en alles was ok..

En toen gebeurde het...eind januari begon ze -een maand nadat ze in haar woning was ingetrokken en een nieuwe baan had gekregen- afstand te creëren door minder af te spreken. Ik had zo'n beetje alles voor haar gedaan en haar op alle mogelijke manieren -zowel mentaal, emotioneel en financieel- gesteund. Ik deed alles voor haar, van haar huis inrichten tot haar naar werk rijden...Ik gaf haar spullen voor in haar huis, deed klussen en had zelfs haar borg betaald voor haar nieuwe huis. Dit vond ik vanzelfsprekend, in de eerste plaats vanuit vriendschap en zeker niet omdat ik 'haar voor mij wilde winnen'.

We spraken steeds minder af en ik voelde die afstand. Tegelijkertijd gaf ze wel tegenstrijdige signalen af door liefdesbetuigingen te sturen en als we samen waren leek ze het heel erg naar haar zin te hebben met mij. Ze gaf wel steeds aan dat ze niet helemaal gelukkig was met haar leven, dat ze steeds minder intens kon genieten van dingen -niet alleen betrekking tot ons maar ook met haar vrienden- Ze vond haar werk ook heel moeilijk en ze was heel onzeker of ze alles goed deed. Het liefst wil zij boeken schrijven en creatief bezig zijn, terwijl ze in een it bedrijf aan de slag was gegaan.

Ondertussen wilde ze mij kennis laten maken met haar familie en ik heb ze ook een paar keer ontmoet. Alles was gemoedelijk en leek heel erg op haar gemak, ondanks haar problematische relatie met haar gescheiden ouders die al vroeg waren gescheiden en emotioneel nooit voor haar waren geweest.

Op een dag in feb heeft ze huilend bekend dat ze op een feestje een jongen had gezoend en dat ze het achteraf vreselijk vond. Ik liep met intense pijn weg, maar ze gaf aan dat ze dit heel graag met mij wilde oplossen en dat ik haar een kans moest geven. Ik ben daarop ingegaan, we hadden intense sex en ze gaf aan dat ze van me hield. Maar daarna bleef ze afstand nemen door minder af te spreken.

Toen ik zelf ook afstand probeerde te nemen door koel te doen werd ze heel emotioneel en barstte in huilen uit. Ze zei dat ze zich eindelijk aan mij had gehecht en dat ze het vreselijk vond dat ik afstand nam. dit was eind feb. Ze heeft toen ook een reisje geregeld waar we nu volgende week samen zouden gaan. We hebben daarna nog een paar keer gezien, ik nam haar uit eten of we gingen een dagje leuke dingen doen samen..

Tot vorige week...We hadden afgesproken nadat ik een 2 weken griep had, ik kwam bij haar langs met een bos rozen...En toen kwam het...ze brak in tranen uit en zei dat ze niet verder kon..het gevoel was weg..ze zei dat ze van mij hield maar dat ze niet verliefd op mij was. Ik was verdoofd, het was alsof een mes mijn hart doorboorde...ik bleef desondanks kalm, ik zei dat ik zou verdwijnen uit haar leven en zij zei dat ze dat redelijk zou vinden. Ik pakte mijn spullen en gaf haar haar sleutels en liep weg..

Ik heb toen 2 dagen als een dode ziel rondgereden in mijn auto, ik was nergens meer toe in staat. Ik kon niet meer eten of drinken, ik rook 3 pakken sigaretten per dag. Ik besloot haar te smssen en dat ik wilde afspreken om erover te praten, Ze reageerde heel koel en gaf aan dat het helemaal over was. Dat het gevoel al een tijdje weg was en dat ze de ballen niet had gehad om het toen aan te geven. Ze wilde zelf niet afgewezen worden door mij dus had ze mij zelf op deze manier afgewezen, ondanks alle tegenstrijdige signalen die ze steeds afgegeven. Ik zou een rebound zijn en dat verdiende ik niet dus maakte ze het beter nu uit ipv over een jaar. Ik heb haar 2 dagen daarna nog geappt en zei dat ik haar vreselijk miste. Ze heeft haar tel toen geblokt zodat ik niet meer kon bellen, en gaf aan dat we na een paar weken het beste konden afspreken om het goed uit te praten.

