Dag allemaal,
Heb de afgelopen 4 weken regelmatig op deze site meegelezen.
Mijn relatie is dus 4 weken geleden beeindigd. Totaal onverwacht na 7 heerlijke maanden samen te zijn geweest waarbij er geen vuiltje aan de lucht leek. Kan het nog steeds niet bevatten en blijf hoop houden dat D. "tot inkeer" komt en beseft wat hij weggooit.
Weet tegelijkertijd ook dat zelfs wanneer dit gebeurt er een hele grote "barst" in het vertrouwen in hem is geslagen.
Maar ervaar dit als een constant gevecht tussen gevoel en verstand...
Zou smeken, kruipen en mezelf vernederen (jezus!) om hem terug te krijgen. Even later bekruipt me het gevoel van "take it or leave it" , luister ik naar de raad van anderen bekruipt me de vechtlust om mijn leven zonder hem kleur te geven.
Maar het overheersende gevoel blijft dat dit DE man voor me was. Een match op zoveel vlakken...te mooi om waar te zijn....en dat blijkt nu ook...
Hoop...verstand...hoop.... Gek word ik ervan...!!!!!!!
Inmiddels 4 kilo afgevallen....een rivier gehuild....
Mis vooral 's avonds na een paar glazen wijn erg de intimiteit die we deelden. En overweeg dan zijn "aanbod" om "vrienden te blijven" in de hoop dat hij dan misschien in zal zien wat hij vergooit... Maar mijn verstand zegt me dat ik een dergelijke "relatie" niet aan moet gaan. Hem niet de lasten en wel de lusten geven...
Weet het allemaal niet meer!!