Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
1e intakegesprek
Zometeen heb ik mijn eerste intakegesprek bij de psycholoog. Ik ben er best wel nerveus om. Misselijk, knoop in mijn maag, buikpijn en heb al beetje overgegeven. Het is maar een intake dus veel bijzonders zal het nog niet zijn maar toch kijk ik er tegenop. Maar misschien goed dat ik alles eruit kan gooien daar? Ik weet het echt niet. Ik moet het maar afwachten en het ondergaan.
- Trueheart's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Trueheart
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi Trueheart
Geeft niks, joh, dat je nerveus bent. Geef jezelf de ruimte om dit proces door te gaan, en jezelf de ruimte en tijd geven om met dit soort stapjes moeite te hebben..... Je kunt het niet fout doen, bij de psych, toch? Het gaat om jezelf. En die ken jij het beste.
Heel veel sterkte, zometeen! En ik hoop heel erg dat het je stapjes verder helpt!!!!!!
Trueheart
Het is altijd spannend om naar een psycholoog te gaan.
Dat je nerveus bent is dus heel normaal.
En je hoeft het niet te weten.
Inderdaad onderga alles maar, en je weet het he.
Lief zijn voor jezelf.
Mariah
@Waterman @Mariah
Thanks allebei. Ik laat het maar over me heen komen
relax
Begrijpelijk dat je nerveus bent, maar bedenk eens wat er het ergste is dat er kan gebeuren… Dat hij boe gaat zeggen? Dat valt wel weer mee dan toch? En dat is dan nog het aller slechtst mogelijke scenario, wat niet eens zal gaan gebeuren. Die mensen zijn er juist om je te helpen dus je hebt helemaal niets om je druk over te maken. Relax dus
Maar ik begrijp goed dat het spannend is; het is ook een hele stap natuurlijk die je zet. Komt allemaal wel goed
@TrueHeart
Ik weet hoe je je voelt, ik was ook vreselijk zenuwachtig. Vooral niet wetende wat ik zou moeten verwachten? Gelukkig klikte het erg goed met mijn psycholoog en kijk ik tegenwoordig zelfs uit naar deze bezoekjes. Succes! Het gaat sowieso als een opluchting voelen.
Het gesprek
Nou, ondanks de zenuwen was het een opluchting. Het was een intake dus wist dat er vragen gingen komen asl: waarvoor ben je hier? Wat wil je bereiken? Wat zijn je klachten? Ben 2 jaar geleden ook geweest maar durfde het toen niet aan en ik zei dat het weer top ging. Mijn relatie met lieve ex werd besproken, mijn jeugd werd besproken en mijn gemene ex....en daar was het hoor....de zere punt ze herkende het meteen. Omda ik bij hetzelfde instituur zit hadden ze mijn dossier nog en gaf ze aan dat ik toen te vroeg ben gestopt en waarom? Ik zei dat ik dacht dat ik toen gelukkig was en niet meer aan gemene ex wil denken maar dat ik er toch altijd moeite mee had maar ik had altijd lieve ex naast me en nu ik alleen ben besef ik wat ik niet heb verwerkt. Ik kon hardop zeggen hoe ik me voelde en ik kon weggestopte herinneringen hardop zeggen...voor de eerste keer en ik denk dat het wel heeft opgelucht. Voor nu.....ik kon eindelijk de weggestopte herinneringen vertellen die ik niet durfde te vertellen tegen iemand....bang voor oordeel van vrienden (die snappen het niet) en ouders en familie die mijn gemene ex dan meteen wat aan willen doen. Nu werd ik niet veroordeeld.
Ik denk ook wel dat ik erachter bendat ik mezelf moet vergeven voor wat erin die relatie is gebeurt want ik ben boos op mezelf. Hoe ik mezelf heb horen praten daar was ik vooral weer kwaad op mezelf....
Lieve ex...ik mis hem nog elke dag....want ik was wel echt gelukkig met hem en hij was een goede jongen ondanks hoe het is gelopen heeft hij mij nooit slecht behandeld ik weet dat dit slijt. Begrijpen doe ik het niet maar ik probeer elke dag een stap te zetten naar acceptatie...ik hoop dat ik vrijdag ook een goed gesprek met hem kan hebben nog even en het dan ergens een beetje achter me kan laten.
