We hebben 9 jaar lang een moeizaam en abnormale relatie gehad. We hebben samen 2 kinderen gekregen. Onze zoontje wordt morgen precies 10 maandjes oud. Wat heb ik van deze man gehouden, verschrikkelijk veel...

Ik was 25 toen ik hem leerde kennen. Hij was een foute jongen, dus paste ik wel op. Hij heeft maanden achter me aangezeten om maar uit eten te kunnen gaan met mij. Zodra hij me had ingepalmd, was ik verkocht aan hem. Echter had hij nog een vrouw en 4 kinderen thuis. Mijn ouders accepteerden onze relatie niet en ook zijn ouders niet. Toch hield ik voet bij stuk. Ik hield van deze man en ik ging ervoor. Eind 2002 is hij opgepakt wegens verboden wapenbezit. 3 weken later kwam ik erachter dat ik 5 weken zwanger was van onze dochtertje, nu 7 jaartjes oud. Hij wilde dit kind heel graag, begreep ik van zijn advokaat. Nu denk ik er anders over. Hij wist, dat wanneer ik haar had laten weghalen, ik hem had verlaten. 14 maanden heb ik op hem gewacht. Hij mocht niet aanwezig zijn bij de bevalling. Mijn dochtertje was 4 maandjes oud toen haar vader thuiskwam. Ook na zijn terugkeer ging het niet goed tussen ons. Hij was veel kwijtgeraakt tijdens de periode dat hij heeft vastgezeten. Financieel ging het hem bergafwaarts. Ik ging werken en studeren. Mijn dochtertje ging 5 dagen in de week naar de kinderopvang. Meneer was er nooit met het avondeten en 's nachts moest hij zgn. werken. Toen verloor hij zijn vader in 2005. Daarna is het eigenlijk nooit meer goedgekomen tussen ons. Onze relatie verwaterde, we hadden continue ruzie en hij bleef steeds vaker weg van huis. In 2007 brak de hel los en kwam hij met een mes op mij af. Ik heb er toen een punt achter gezet en wilde niet meer met hem verder. 3-4 maanden heeft hij mij met rust gelaten. Daarna kwam hij weer. Hij kon niet zonder mij en verlangde weer erg naar mij en zou zijn stinkende best doen om onze relatie deze x te doen slagen. Ik heb hem wederom vertrouwd en ben weer met hem verdergegaan. Natuurlijk is hij na een poosje weer veranderd en ik slikte wederom zijn smoesjes in. Zijn telefoon stond uit, ik kon hem niet bereiken en wist niet waar hij was. Op een gegeven moment wen je eraan...
In december 2008 was ik 2 weekjes zwanger van onze zoontje toen ik erachter kwam dat hij vreemd is gegaan. De dame in kwestie stuurde mij hun liefdevolle foto toe via Hyves. Ik was kapot en voelde me ellendig. Ook kreeg ik in diezelfde week te horen dat mijn vader longkanker had. Ik heb wederom een verschrikkelijke zwangerschap doorgemaakt. Telkens weer kreeg ik hun foto's toegezonden. Het werd van kwaad tot erger. Toen ik 6 maanden zwanger was, stond ze opeens voor mijn neus en heeft ze me het ziekenhuis ingeslagen. Mijn dochtertje van toen 6 jaar oud, heeft dit allemaal gezien en was zeer overstuur. Meneer was natuurlijk weer nergens te bekennen. Hij had op naam van zijn overleden vader gezworen dat hij haar na de dood van zijn vader heeft leren kennen. Hij was toen aan de coke gegaan en zij gebruikte ook. Hij heeft haar voor de coke en zij hem voor de sex gebruikt. Het had in totaal 3 weken geduurd? En nu, na 3 jaar komt zij wraak nemen? Het klopte gewoon niet. Maar goed, ik ben een goedgelovig iemand en als een persoon op zijn allerliefste zweert, dan geloof ik hem/haar. Na het incident in juni vorig jaar zijn wij halsoverkop verhuisd naar een andere woning. Onze zoontje werd geboren en we waren weer de 'happy family'. Mijn partner was de eerste 4 maanden thuis, zorgde voor zowel mijn zoontje als onze dochtertje en was teder en lief tegenover mij...
