9½ weeks

afbeelding van Meermin

... zo lang (of misschien beter: zo kort) heeft de "verboden" relatie geduurd. Mijn relatie met een 'gebonden' man. Ernstig ludduvvuddu is mijn straf. Eigen schuld, dikke bult. Maar o, wat doet het ZEER.
Nee, hij heeft me nooit voorgehouden dat hij z'n vriendin zou verlaten en wij ooit een "echte", openbare relatie zouden kunnen hebben, en dat bewonder ik in hem. Ja, hij heeft er nu een punt achter gezet omdat ie nadrukkelijk kiest voor de relatie die hij heeft, en dat bewonder ik in hem (al heb ik het nakijken).
Ja, hij was duidelijk en vastbesloten toen ie het uitmaakte: ik kán het niet meer.

En toch...
Toch...
Toch kan ik het niet geloven, laat staan accepteren. Is álles ineens over, weg?

Ik had nooit gedacht dat het zó'n pijn kon doen. Ik weet niet wat ik (ertegen) moet doen...

afbeelding van principessa

Hoi Meermin. Sorry hoor voor

Hoi Meermin.
Sorry hoor voor al jou bewondering voor hem, maar misschien had hij toch eerder moeten nadenken en niet eens aan een relatie moeten beginnen.
Nu heeft hij 3 mensen pijn gedaan.
Ik weet ook dat jij je eigen veranrwoordelijkheden hierin hebt.
Ik snap ook dat jou verdriet daardoor niet minder wordt, je zal je afgewezen voelen en dat is een verschrikkelijk rot gevoel, daarom heel veel sterkte toegewenst.
Principessa

afbeelding van Meermin

Hoi Principessa, Ja,

Hoi Principessa,
Ja, natuurlijk heb je gelijk, in zowel wat je zegt over hem als over mij. Misschien is 'bewondering' ook wat overdreven, maar feit is dat ie in ieder geval in die twee opzichten (uiteindelijk) eerlijk is geweest en dat pleit voor hem.
En ja, ik ben ook vooral boos op mezelf want natuurlijk heb ik die verantwoordelijkheden, en want ben ik daarin ontzettend naief geweest.
Ik wil eigenlijk zo graag boos op hem zijn, en hem de "schuld" van "alles" geven, omdat ik ergens denk/voel (?) dat het verwerkingsproces dan sneller zou gaan. Maar als ik heel eerlijk / rationeel ben, is er maar weinig wat ik hem kwalijk kan nemen, en als er al wat is waarvan ik met recht zou kunnen zeggen: "Lul, dat je (me) dat hebt geflikt", dan houdt dat maar even stand, en daarna word ik weer overspoeld door liefde voor hem. Een zeer frustrerende interne strijd...

afbeelding van principessa

@meermin

Hoi.
Dat je toch ergens met je boosheid heen wilt kan ik me voorstellen, want er is denk ik toch ook wel een gevoel van in de steek gelaten zijn?
Maar volgens mij is boosheid naar kezelf toe niet de oplossing, ga je je alleen maar nog ellendiger van voelen.
Een mens maakt "fouten" en deze keer doet het wel erg veel zeer, laat je verdriet er zijn, en leer ervan.
En wees vooral wat mild voor jezelf, volgens mij zijn wij hier daar allemaal wel mee geholpen. Er is ons al teveel pijn gedaan en daar hoeven we zelf nog niet extra aan toe te voegen.
Liefs, Principessa