10 jaar in 5 minuten verdwenen

afbeelding van allenig

Hoe is het mogelijk dat 10 jaar van je leven in 5 minuten verdwenen kunnen zijn?
Ik heb na 10 jaar een relatie gehad te hebben, waarvan we 9 jaar samengewoond hebben vorige week te horen gekregen dat het over is. Zonder het te hebben zien aankomen, zonder dat er over gepraat is heeft hij besloten dat het gevoel weg is, dat we te verschillend zijn, dat we te ver uit elkaar gegroeid zijn.....sprakeloos, lamgeslagen, totaal verbijsterd toen ik het hoorde. Samen een prachtig zoontje van ruim anderhalf jaar. Een mooi huis en
-ogenschijnlijk- alles wat ons hartje begeerde. Van de week ook nog te horen gekregen dat hij verliefd is op een ander, wat natuurlijk een grote rol gespeeld heeft in de breuk. Alhoewel volgens hem de gevoelens pas na de breuk gekomen zijn.
Wat mij het grootste gevoel van onmacht geeft, is het feit dat IK niet heb kunnen vechten voor onze relatie. Hij had al anderhalf jaar zijn twijfels, en dus al anderhalf jaar nagedacht en uiteindelijk zijn besluit genomen. Maar mij word het meegedeeld en dat is het......
Buiten het feit dat ik nog van hem hou en hem verschrikkelijk mis ben ik ook nog eens vreselijk jaloers dat hij alweer een ander heeft om troost bij te zoeken en tegenaan te kruipen als het allemaal even te veel wordt. Dat hij de afgelopen jaren zo makkelijk achter zich kan laten/. Dat hij kan besluiten om een weekend onder te duiken, niets van zich laat horen en niet naar de kleine omkijkt.
Ik vraag me op dit moment af of het leven ooit weer leuk gaat worden.
Mijn grootste stimulans om door te gaan is mijn zoontje, maar makkelijk is het niet.

afbeelding van ptm

stimulans

Allenig:
Ga door met je zoontje!Oké makkelijk is dat niet,maar je hebt geen andere keuze!Idd je hebt niet kunnen vechten voor je relatie,maar vechten betekent niet altijd dat je kunt winnen!Beter nú beseffen dat het verkeerd is gelopen,dan over een aantal jaren.
Já,onmacht is heel moeilijk!
Eeen dikke knuffel aan je zoontje en heel veel sterkte,
Hmvrpm78

afbeelding van Sendo

Mijn vriendin (5j

Mijn vriendin (5j samenwonen) heeft bijna net hetzelfde gedaan. Het knaagt bij mij net zo dat ik geen kans gekregen heb, omdat ze nooit over haar twijfels sprak, terwijl ik dat net wel deed. Zo heeft ze het te ver laten komen, zodat er ruimte was om op iemand verliefd te worden. In objectieve zin is ze heel eerlijk geweest, maar diep in mij voel ik dat ze eigenlijk véél eerlijker had kunnen zijn.

Dat is eigenlijk het laffe eraan; in plaats van over de moeilijkheden te spreken, heeft ze gewacht tot ze op een voor haar pijnloze manier weg kon, terwijl ze mij tot waanzin drijft.

Ik dacht dat ze zoveel meer was, en ik voor haar...

hmvrpm78
Wees blij dat je een zoontje hebt. Iemand heeft je nodig, het is moeilijk, maar dat dwingt je verder te gaan.
Ik vind het net zo verschrikkelijk dat niets of niemand me nog nodig heeft. Complete waardeloosheid. Wel jij zal het waarschijnlijk anders zien, maar toch, je bent in ieder geval nuttig, want iemand heeft je heel hard nodig.

afbeelding van onbruikbaarverklaard

onbruikbarverklaard

??