In januari dit jaar gaat hij weer naar 'buiten', zgn. werken want die maanden dat hij thuis had gezeten was het financieel behoorlijk krap geworden voor ons. Telkens als ik hem vroeg waar hij naartoe ging, zei hij naar Breda, Rozendaal, Maastricht etc. Het waren lange afstanden dus sliep hij in de auto. Hij kwam eens in de 2 dagen even thuis, voor een paar uurtjes, en ging daarna weer weg. Was altijd op zijn hoede en hield de klok nauwlettend in de gaten. Als ik hem vroeg wat voor werk hij deed, wilde hij daar liever niet over praten. Het was beter voor mij dat ik er niets van afwist. Ben je weer met iets illegaals bezig, vroeg ik hem dan. Het antwoord bleef mij altijd onduidelijk. Ik was ondertussen druk bezig met de kinderen en toen in maart dit jaar kregen we te horen dat mijn vader nog maar een paar maanden te leven had. Ik was er kapot van en ging regelmatig naar Brabant heen en weer. In april kreeg ik wederom een foto van haar toegestuurd. Weer ontkende hij het en zei mij dat het om een fotomontage ging. Ik had het te druk met de ziekte van mijn vader en geloofde hem. In het weekend voor het overlijden van mijn vader (30 mei 2010) was hij weer pleite. Ik kon hem telefonisch niet bereiken en wist ook niet waar hij uithing. Ik kon met de kinderen niet naar mijn vader toe, dus bleef ik dat hele weekend thuis op mijn partner zitten wachten. Hij heeft tot en met maandag niets van zich laten horen en maandagnacht kreeg ik om half 2 's nachts een belletje dat mijn vader was overleden. De volgende dag is meneer wel komen opdagen en kon mij geen uitleg geven waar hij had uitgehangen. Ik ben daarna halsoverkop naar Turkije vertrokken voor de begrafenis. Ik moest de kinderen meenemen aangezien meneer niet voor ze kon zorgen. Een week nadat ik weer terug was uit Turkije stond de dame, die mij in mijn buik had geschopt voor mijn deur! Mijn dochtertje is zich rotgeschrokken en heeft die avond alle frustraties van de afgelopen tijd eruitgekotst! Ze was er slecht aan toe, mijn arme meid. Ik heb hem gebeld en hij vond dat ik haar maar moest troosten? Alsof ze van haar fiets is gevallen en ik haar een pleister moest geven... Een paar dagen na dit incident, op zaterdag 26 juni om precies te zijn, heeft de vrouw in kwestie mij een foto gestuurd van 30 mei 2010 (2 dagen voor het overlijden van mijn vader). Ze zitten daar gezellig aan tafel te feesten en kipsaté te eten en een lekker wijntje erbij. Ik was woedend en in alle staten. Ik heb hem ermee geconfronteerd, maar hij kwam natuurlijk weer met allerlei verschillende smoesjes en leugens. Ik was het spuugzat en wilde nu eindelijk eens de waarheid van hem horen. Ik bleef maar doorvragen en aan zijn hoofd zeuren maar hij liet weinig van zich los. Op een gegeven moment ben ik onwel geworden. Hij heeft mij toen op de bank gelegd om even uit te rusten en hij zou buiten even een sigaretje gaan roken. Meneer is 'm toen gepeerd en sindsdien heb ik hem niet meer teruggezien...