Goed om te horen
Goed om te horen dat het zo gelopen is en dat je opgelucht naar buiten bent gekomen. Het is een hele stap die je hebt moeten zetten. Je kan oprecht trots zijn op jezelf, en je bent op weg naar een betere toekomst. Alle redenen om blij te zijn dus lijkt me.
Ben ook erg blij dat je zo uitgebreid verslag doet van je intake, hoe het verlopen is en zo.
Ik heb wel een grote bek af en toe, maar zo stoer ben ik ook weer niet hoor
Ik twijfel al zeker een maand of ik niet ook eens bij zo'n psycholoog langs moet om eens de boel op orde te krijgen... Elke keer twijfel ik weer... Moet ik wel? Moet ik niet? Kan ik het niet zelf af dan? Ik ben handig zat met google, en ik weet toch potverdikkeme zelf wel wat er aan de hand is? Daar heb ik toch zo'n figuur niet voor nodig? Of toch...?? En hoe moet ik dat dan regelen? Waar moet ik dan zijn? Loop ik niet tegen dezelfde psycholoog als die van m'n ex? Of wil ik dat juist wel, zodat we de boel eens een keer echt duidelijk kunnen krijgen?
Tja, als ik je verslagje zo lees, dan denk ik toch weer misschien zelf toch ook maar eens langs te gaan... En morgen? Morgen zie ik dat vást wel weer anders... Ik ken mezelf ondertussen wel wat dat betreft
@Kroegtijger
Ik ben handig zat met google, en ik weet toch potverdikkeme zelf wel wat er aan de hand is? Daar heb ik toch zo'n figuur niet voor nodig?
Haha, alsof ik mezelf hoor praten! Ik zei precies hetzelfde, maar ik ben echt ZO blij dat ik het wel heb gedaan. Het is af en toe wel moeilijk want je krijgt een gigantische spiegel voor, maar je leert veel over jezelf. Ik herken nu heel veel dingen die ik doe, die eigenlijk helemaal niet zo goed zijn. (op het gebied van relaties) Nu weet ik ze te herkennen en kan ik mijzelf een halt toeroepen. Soms nog wel lastig, want bepaalde dingen heb je jezelf aangeleerd en ben je na 30 jaar niet zomaar ineens vergeten. Ik weet hoe het nu moet... het nu alleen nog in de praktijk toepassen en dat heeft tijd nodig.
Dus als ik je goed begrijp....
Dus als ik je goed begrijp zeg je dat ik het eigenlijk gewoon wel moet doen? Die spiegel, daar ben ik niet bang voor. Daar ben ik eerder juist naar op zoek. Ik schiet niets op ermee zonder eerlijkheid; een ja-knikker vinden is niet moeilijk, maar iemand die me wijst op zaken waar ik zelf niet aan denk of anders tegenaan kijk en me andere inzichten kan geven, dat is denk ik dan wel weer nuttig. Ik kan mezelf maar tot op zekere hoogte een spiegel voorhouden.
Waar ik het meest "bang" voor ben is zo'n half-zacht figuur. Ik heb al diverse malen de meest rare verhalen voorbij horen komen over psychologen, variërend van ja-knikkers tot psychologen die uiteindelijk bij de cliënt zelf op de bank kwam te liggen omdat de psycholoog een gok-verslaving bleek te hebben... Tja, dan begin je toch te twijfelen of je er wel aan wilt beginnen natuurlijk.
@Kroegtijger
Ik kan natuurlijk alleen kijken naar mijn psycholoog, en hier klikte ik ontzettend goed mee en zij zette mij ook wel voor het blok. Gaf mij opdrachten mee en liet mij echt goed nadenken! Ik heb ook echt het gevoel dat zij mij begrijpt en oprecht luistert naar wat ik te vertellen hebt. Niet alleen ik ben aan het woord, maar zij vraagt ook veel en probeert de dingen die ik doe voor mij te vertalen.
Mijn eerste stap was de huisarts en zelfs aan dát gesprek heb ik al veel gehad, vanuit haar ben ik doorgestuurd. Bij ons is dit allemaal binnen de huisartsengroep, wat ik als zeer prettig heb ervaren. Je hebt ten alle tijden eerst een intake gesprek, je merkt al snel of die klik er is of niet.