Dit voelt zo hard, ik voel me zo misbruikt..En ondertussen ben ik zo ontzettend verliefd op haar..en ik begrijp zoveel dingen niet, hoe kan het dat haar gevoel zomaar weg is? en waarom bleef ze tegenstrijdige dingen communiceren? Is ze door haar familie/vrienden bewerkt vanwege ons leeftijdsverschil? onze verschillende achtergronden? Komt het door de medicatie die zij gebruikt? is ze verward? Ik snap er helemaal niets van en het enige wat ik voel is intense pijn van verlatenheid.. Was alles een farce? Is de liefde iets wat zo vluchtig kan zijn? Kan iemand zo makkelijk aan de kant gezet worden? Ik ben ernstig in mijn eigenwaarde aangetast..En ik hou van haar, en ik weet ook dat ze van mij houdt..Komt dit ooit goed? Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik kan niet meer slapen, leef als een zombie...ik ben ten einde raad...!

afbeelding van hortensia

@Omega

Wat een tegenstrijdigheid in jouw verhaal ....ik straal en het ene uit maar zeg het andere .
-Je wou haar opgeven om de liefde van haar en haar ex niet in de weg te staan.
-Als vriend steunde je haar , woning zoeken, borg betalen , klussen.
-De sex was niet om van naar huis te schrijven
-Eigenlijk deed je alles uit vriendschap

Nu voel jij je

- misbruikt
-denkt dat ze borderline heeft
- zo doet vanwege medicatie
-Zij gaf tegenstrijdige signalen af

Wat ik me afvraag deden jullie dat niet beide dan ? tegenstrijdige signalen afgeven ....

afbeelding van Omega

@hortensia

Beste hortensia, als reactie op je opmerkingen;
-we waren als vrienden begonnen, ondanks het feit dat we intens met elkaar omgingen stelden we ons niets voor wat betreft een nieuwe liefde. Dit waren de eerste 2 maanden waarin ik bij haar aandrong om terug gaan naar haar ex, wat dus geen resultaat opleverde.
- de gevoelens voor elkaar kwamen na 2 maanden, toen begonnen we elkaar ook echt romantische berichtjes te sturen en zei ze dat ze een enorme crush op mij had. We brachten veel tijd met elkaar door en we dachten beide dat wij misschien wel een toekomst konden hebben samen
- de borderline komt van een officiële diagnose van haar psychiater. Ze heeft emotionele pieken en dalen maar ik dacht dat die diagnose wel meeviel..
- ze gebruikt al jaren medicatie om die emotionele pieken/dalen af te vlakken, dit heeft oa invloed op sex..het verlaagt het libido en maakt het genieten tijdens sex moeilijk, is puur een biochemisch probleem

- ze heeft de afgelopen periode veel stress meegemaakt, waaronder de breuk met haar ex, zonder huis komen te zitten, 2 keer kort moeten verhuizen, geen werk en nu de onzekerheid die ze voelt op haar nieuwe werk..

- ik heb haar na de eerste 2 maanden waarin mijn gevoelens sterker werden alleen maar romantische signalen afgegeven, en dat deed zij ook tot voor kort. Ondanks het feit dat ze afstand nam wilde ze niet dat ik afstand nam, regelde ze ren reisje voor ons, stuurde berichtjes met ik ik hou van je/ik mis je...

Het klopt dat ik dingen deed uit vriendschap, maar ook uit de liefde die ik voor haar voelde. Ik vind haar gewoon een ontzettend geweldige mooie bijzondere vrouw en voel mij gehecht aan haar

Zij zei toen ze het uitmaakte dat ze ook van mij houdt en gehecht is aan mij, maar dat het gevoel gewoon weg is... en dat doet pijn en geeft onbegrip

afbeelding van hortensia

@Omega

Van mijn kant moet je het niet als een aanval of kritiek zien. Ik lees selectief door je verhaal heen, het is jouw verhaal en de beschrijving die jij geeft van je ex vriendin is de informatie die jij deelt .
Ik weet dat bepaalde medicatie het libido afvlakt , dat is algemeen bekent , zoals het ook je andere gevoelens afvlakt en dat is ook tegelijk de pest van die medicatie , het lost het ene op en zorgt voor een ander probleem erbij . Wezenlijke gevoelens kwijt te raken die juist een beetje geluk kunnen brengen en essentieel zijn eigenlijk .
Natuurlijk deed jij het uit een enorme liefde , dat is aan alles duidelijk ! het is alleen dat eigenlijk vanaf het begin het al niet helemaal duidelijk was (denk ik) wat jullie precies van elkaar verwachten . Rebound en het zo prima te vinden .Een vriendschap als FWB ,of voorzichtig een poging ondernamen om te zien of er voor in de toekomst toch iets meer in zat . Die onduidelijkheid .....
Vergeet ik nog te zeggen: Dat juist door die medicatie mensen zich , verward en eenzaam kunnen voelen juist omdat die gevoelens zijn afgevlakt ....