afbeelding van onbruikbaarverklaard

onbruikbaarverklaard

eerlijke

afbeelding van Désirée17

step stones

Wat een misselijke, laffe klootzak. Jij verkeert in de veronderstelling dat je bezig bent met een integere relatie. Jij leeft je leven vanuit veiligheid en liefde, hij kan ondertussen uitzien naar een nieuwe stapsteen. En, hola, het feit is daar, een nieuw slachtoffer in het vizier en gezelligheid ter troost in het verschiet. Hopla, de mededeling, lastig eventjes (zal echt wel, maar schrale troost voor jou), een nieuw poppetje, zinderende passie. Holee.
Waarom doe ik nog wat olie op het vuur? Opdat jij, allenig nu, zsm, asap inziet, dat hij een foute man is, een harteloze zak, die het niet waard is om te treuren. Niet waard. Jij kunt liefhebben, jij bent in staat tot overgave. Hij niet. Een nieuwe stap doet hij pas als hij de zekerheid heeft dat er armen op hem wachten. Jij bent de heldin, jij durft het aan te geloven in de echtheid, de goedheid, de natuurlijkheid van een ritme samen. Voel je sterker dan hij, want dat ben je. Jij durft. Hij niet. Hij is niet in staat te bespreken waar het echt om gaat. Ga bij jezelf na of je signalen hebt gevoeld dat jij je zelf ook niet helemaal fijn hebt gevoeld in de relatie. Ga bij jezelf na wat je hart je ingeeft, wat je echt nodig hebt EN of hij je dat eigenlijk sowieso wel heeft geboden.
Ja, het is shit. Ja, het is hard. Ik zelf begin de moed ook te verliezen eerlijk gezegd, maar na drie desillusies waarvan de laatste al weer een jaar (!!!) terug, kan ik één ding voluit constateren: ja, IK BEN IN STAAT TOT HARTSTOCHTELIJK LIEF HEBBEN, ik kan van iemand houden, ik gun mezelf eerlijk gezegd ook dat ik dat bij iemand anders ook vind. Dus die drie desillusies zijn ook waarschuwingen. Mezelf te snel overgeleverd. Maar ook: ik kan dat kennelijk aan. Dat kunnen lafbekken niet. Dat kunnen opportunisten niet. Dat kunnen schizofrenen niet. Jij kunt liefhebben. VERGEET DAT NIET. Jij bent in staat je hart te volgen. Bij alles wat je ondervindt: bedenk dat je kwetsbaarheid ook je menselijke kracht is. Het komt goed met jou, het komt helemaal goed. Je vindt een beter iemand, een eerlijk iemand, iemand bij wie je veilig kunt zijn zo lief als je bent.
Sterkte, allenig, sterkte! Je gaat nog veel gelukkiger worden dan je ooit had gedacht te kunnen zijn, zonder zorgen. Maar voor nu: sterkte!

afbeelding van KleineZeemeermin

onmacht

Ik herken zoveel in je verhaal. Zonder het te hebben zien aankomen, zonder dat er over gepraat is besluit iemand even je leven op z'n kop te zetten.
Dat gevoel van onmacht, ik heb ook niet kunnen vechten voor onze relatie. En of dat nou 10 jaar, 2½ jaar, 33 jaar, whatever is, dat is gewoon altijd oneerlijk. En zijn al deze mensen dan niet toe aan een volwassen relatie? In zo'n relatie vecht je voor elkaar en ga je niet eerst 1½ jaar in jezelf zitten bedenken of je wel genoeg van iemand houdt. Daar praat je op tijd over is mijn idee.

En ik besef me ook dat zo iemand mij niet waard is. Ik kan inderdaad onvoorwaardelijk van iemand houden en zoek zoiets ook in een wederhelft. Als iemand na 10 jaar, in jou geval zo makkelijk in een ander leven stapt, dan is het gewoon een eikel. Moeilijk is dus dat jullie samen een zoontje hebben. Natuurlijk is dat iets moois, maar je wordt telkens met hem geconfronteerd. Ik wens je veel sterkte.

afbeelding van allenig

KleineZeemeermin, het is

KleineZeemeermin,
het is voor mij inderdaad nog niet te bevatten dat iemand zou makkelijk van het ene leven in het andere leven kan stappen. Ik heb je verhaal gelezen en kan wel zeggen dat het me voor jou ook geen makkelijke tijd lijkt. Ik heb mijn ouders, vrienden en vriendinnen in de buurt. Maar dat zal voor jou daar wel anders zijn. Het enige wat ik kan zeggen: schouders naar achter, borst vooruit, doorgaan en hem vergeten.....je verdient zoveel beter. Heel veel succes met je verhuizing.

afbeelding van allenig

herkenning

Désirée17, bedankt voor je scherpe, maar o zo ware reactie. Het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben die dit doormaakt. Ik zie zoveel herkenning in jullie reacties. Bedankt allemaal. Ik ga er zeker voor om een mooie toekomst met mijn kleine knul te hebben. Het zal nog wel even duren voordat ik het weer allemaal op een rijtje heb, maar elke stap is er een.