9 weken later

afbeelding van krabi

Hallo mensen,

het is nu bijna 9 weken gelden dat mijn vriend het uit heeftgemaakt. Dat verhaal heb ik hier geplaatst. Ik heb echt up's en downs. Het is vooral als ik alleen wakker wordt dan is het net of ik droom maar dan besef ik dat het echt is. Op dit moment hebben we geen contact want dat werkt gewoon niet. Ik belde hem regelmatig maar hij mij ook en we moeten nu echt los komen van elkaar. Ergens hoop ik nog steeds dat het goed komt dat hij zich bedenkt. Als hij dadelijk ziet dat ik echt verder ga met mijn leven en eindelijk een sterk in mijn schoen sta. Zou dat kunnen denken jullie? Erg he dat ik daar aan blijf denken. Ik moet nu echt verder met mijn leven ook zonder hem..... Hij heeft natuurlijk ook nog geen kans gehad om mij te missen. We hebben dagelijks contact gehad en tot drie weken geleden zei hij steeds het komt nog goed. Maar ik denk dat hij door mijn gejank en gezeur van gedachten is veranderd. Nu laat ik niet meer van me horen. En ik huil wel maar alleen als ik in mijn bedje lig. Wat denken jullie?

afbeelding van tweety23

Hoi Krabi

Het is heel normaal dat je nog hoop hebt, hoop doet leven. Het is gewoon heel erg moeilijk allemaal. Je hebt geen andere keuze dan doorgaan met je eigen leven hoe moeilijk en pijnlijk dit ook is. Mijn ex zei in het begin ook dat het nog goed zou komen maar na 3 weken kon ik niet meer, het vreet aan je. Plaats jezelf op de eerste plaats en bedenk je dat je veel beter verdient dan hem. (geldt voor iedereen hier) Dat je af en toe een dip hebt maakt ook helemaal niet uit, als je wilt huilen doe dat dan gewoon. Voor mij lucht het altijd wel weer op al is het maar voor even. Sterkte meid.

afbeelding van krabi

Op dit moment staan de tranen

Op dit moment staan de tranen weer in mijn ogen. Hij is zo mooi hij is mijn alles en ben ik dat kwijt. Ik moet verder maar het lukt nog niet zo goed. Ik denk er echt de hele dag aan. Het lijkt wel of gek aan het worden ben. Ben echt aan een vakantie of zoiets toe.

afbeelding van pluk

Moeilijk.

Het is ook verschrikkelijk moeilijk om iets kwijt te raken wat je zo ontzettend dierbaar is, dat zal iedereen hier beamen. Wees lief voor jezlef en gun jezelf de tijd. Een tijdje er tussen uit is geen gek idee, even rust. Maar wel samen met iemand bij wie je troost vindt. Het gevoel gek te worden herken ik wel hoor, maar je bent niet gek je ghebt liefdesverdriet. Als je het idee hebt dat je er zelf niet uitkomt zoek dan hulp. Je kunt het beter nu goed doen dan hier nog heel lang last van houden. Sterkte Krabi. P.S. Ik mis hem ook en heb ook nog steeds hoop. Gun hem en jezelf nu rust, als jullie voor elkaar bestemd zijn komt het wel weer goed. Eerst moet je dit verwerken.

afbeelding van Marloes

Amen:)

Amen:)