Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
34 weken verder...
Ik heb net eens terug gekeken, wanneer ik mn eerste bericht postte hiero.. 34 weken en 1 dag geleden...
en nog steeds lees ik hier elke dag mee.. af en toe reageer ik nog een keer, als ik denk dat ik wat zinnigs te melden heb..
de laatste tijd klik ik de verhalen wel aan, maar heb weinig zijn meer ze echt door te lezen.. na een paar woorden heb ik er al weer genoeg van.. het komt allemaal op hetzelfde neer.. de een is verbitterd en boos, de ander verdrietig en onzeker, weer een ander is nog blind en hoopvol...
ik irriteer me er soms zelfs aan.. weer de zelfde vragen, weer hetzelfde verhaal...
maar dat was een half jaar geleden ook zo denk ik.. dus het ligt niet aan de verhalen, niet aan de mensen die ze plaatsen.. maar zou dit dan eindelijk het teken zijn dat ik er echt klaar mee ben binnenkort? dat t me bijna tot hier komt? (wijs naar bovenkant koppie) dat ik genoeg van heb..
de pijn is al een tijdje weg, heel af en toe mis ik hem nog wel (of de aandacht en intimiteit in elk geval), de hoop is zo goed als vervlogen... het contact tussen ons wordt steeds oppervlakkiger.. en dat is jammer, maar vind het niet zo erg meer als een tijdje terug.. toen wilde ik er alles voor doen om maar goede vrienden te blijven, maar dat moet ook van 2 kanten komen... dus als dat niet t geval is dan maar niet...
ik heb veel geleerd het afgelopen jaar.. vooral door het terugkijken op de relatie.. hoe ik in bepaalde situaties reageer, ik snap nu ook beter waarom en ik denk dat ik een volgende keer er beter mee om kan gaan..
ik snap hem nu ook beter, kan hem nu beter van een afstandje bekijken, objectiever...
verder heb ik nu het gevoel sterker dan ooit te zijn, ben vrolijker, opener naar andere mensen, geniet meer, ben minder passief geworden... en heb doelen voor ogen, dingen waaraan ik nog wil werken...
en mannen? daar kan ik best zonder... ik ben niet op zoek... ik wil niet meer kijken naar mn vriendinnetjes die stuk voor stuk gaan trouwen en kindjes krijgen.. en dan t gevoel krijgen dat ik een mislukkeling ben op dat gebied.. want dat ben ik niet.. heb alleen nog niet echt geluk gehad, maar mijn tijd komt nog wel!
ik ben elk geval weer blij met mezelf.. en het is lang geleden dat ik dat met overtuiging kon zeggen 
- kitty78's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van kitty78
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hee Kitty,Dat die verhalen
Hee Kitty,
Dat die verhalen je minder doen is normaal als je verder bent in het verwerkingsproces
Bij mij precies hetzelfde, ik lees nog wel, maar alles lijkt op elkaar en het raakt me minder. Soms lees ik nog wel dingen waar ik mezelf in herken, dat raakt me dan nog wel.
Het klinkt hard als je het zo zegt, maar is het niet. Ik denk dat iedereen een keer op een punt komt dat het je wat minder doet. Je bent dus gewoon verder gegaan...
Maar toch lees ik hier nog wel, gewoon omdat deze site me wel geholpen heeft en ik op deze manier in contact gekomen ben met leuke en lieve mensen! En soort van thuishonk idee. Posten doe ik ook niet veel meer, maar ik leef wel mee met de mensen omdat ik weetwat verdriet met je kan doen.
Maar goed, ik lees dus dat het goed met je gaat
En net zoals je zegt; jouw tijd komt ook nog wel.
Succes en sterkte!
LB.
Heel normaal hoor Kitty
Heel normaal hoor Kitty dat je dat hebt. Het is eigenlijk een soort van rouwproces. Dat je soms nog leest en denkt van Tjee waar het eigenlijk over is ook een normale reactie. Jouw proces is al zover dat je gelukkig kunt zijn met je zelf en dat is heel belangrijk eigenlijk het belangrijkste wat er is. En die prins van jou komt heus nog wel op zijn fiets ofzo voorbij racen....niet jaloers worden op vriendinnen die gaan trouwen en kindjes krijgen...
Echt jouw tijd komt en dan krijg je dubbel en dwars wat je verdient.
In ieder geval het gaat goed met je en blijf zo doorgaan he!!
Greetz Asar....
Hey Kitty, Wat jij zegt
Hey Kitty,
Wat jij zegt herken ik ook wel hoor! Is ook helemaal niet vreemd, zo gaat het en hopelijk blijft het een tijdje zo voor ons. Goed te horen dat je een beetje de rust hebt gevonden, en dat je inderdaad beseft dat het geen zin heeft om alleen maar te geven en er niets voor terug te krijgen. En al zou jij raar zijn? De hele wereld met jou samen, jou tijd komt, nu gewoon genieten van de dag...en tuurlijk hebben wij die mannen niet nodig
...maarja helemaal zonder 
!! Meisje, succes!! Veel liefs L.
Daar kan ik me eigenlijk
Daar kan ik me eigenlijk helemaal bij aansluiten, ik heb ook dezelfde gevoel. Ik kom hier graag regelmatig en dankzij deze site heb ik een aantal zeer interessante en bijzondere personen leren kennen!!