Je bent natuurlijk niets verplicht, maar een gesprekje kan geen kwaad.
Klinkt positief
Je klinkt in ieder geval erg positief erover als ik het zo lees. Misschien dat ik me er dan toch ook maar eens aan moet wagen. Zoals je al aangeeft, een gesprekje kan geen kwaad...
Gaat dan wel weer feest worden met mijn huisarts. Als je zou googlen naar een zacht gekookt ei, dan krijg je een foto van hem te zien
@kroegtijger @claudia29
Je moet er sowieso zelf 100% achter staan anders helpt het niet. Google kan maar tot zover gaan en je weet het zelf ook allemaal wel maar een psycholoog kan de juiste handvaten geven. Ik ben ook niet op zoek naar een ja-knikker maar soms mag je ook een psycholoog erop wijzen dat wat ze doen niet helpt en dan moet er gekeken worden naar wat wel helpt, dit is heel persoonlijk natuurlijk. Laatste keer had ik een goede dame maar ik was er zelf klaar mee...ik vond die spiegel niet zo leuk en had lieve ex en medicijnen dus geen behoefte eraan....ik schrok me dood van de termen als narcisme en psychische mishandeling dat ik zoiets had van hoooooo wat vertel jij mij nu ff. En toen ging ik googlen en schrok ik me dood ik dacht ja hier heb ik geen trek in. Ik ben nu happy met lieve ex alles gaat prima en gemene ex was helemaal niet zo. Maja loop der tijd wist ik t wel veel van mijn gedrag was altijd terug te halen aan die 6 jaar en ineens kwamen herinneringen naar boven maar had altijd mijn lieve ex naast me staan en dacht het komt wel goed. Maja nu ik lieve ex ook niet meer heb merk ik pas waar mn eigenwaarde is.....met de noorderzon vertrokken...vandaar die stap.
Als je denkt dat je er baat bij kan hebben zal ik eens even je huisarts bellen en een doorverwijzing vragen. Wat voor de een geweldig is is voor de ander ellende....dit was ook nog maar een intake het behandelplan moet nog komen....
@Trueheart
Thanks, erg fijn dat je er zo openhartig over spreekt. Het geeft me een goede inkijk in hoe zoiets functioneert, wat zo'n figuur kan doen etc. Meestal hoor je maar halve verhalen, en dan vaak ook alleen maar de negatieve berichtgevingen, óf alleen maar de positieve berichten, maar dat vind ik altijd zo onrealistisch klinken om een of andere reden. Jij weet wat dat betreft me helder uit te leggen hoe het kan, en wat als het niet functioneert.
Vreemd genoeg ben ik totaal niet thuis in de medische wereld; zelfs de vorig jaar dat ik bij de huisarts ben geweest moest ik me even aan die man voorstellen. Hij was 'pas' 8 jaar m'n huisarts en ik had 'm nog nooit gezien. Dat geeft wel een idee van hoe weinig ik daar zelf mee van doen heb. M'n ex liep er de deur plat, maar hield me er min of meer buiten, dus voor mij is het allemaal alleen maar van horen zeggen.
Ik laat het allemaal even bezinken, maar neig steeds meer naar dat telefoontje te gaan plegen en die doorverwijzing te vragen... Het kan best wel eens nuttig zijn geloof ik.
@kroegtijger
Meestal zeggen ze: bij twijfel niet doen. Denk in jouw geval....stap even over de drempel want heb het idee dat je er ergens wel behoefte aan hebt maar de stap niet durft te nemen. Een intake kan geen kwaad. Is het niks stop je ermee...maar soms is doorgaan het beste en kom je er sterker uit. Tenminste dat hoop ik voor mezelf nu dan
@Trueheart
Ik denk het ook inderdaad. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik denk dat ik het maar moet doen. Zoals je zegt, een intake kan geen kwaad. Ik til het even over het weekend heen, om te zien hoe ik me dan voel. Het is nu per dag, per uur, of zelfs per minuut anders. Vandaag is super; een compleet ander gevoel dan de afgelopen dagen. Maar dat kan zo weer omslaan weet ik... Even kijken wat er komt dus.