4 maanden verder...
2 of 3 keer contact gehad tussendoor. Hij heeft ook aangegeven dat hij er nog mee strugglede en me vaak miste, maar verder veranderd er niks aan de situatie.
Vorige week heeft hij voor t eerst met een ander meisje gezoend. Heb het van hem zelf gehoord. Hadden we een soort van afgesproken dat we t liever zelf vertellen dan dat we dat van anderen horen, i know heel stom want dan houd je steeds toch een lijntje, maarja we hebben geen ruzie ofzo.
Anyway dat deed natuurlijk zeer... hij zei wel echt dat het geen moer voorstelde, maarja.

Ik vind het gewoon nog moeilijk, ondanks dat ik goed met mn eigen leven bezig ben, plannen maak en veel dingen doe, wilt hij maar niet uit mn hoofd. Hoop is er niet, alleen geeft hij gewoon nog veel om me. Het voelt allemaal zo frustrerend!
Ben nu zelf ook wel zover dat als er iets leuks op mn pad kom (leuke jongen) ik dat wel leuk zou vinden (voorheen moest ik niks van weten), maar ergens geloof ik er bijna niet meer in...

Dus ben al met veel dingen al stappen verder, maar voel nog wel vaak de frustratie en denk nog elke dag aan hem. Wel anders dan in het begin, maar kan er nog steeds wel om huilen.
Uuhhgg.. wil gewoon weer helemaal gelukkig zijn zonder al die battles in mn hoofd!!