Alhoewel ik ook bijna nooit meer post, ik heb ook het idee om in een soort van thuishonk te zitten wanneer ik er weer ben. Alleen heb ik soms wel het gevoel dat ik het niet meer allemaal kan bijbenen. Er komen elke dag zoveel blogs voorbij, dat ik er soms niet meer weet waar ik al geweest bent en omdat ik er niet elke dag op te vinden bent...En sommigen gaan me inderdaad een beetje tegenstaan maar dat ligt aan mij. Ik ben nu ook veel verder in mijn verwerkingsproces en ik weet dat ik er ben.
Maar goed ik doe mijn best en zodra het echt nodig is post ik ook wel eens zoals ik nu doe
Houden zo het gevoel!
Liefs, Pino
gelukkig ben ik niet de
gelukkig ben ik niet de enige.. en ik denk dat het inderdaad een teken is dat je weer een stap verder bent..
en lauren, helemaal zonder mannen da's niks inderdaad... maar ze zijn niet nodig zoals zuurstof, water en eten... tis meer een luxe produkt zeg maar, en die schaf ik alleen nog maar aan als de lusten groter zijn dan de lasten
Happiness is the best revenge
Ik post ook bijna niet meer.
Ik post ook bijna niet meer. Ben ook een stuk verder dan dat ik eerst was. Ik lees nog wel een aantal verhalen op zijn tijd. Maar helemaal doorlezen doe ik ook niet meer. Soms gaan de verhalen inderdaad irriteren. Ik ga me door de verhalen te lezen soms toch weer down voelen en dat moet natuurlijk ook niet. De pijn is ook bij mij weg nu. Maar missen doe ik haar nog wel. Ik denk nog wel vaak aan haar. Het contact is helemaal foetsie. Ik hoor helemaal niets meer van of over haar. Ik zou niet weten hoe het met haar gaat en wat ze tegenwoordig doet. Ik ben op zich best benieuwd. Maar wil absoluut geen contact hierom zoeken. Ben bang voor de reactie en dat ze het te goed maakt dat ik me weer down ga voelen
Ik voel me nu in ieder geval een heel stuk beter als in het begin. Dat begin is nu zo'n 8 maanden geleden. Wat gaat die tijd snel. Ik maak weer lol, ben op het moment druk bezig met studie, stage en werken. Ik ben weer wat vrolijker. Maar op sommige momenten voel ik die leegte die ze achter gelaten heeft toch nog wel hoor. Dan ben ik weer eventjes down. Dat duurt hooguit een dag of zo. Ik heb de afgelopen tijd veel geleerd over mezelf. Dingen waar ik blij mee ben dat ik dat weet.
Geluk
Geluk is iets wat je in jezelf moet vinden en niet moet of wilt zoeken in de ander. Laat je innerlijke kracht niet afhangen van iemand anders. Geniet van de dingen om je heen en vertrouw op je eigen kracht en energie. De ander is een spiegel. Dus eigenlijk kijk je naar jezelf. Je irritaties en de aantrekkingskracht. Je bent het zelf.
Hopelijk.....
Ik ben vandaag voor het eerst op deze site en kan het haast niet geloven als ik jullie hoor dat het jullie minder doet om deze verhalen te lezen... Zelf ben ik namelijk geobsedeerd bezig en probeer alles te lezen en idd voel me dan nog akeliger, dan dat ik al ben door mijn eigen verdriet. toch komt er uit jullie woorden ook hoop voor mij, voor betere tijden, al ben ik nog maar in aan het begin.
ik hoop dan ook voor iedereen die al een stapje verder is, dat hij of zij dit zal vol houden en dat het alleen nog maar beter zal gaan met jullie..
Liefs...
grappig... ik post eindelijk
grappig... ik post eindelijk weer eens wat op deze site en dan zie ik dat een oud topic ineens weer omhoog gehaald is..
voor ons allemaal geldt dat je in het begin dacht dat het nooit meer goed zou komen, het gevoel dat je leven voorbij is.. dat je je niet voor kunt stellen dat je later zult denken "jeetje, heb ik hem/haar nu zoveel verdriet gehad?"
ik ben nu meer dan een jaar verder... en ben heel dankbaar dat ik deze periode mee heb gemaakt.. what doesn't kill you makes you stronger... en die gezegd klopt echt... ik ben er zoveel sterker uitgekomen, heb mezelf beter leren kennen...
en toch had ik afgelopen week nog een avondje wat last van hoogzittende traantjes..
het houden van is bij mij nog niet over... maar ben zeker niet ongelukkig eronder.. heb vertrouwen in het heden en de toekomst
dat is ook het mooie aan deze site... je kunt je verdriet van je afschrijven.. maar door verhalen van anderen zie je dat je heus niet de eerste bent met ldvd.. en dat bijna iedereen uiteindelijk wel weer gelukkig kan worden... dat geeft hoop voor de toekomst toch...
sterkte... blijkbaar heb je het nodig om je obsessief op dingen als deze site te storten.. velen zijn je voor gegaan.. is niks mis mee.. zolang je er maar niet in blijft hangen... dan komt het allemaal wel weer goed!
Happiness is the best revenge