3 maand verder

afbeelding van Xen

Nu 3 maand verder.

Elke dag gaan werken, proberen bezig te blijven, gaan lopen, gaan fitnessen.
Elke dag de drang hebben om mijn vuist te breken op een muur.
Elke dag me vriendelijk moeten voordoen tegen iedereen, ook al ga je vanbinnen kapot.

Elke dag 3-6 uurtjes slapen, wakker worden en het 1ste waar je aan denkt is haar.
Elke minuut, uur zitten denken... Hoe maakt ik haar terug verliefd zoals 5j geleden.
Waar is het verandert... waarom heb ik dat niet gezien...

En het zit allemaal in mijn hoofd, dat weet ik ook wel. Ik WIL haar gewoon NIET uit mijn gedachten zetten.
Pff waarom wil ik dat niet...
Elke keer dat ik mijn pc aanzet, krijg ik terug iets te zien waardoor ik mij weer ellendig begin te voelen.

What doesn't kill you makes you stronger.

afbeelding van PoemLover

-

Ik heb mijn reactie weggehaald. Ik wil nog wat langer nadenken over een goede reactie. Excuses voor het ongemak.

afbeelding van nijntje12

@xen

Hey, ik herken mezelf wel in jou.. het is echt vreselijk om wakker te worden en gelijk aan die persoon te denken. Ik leef met je mee! iedereen heeft wel iets van binnen waar hij of zij mee zit en houd zich groot voor de buitenwereld..

Ik wil je even heel veel sterkte wensen

liefs

afbeelding van Daan73

Had je blog nog niet gelezen..

Ken het gevoel man.. Voel me net zo. Alsof ik op de automatische piloot maar verder ga met leven omdat het verwacht word.
Gaan werken, gaan sporten, af en toe op visite hier en daar.. Maar van binnen kapot en niet weten hoe hier mee om te gaan, laat staan te kunnen denken dat het beter wordt..
De tijd zal het leren, want wat is het alternatief? Die is er niet..

sterkte