Denk je haar nog te kunnen vertrouwen?

Een gezegde luidt: “In tijden van nood leer je pas je echte vrienden kennen.”

Hoewel bovenstaande is gericht op vriendschappen, is dit gezegde ook uitermate geschikt om toe te passen op een relatie. De potentie van een relatie wordt pas echt blootgelegd wanneer, midden in een 'storm', de noodzaak zich aandient om elkaar emotionele ondersteuning, veiligheid en support te bieden. Om als een 'team' de bestaande problemen het hoofd te bieden.

In jouw situatie lijkt het erop, dat je vriendin zich ontheft van deze 'taken' op het moment dat er van haar relationele inspanning wordt gevraagd.

Jullie waren 4 jaar bij elkaar toen zij de eerste keer vreemdging, schrijf je. Je geeft niet echt een doorslaggevende reden waarom zij die eerste keer in het bed (en het leven) van een andere man wegvluchtte. Wat dreef haar? Waren er problemen tussen jullie? Zat zij vast in een sleur en de daaraan verbonden 'voorspelbaarheid'? Was het gebrek aan spanning & verrassingen in jullie relatie?

De 2e keer dat zij zich liet verleiden om stiekem een affaire met iemand anders te beginnen, waren het de incidenten in jullie leven (het verdrietige afscheid van jullie hond, stress omtrent haar opleiding/werk, ziekte van jouw vader) die haar betrokkenheid en waardering ten opzichte van jullie band tot het minimale deed afnemen.

Hoewel ik 'vreemdgaan' in een relatie die serieus en op gelijkgestemde gronden is aangegaan absoluut afkeur, snap ik dat het toch, hoe ellendig dan ook, eenmalig kan gebeuren. Het is krom, maar soms kan 'het spelen in een andere tuin', je doen inzien hoe fijn, mooi en veilig je eigen tuin eigenlijk is. Wat ik in het 'begrijpen & vergeven' ervan in de hand neem, is de mate (hoevaak?) waarin het is voorgevallen en op welke gronden (voornamelijk sexueel of ontstond er ook een emotionele band?) de affaire bestond.

Wat mij echter zorgen baart in jouw situatie, is dat het een tweede keer is voorgevallen – ondanks haar belofte naar jou toe dat zij 'ervan geleerd had'.

Niet, dus.

Iemand een tweede affaire vergeven vraagt enorm veel 'open vizier', omdat je je niet meer kan beroepen op 'iemand het voordeel van de twijfel te geven'. Het bewijs is namelijk inmiddels geleverd dat de vreemdgaande partner niet heeft waargemaakt wat beloofd was. De 'score'-meter staat op 2-1: de indicatie dat het wéér een keer zal gebeuren is twee keer groter dan de kans dat het niet meer zal voorvallen.

Deze realisatie zal zij nauwelijks, of alleen met heel veel moeite en inspanningen, bij je weg kunnen nemen.

Je kan je afvragen waarom zij nu, wederom 'ineens' wel weer met jou verder wil—terwijl zij tot twee keer toe in staat bleek te zijn om jullie relatie, en de voortzetting ervan, op het spel te zetten.

Nog iets wat ik specifiek kwalijk vind: zowel de eerste, als de tweede keer, ben jij er zelf achtergekomen dat zij er iemand anders op nahield. Geen van beiden keren heeft zij jou het respect van haar eerlijkheid geboden. En je kunt je afvragen of zij het ooit zelf had verteld als jij er niet zelf was achtergekomen. Ze is dus kennelijk heel goed in staat om geheimen voor je te hebben—kun je daar mee leven?

Ik denk dat je een goed besluit hebt gemaakt, door haar te verzoeken op zichzelf te gaan wonen. Die consequentie is duidelijk.

Nu is het een kwestie van onderzoeken en evalueren of jij wederom in staat zal zijn om haar opnieuw te vertrouwen—ondanks het bewijs dat zij jouw vertrouwen 2 keer heeft beschadigd.

Ik vind het moeilijk. Wanneer je een 2e stiekeme affaire vergeven kunt, is het de vraag of hiermee niet het hek van de dam is gegooid.