3 dagen later, wat een verschil...

afbeelding van ikke88

Lieve leden,

Voor degene die mijn eerste blog nog niet gelezen heeft: http://www.ldvd.nl/ik-noem-het-paniek
Afgelopen Zondag is het uit gegaan tussen mij en mijn vriendin. Het is nu Donderdag. Wat is er veel veranderd...
Zoals in me vorige blog staat dat het allemaal die Zondag heel snel ging, heb ik haar een lange mail gestuurd waarin ik heb gezegd dat ik er geen bedoeling bij had en ze ook niet terug hoefde te mailen, ik wilde die mail sturen puur omdat ik mijn verhaal nog niet had kunnen doen.
Nadat je al 48uur nergens meer over na kan denken maalt het in je hoofd waar zoiets nou vandaan komt. Er moeten toch redenen zijn voor een breuk?
Ik heb goed nagedacht en kwam tot een aantal dingen... Aangezien ik me stage niet heb gehaald vorig jaar Maart, moest ik van school af... Ik had een paar keer naar een baan gezocht maar zonder succes. Ik kwam thuis te zitten. Met de weken werd ik steeds meer depressief. Op het laatste had ik ook nergens meer zin in. Ik voelde me een 0. Mijn leven stond stil, het leven van me vriendin en vrienden gingen door. Ze heeft ettelijke malen gevraagd of ik wat met haar wilde doen, iets leuks. Elke keer zei ik weer dat ik geen zin had. Ze heeft al een paar keer gezegd: Zoek nou naar werk, blijf zoeken. Ik nam het allemaal niet serieus. Zij had die tijd een vriend die kansloos thuis heeft gezeten wachtend op haar. Ik heb haar geclaimed. Ik verwachte dat ze tijd voor me had, terwijl zij School/stage/werk/hobby's/sporten/vriendinnen en mij had.
Ik heb haar een benauwd gevoel gegeven.

Nadat we beide elkaar zo'n lange mail hebben geschreven waarin we uitleggen wat we denken wat fout is gegaan, werd alles een beetje duidelijk.
Ze was blij dat ze nu inzag dat het niet door haar kwam maar merendeels door mij. Ik schaam me als ik nu inzie dat ik een loser en een nietsnut was. Maar ik zat in een put waar ik niet uitkwam.
Ik heb haar verteld dat ik aan de ene kant blij ben dat dit gebeurd is. Ik heb zo hard me kop gestoten dat ik wakker ben geschud. Ik heb 3 sollicitaties uit de deur gedaan, waarschijnlijk kan ik volgende week beginnen. Ga in September weer naar school, en ik pak fitnesse weer op wat ik vorig jaar ook 4 dagen per week deed maar ook daarmee was gestopt.

In de mail hebben we afgesproken 1,5 á 2 weken geen contact te houden omdat we elkaar de rust wilde geven. Nu heb ik haar gister toevallig op msn gesproken. Ze vertelde dat ze die zondag en maandag het echt zag alsof het uit was, en nu heeft ze zoiets dat het gewoon op een laag pitje staat. Na het korte gesprek heb ik haar die avond een smsje gestuurd met de vraag of ze misschien zin had om na het weekend wat te gaan drinken.
Ze stuurde daarop terug:
"Na het weekend al...? Niet dat ik dat niet wil...
Maar misschien is het beter om nog even te wachten...?"

Ik smste terug: Nou als we beide de problemen erkennen...
en het beide willen oplossen... waarom zou je dan langer wachten?

Zij: Daar heb je ook wel een punt...
Maar ik wil gewoon even 2 weken de tijd, om mijn hoofd leeg te maken.

Ik: Dat accepteer ik natuurlijk. Alleen ik wil wel graag weten of je er positief
in staat. Of dat je nog steeds twijfelt..

Zij: Kijk, luister: Ik ben superblij dat er dor die mails heel wat dingen duidelijk
zijn geworden. Ik ben er heel wat wijzer van geworden en het lucht zo op.
Maar ik heb tegen mezelf gezegd dat ik even rustig aan wilde doen.
Natuurlijk zie ik het positiever in alleen ik moet het even verwerken zegmaar...
Ik hoop dat je dat begrijpt... xx

(Ik weet dat ik me kwetsbaar opstelde maar ik kon het niet-->)

Ik: Ik begrijp je! Alleen begrijp je mij ook dat ik bang ben dat je ons
geen 2e kans wilt geven dadelijk? Ik benbang dat ik je helemaal kwijt ben...

zij:"Ik begrijp je heel goed! Maar maak je daar maar niet druk om...
Ik had niet verwacht dat het allemaal zo helder zou worden:) En daar
ben ik zooo blij om! Ga jij nu maar even lekker aan jezelf denken dan doe ik dat ook.
En dan maken we over 2 weken een date;) xx"

Zo... dit is er dus allemaal gebeurd... Ik denk dat ik het positief mag zien toch?
Ook al worden deze 2 weken heel zwaar... elke minuut lijkt wel een uur.

Ik hoop weer op een reactie van jullie omdat het echt heel erg helpt! Ik heb veel aan jullie!?

Much love!

Ikke

afbeelding van spijt

@ikke88

Hallo ikke,
Er is nog niets verloren zo te lezen.
Zij is het zat geweest en daarom de stap gezet,Die stap heeft zijn effect gehad op jou!!Je hebt jezelf aangepakt en laat zien dat je het kan.Voor haar prettig dat je die ommekeer hebt gemaakt,de weg kan vrij zijn om het weer fijn te hebben.Straal die kracht uit en laat haar weten dat je haar die 2 weken gunt en het begrijpt.Dat ze het waard is om voor te knokken en ook jij bent het waard om je best voor te doen.
Je bent wakker geschud en nu sterk zijn,probeer niet te "zeuren".
Als je iets stuurt naar haar,laat het over je nieuwe baan gaan,over het goede gevoel dat je krijgt doordat je de toekomst ziet zitten met de veranderingen,dat je die schop onder je kont nodig had........

Ga die weken benutten om jezelf te verwennen!!
Succes Spijt