Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Aan alles komt een eind...
... ook aan de pijn die jullie nu voelen. Of toch tenminste het wordt er beter en leefbaarder op.
Ik geloof er alleszins in, al weet ik dat de pijn hartverscheurend en depressief kan en zal zijn.
Maar je blijft leven, en ooit ontdek je opnieuw de positieve dingen in het leven.
Hou moed!
Wie nog eens goed wil uithuilen, of terugdenken (al dan niet met spijt):
.
Groetjes.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Aanvulling
Eerlijkheidshalve moet ik wel toevoegen dat ik na 4 maand nog steeds niet optimaal functioneer - integendeel. Maar ik begin alles wel een plaats te geven. Van in het begin nam ik mijn ex niets kwalijk, langzaamaan is hij aan het verdwijnen uit mijn leven - al heeft hij dat zelf niet door.
Ik heb een vriend - waarmee ik het contact wegens ingewikkelde omstandigheden heb verbroken - die mij stuurt dat hij mij mist. Iemand anders liet mij weten dat hij mij tijdens zijn reis zou missen. Het doet mij nog steeds allemaal niets, omdat het niet de juiste persoon is die mij mist.
Maar je komt er door. Je leeft je leven - ook al is het op automatische piloot. De geneugten van het leven - uitgaan & plezier hebben dan - worden herontdekt. Je leert opnieuw tevreden zijn met jezelf en vertrouwen op jezelf. De een heeft hiervoor meer tijd nodig dan de ander, maar iedereen komt er. En we worden er alleen maar sterker door. Als die ene persoon niet bij ons wil/ kan zijn... dan is er een betere voor ons. Iedereen verdient geluk, ook wij.
Groetjes.
Aaaahh wat lief...
Jazeker, ... tis allemal spychisch ... ons verdriet.
Ik heb in elk geval een hele goede les geleerd om me volgende keer beter te beschermen.
De pijn en verdriet is nu al aanzienlijk minder dan de eerste dagen ... alleen duurt het even voor we hem/haar helemaal uit onze hoofd kunnen zetten...
Yes, het ergste hebben we gehad, kan alleen maar beter gaan nu...
Soms verdwijnen littekens nooit
Inderdaad. Tijd heelt wonden. Absoluut waar. Ik spreek ook uit de ervaring. Maar de littekens kunnen soms blijven. Die kun je blijven voelen. Sommige heftige emoties kun je je dan na 30 jaar nog steeds herinneren. Soms verdwijnen littekens nooit. Maar aan de andere kant geeft het dan wel de bevestiging dat t dan voor jezelf wel de juiste keus was. Echte liefde. Jammer dat t maar zo kort mocht duren. Maar aan de andere kant moet je ook weten: dit beleeft niet iedereen. Velen mogen deze emoties nooit leren kennen. Koester ze dus, elke dag. Net zoals ik.
Goeie reactie
Goeie reactie van jou.
Inderdaad blijf je leven.
Maar zelfs na 30 jaar blijft het een plekje in je dat daar maar blijft smeulen. Of moet ik zeggen: het is dan wel verbrand maar de littekens BLIJF je na 30 jaar nog altijd voelen. Herkenbaar?
Het ergste is dan dat het kennelijk (van mijn kant in elk geval) echte liefde geweest moet zijn. Waarom zou ik vandaag de dag anders de emotie nog kunnen voelen?...
Jammer toch, hè, dat mensen al die pijn mee moeten maken.
@ Grover
Een deel van het leven? Je leert er uit? Ik blijf het mij ook maar afvragen "waarom"... maar vind er nog altijd geen antwoord op. De liefde zal - langs mijn kant - nooit uitdoven. Dat ben ik 100% zeker. Maar ik steek mijn energie niet meer in een persoon die niet ziet wat hij verliest - niet dat ik zo'n positief beeld over mijzelf heb
- maar dan liever in een persoon die mij wel waardeert.
Het leven is hard en lastig en moeilijk... Maar ondertussen hebben we het toch maar mogen meemaken, die echte liefde. Ik blijf er van overtuigd dat er veel mensen zijn die nog niet weten hoe dit voelt, en het misschien wel nooit zullen weten. Wie is er dan beter af? Ik denk wij - ondanks de pijn.
Groetjes.
Bullshit ...
Ik heb de verschillende reacties hier gelezen en moet zeggen dat het misschien allemaal wel goeie peptalk is, maar ik er gewoon geen bal van geloof. Ja, we "overleven" het wel en sterker zullen we er ook wel van worden, maar beter? Bullshit!
Als ze na 22 jaar plots van de ene op de andere dag er een lijn onder trekt, dan is het liedje dat bij mij meer naar boven komt:
Vriendschap is een illusie
Ik weet niet of ik ooit nog een vrouw ga kunnen vertrouwen. Verliefd op worden misschien wel, dat is voornamelijk door aantrekking gedreven, maar van houden? Dat vereist vertrouwen en mijn vertrouwen heeft zo'n deuk gehad ... En die deuk wordt door de wetenschap enkel maar bevestigd: 1 op 3 kinderen zijn niet van de echtgenoot, 2 op 3 huwelijken eindigen in een scheiding, en ga zo maar door. De vrouwen van vandaag lijken wel allemaal hoeren (en ja, de venten hoerenlopers) als je die cijfers hoort. Is dat het utopia waar iedereen van droomt?
Ik in elk geval niet. Tot voor kort geloofde ik in een soul-mate, waarmee ik tot het einde zou door blijven gaan, zelfs al gaat het slecht, dan moet je doorbijten, want de zon komt wel weer terug ... Maar dat geloof is nu helemaal gekelderd.
Dus kom niet met de bullshit dat we beter af zijn zo.
@geslagenhond
Als dit voor jou bullshit is, dan is dat zo. Daar valt niets aan te veranderen, daar valt niet eens iets op te zeggen. Maar voor anderen is dit dan weer geen bullshit.
Mensen verschillen - verhalen verschillen - meningen over bullshit verschillen.
Ik heb er alleszins niets verkeerds mee bedoeld. Ook al helpt dit maar één persoon, dan is mijn doel toch bereikt.