Eerst belde hij nog dagelijks, dat hij de volgende dag zou komen en dat hij het druk had met zijn zaken en dat hij in het buitenland zat. Telkens als ik hem naar de foto vroeg, zei hij dat hij mij alles zou uitleggen wanneer hij weer thuis was. Op woensdag 31 juni heeft hij op naam van onze zoontje gezworen dat hij donderdag zou komen. Zo heeft hij het ook naar onze dochtertje toe beweerd. Op donderdag belt hij weer op dat hij het niet heeft kunnen waarmaken, maar dat hij die vrijdag zou komen. Hij wilde zijn dochtertje spreken. Ik heb hem als een moeder gesmeekt om haar geen valse beloftes te doen. Nee, en hij zou vrijdag echt naar huis komen. Wederom deed hij erg vaag over die bewuste foto. Toen heb ik hem gevraagd of hij iets heeft gedaan naar mij toe, wat geen terugkeer meer heeft en waardoor hij wegblijft. Nee, hij hield heel erg veel van mij en alleen de 'dood' zou ons scheiden. Nadat hij had opgehangen heb ik naar die vrouw gebeld. Ik heb uren aan de lijn gehangen en heb het hele verhaal nu eens van haar kant aangehoord.
Bleek dat ze al ruim 5 jaar een relatie met elkaar hadden. Meneer leidde gewoon een dubbelleven. Hij deed het niet alleen met haar, maar ook nog met jonge Marokkaanse meiden van in de 20. Mijn partner is over de 40 en zijn oudste zoon is dit jaar net 20 geworden. Hoe meer ik naar haar verhaal luisterde, hoe misselijker ik van hem werd. Vorig jaar had ze de relatie beeindigd toen ze mij zwanger had gezien. Hij had al die jaren beweerd dat hij geen sex met mij had, maar enkel naar mij toekwam vanwege onze dochtertje. Hij walgde van mij en hield alleen van haar. Ook haar noemde hij 'mijn liefste' zodat hij ons niet kon verwarren. Hij had op al die foto's die ze mij had toegezonden andere kleren aan. Hij beweerde telkens dat het kleren waren van zijn vrienden die hij even 'te leen' had, toevallig op elke foto? Bleek dat hij gewoon bij haar thuis ook een garderobekast met zijn kleding had. Ook een tandenborstel, een ochtendjas etc. In januari dit jaar is hij inderdaad weer teruggegaan naar haar. Hij miste haar en kon niet zonder haar. Hij is er nu weer achtergekomen wat hij kwijt was en hij wilde absoluut niet met mij verder. Ze vertelde me dat ze die paar maanden als verliefde stellen hebben geleefd. Hij sliep 3-4 x per week bij haar thuis. Overdag deden ze leuke dingen, gingen uit eten en naar de bioskoop etc. Ze deden het wel 10x per dag, propte ze er even achteraan! En ik al die tijd voor de kinderen zorgen en thuis in mijn uppie het avondeten naar binnen werken en 's avonds alleen voor de buis en alleen naar bed! Of wij geen sex meer hadden? Ja, 1x in de maand?
In april was hij weer veranderd en ook het nr. die bij haar bekend was, bleef uit en liet hij een paar dagen niets van zich horen. Overigens heeft ze toegegeven dat hij telkens geld van haar leende. De ene x €2000,- en de andere x €100,-. In april is ze hem gaan volgen en is ze er wederom achtergekomen dat hij weer met een ander aanpapte. Ook is ze hem achtervolgd naar ons huis en zag ze hem mij kussen bij het afscheid nemen. Toen was ze woedend en heeft ze mij weer bekogeld met de foto's, gaf ze toe. Die bewuste zaterdagavond stond zij bij ons in de achtertuin, toen wij aan het ruziëen waren!
Alles waarin ik geloofde is mij in 1 dag ontnomen. Ik wist niet waar ik het moest zoeken? Ik ben afgelopen zaterdag naar mijn familie toegegaan maar ben van een koude kermis thuisgekomen. Ze wilden niets met mij te maken hebben. Ik had voor deze man gekozen en moest het nu maar lekker zelf uit gaan zoeken! Hij heeft mij met 2 kinderen en €15,- aan zakgeld achtergelaten! Hij heeft mij zondag nog gebeld en begon weer met zijn verhaal dat hij in Frankrijk zat en dat hij zeer gauw naar ons toe zou komen. Ik heb hem gezegd dat ik alles weet. Hij heeft het niet eens ontkend! Het laatste wat hij nog zei was: 'let goed op jezelf en op mijn kinderen, bye!'. Sindsdien heb ik niets meer van hem vernomen. Ik weet ook niet waar hij is?