afbeelding van Omega

@hortensia

lieve hortensia,
Ik zag het allerminst als een aanval, de gebeurtenissen zitten vol tegenstrijdigheden dat erken ik.
Retrospectief weet ik -en we wisten allebei aan het begin al- dat het niet gezond was dat we beide na een breuk omgingen met een nieuw persoon. We klampten ons aan elkaar vast en voelden een wezenlijke connectie met elkaar, we bleken verrassend veel meer gemeen te hebben met elkaar dan we dachten (afgezien van beide relatiebreuk)
Dat we verliefd werden op elkaar was niet ons bedoeling, maar gebeurde toch...en juist het moment dat ik mij echt begon te hechten aan haar maakt ze het uit, dat maakt het zo pijnlijk..ik heb mij volledig gegeven aan haar, en zij heeft mij zomaar bij het grof vuil gezet..zo voelt het. Ondanks dit ben ik niet boos op haar, probeer ik de redenen te begrijpen, en een verklaring te bedenken waarom haar gevoel zomaar weg was..en ik wil niets liever dan haar terug winnen, maar ik weet dat ik niets mag forceren. Daarom heb ik mij ook voorgenomen om 30 dagen volledige radiostilte in te lassen, en haar in de tussentijd maar te negeren als ze zelf contact zoekt. Ik denk namelijk dat eerder contact misschien averechts werkt, omdat we nog te sterk in de emoties zitten. Daarna wil ik proberen om haar terug te winnen, en die hoop is het enige wat mij nog een beetje overeind houdt..Ik weet niet hoe realistisch mijn hoop is, en wat ik moet doen..ik voel me radeloos

afbeelding van hortensia

@Omega

Eigenlijk zaten jullie op een drijvend vlot , eentje besluit onderweg eraf te stappen en staat tot zijn middel in het water , weet niet waar te lopen of het water alsmaar dieper zal worden. En waar is de reddingsboei ...
Het vlot drijft af en zie je kleiner en kleiner worden....
Nachtmerrie .

Ik denk niet dat het een "zomaar bij grofvuil zetten "is geweest , ik lees het eerder als een meisje die geen idee heeft wat ze moet voelen , denken of doen ....Ze mss zoekende is naar bij God niet wetende wat precies en probeert hier wat en probeert daar wat . Maar ik kan me daarin zwaar vergissen hoor.

Ik denk dat jij eerst weer kans moet zien om op het droge te komen , zij moet nu roeien met de riemen die ze heeft en zorgen dat ze de wal weer haalt . Pas als dat beide weer stabiel is en de gevoelens bij beide zijn er nog of zij blijkt achteraf erachter te komen een verkeerd besluit te hebben genomen ,dan kunnen jullie alsnog met een nieuwe stevigere basis beginnen misschien ...de tijd moet het uitwijzen helaas...
Ik snap je enorme verdriet en je radeloosheid , gelukkig schrijf je het hier van je af ...
Probeer iig voor jezelf een doel te stellen /te vinden , iets leuks voor jezelf wat je even een andere afleiding bezorgen kan .Wat je hoofd even leeg kan maken voor een momentje .

afbeelding van mrpither

Re:

Lekker theatraal.....

Gelukkig mankeer jij niks.

afbeelding van Omega

@mrpither

Hi mrpither,
Wat bedoel je daarmee?

afbeelding van David1986

Intens verdriet

Beste omega,

Dit klinkt bij mij als typisch borderlinegedrag:

  • Impulsiviteit: "dat ze op een feestje een jongen had gezoend."
  • Projectie: "Maar daarna bleef ze afstand nemen door minder af te spreken."
    -> Eigen fouten afreageren op jou.
  • De trigger: "Ze zei dat ze zich eindelijk aan mij had gehecht en dat ze het vreselijk vond dat ik afstand nam."
    -> Hechtingsalarm ging af bij haar.
  • De bevestiging: "We hadden afgesproken nadat ik een 2 weken griep had."
    -> Gebrek aan empathie, dus volgens haar heb je haar 2 weken verlaten.
  • Het gevolg: "Ik kwam bij haar langs met een bos rozen...En toen kwam het...ze brak in tranen uit en zei dat ze niet verder kon..het gevoel was weg..ze zei dat ze van mij hield maar dat ze niet verliefd op mij was."
    -> De lover wordt op slag de vijand.

Hoe is het verder nog afgelopen?