Mijn dochtertje is hier enorm kapot van. Aan de ene kant mist ze haar vader enorm en aan de andere kant is ze woedend op hem. Dat kind heeft net zomervakantie. Al haar vriendjes en vriendinnetjes zijn aan het genieten en zij is verdrietig. Mijn zoontje weet gelukkig niets af van wat er allemaal gebeurd.
Ik heb de afgelopen dagen nauwelijks wat gegeten en dus giga afgevallen. Het ging niet goed met mij. En toch moest ik de draad weer oppakken. Ik kon dit de kinderen niet aandoen. Met behulp van mijn buurvrouw en een vriend van mijn partner probeer ik dingen te regelen, te overleven.
Het huis waar wij vorig jaar in augustus zijn ingetrokken is een huurwoning van de vrije sector. Ik ontvang een ziektewet uitkering waarmee ik mijn huur niet mee kan betalen. Ik heb de verhuurder gebeld en mijn situatie voorgelegd. Deze heeft mij doorverwezen naar de gemeente om een tegemoetkoming in de woonlasten aan te vragen. Wellicht kan ik dit voor een paar maanden krijgen, doch moet ik dit huis gaan verlaten, naar een goedkopere woning gaan verhuizen. Daarnaast heb ik ervoor gezorgd dat ik vanaf volgende week een voorschot kan krijgen van mijn uitkering. Ik had 2 mobiele abonnementen, waarvan hij er een gebruikte. Deze heb ik laten blokkeren en vandaag heb ik de nr.'s veranderd. Ik vertik het om op een telefoontje van hem te wachten. Mijn dochtertje had een eigen mobiele nr. Zij zat dagelijks met haar mobieltje in haar hand op een telefoontje van haar vader te wachten. Die kaart heb ik weggegooid. Ik ga een nieuw leven beginnen, zonder hem! Ik heb mijn kinderen nog en zolang ik leef zal ik er voor hen zijn! Het worden zware en moelijke tijden voor ons, dat weet ik. Ik heb mezelf een jaartje de tijd gegeven om hier bovenop te komen, zonder de hulp van mijn familie en vrienden. Mijn beste vrienden, die ik al 5 jaar ken, heeft me gisteren ook als een baksteen laten vallen! Mevrouw kon geen problemen hebben op dit moment? Ik kan het niet erger treffen dus...
Maar goed, het leven gaat door. Ik heb 2 kinderen op de wereld gezet voor wie ik de verantwoordelijkheid draag. Ik snap niet dat iemand zo laag kan zijn om nog terug te keren naar een vrouw die zowel mij als onze kinderen diep heeft gekwetst! Ook al is het voor de lust of het geld, een fatsoenlijk iemand doet zoiets niet!
Hij zal ooit naar mij toekomen. Niet voor mij, want daar heeft hij noch het lef noch de ballen voor. Hij durft mij nu echt niet in mijn ogen aan te kijken. Maar hij heeft hier 2 kinderen. Dan is het natuurlijk aan mij hoe ik omga met die situatie. Kan hij ongeoorloofd zijn kinderen blijven zien? Hij heeft ze wel erkend maar ik heb de volledige voogdij over de kinderen. Ik heb hem een jaar de tijd gegeven. Hij zal nu niets meer van zich laten horen. Er valt namelijk niets meer te halen bij mij. Volgend jaar, wanneer het met mij beter gesteld is, zal hij naar mij toekomen...
Het ergste van alles is: ik hou nog steeds zoveel van deze man....

Hoe kan ik nog ooit van iemand houden, hoe ga ik nog ooit iemand vertrouwen?