Aan de andere kant deze keer...

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Zo, dat is een verdomd lange tijd geleden dat ik hier was. Ik heb hier veel geschreven toen ik voor het eerst ldvd had, veel te veel eigenlijk. Voor de mensen die denken dat je er nooit overheen gaat komen, het is mijn gelukt, de pijn gaat weg. Hou nog even vol. Kort gezegd, een relatie van maar 6 maanden gehad toen ik begin 20 was, 3,5 jaar liefdesverdriet van gehad. Ik was een ramp. Nu zit ik met een ander probleem, ik sta ditmaal aan de andere kant. Ik heb een relatie van meer dan 2 jaar met haar, het is een keer uit geweest 2 maanden omdat we elkaar niet meer konden geven wat we wilde. Toch miste we elkaar, dusdanig veel dat we het weer zijn gaan proberen. Maar nu merk ik dat ik het gevoel bij mij niet meer mee werkt... en verdomme wat doet dat pijn. Ze is mijn maatje, mijn steun en een enorm belangrijk persoon in mijn leven. Hoe kan ik dit nieuws in hemelsnaam brengen. Ik ben er ziek van, misselijk en een beetje de weg kwijt. Hoe kan ik haar de pijn aan gaan doen waarvan ik dacht dat ik er toen aan ten onder ging, het is al zo'n fragiel meisje en ze verdient dit niet. Maar ik voel het gewoon niet meer en dat spijt me heel erg... Klinkt gek, maar ik heb er harte pijn van, liefdesverdriet pijn.

Enfin, mijn vraag... Hoe kan ik dit haar vertellen? Er is hier geen goed of slecht in, want either way, ze gaat pijn krijgen. En dit doet mij weer extreem veel pijn.

Please, iemand ervaring hier mee?

afbeelding van maanwezentje

Als eerste: Jeetje wat

Als eerste: Jeetje wat hartstikke vervelend zeg! Ja, hoe doe je zoiets... Geen idee, dit kan volgens mij niet zonder pijn. Jullie zijn eerder 2 mnd uit elkaar geweest? Hoe is dat dan gegaan? Ik denk dat je in ieder geval met haar moet gaan praten over je gevoel? Alhoewel dat natuurlijk ook weer hartstikke zeer doet. Maar aanklungelen lijkt me geen optie. Op den duur breekt zoiets toch op. Ik hoop dat mensen hier goede ideeën hebben want ik zou het niet weten.

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Thx voor je reactie, die 2

Thx voor je reactie, die 2 maanden zijn we samen uit elkaar gegaan. Het liep even niet meer. Ik was ergens toen blij dat we uit elkaar waren, want we waren nog steeds vrienden en we zagen elkaar nog. Maar dat zal nu niet meer gebeuren, als ik het nu beëindig, dan zal ze me niet meer willen zien of spreken, dat gaf ze aan toen we het weer gingen proberen samen. Niet omdat ze me haat, maar omdat tijd nodig heeft om eroverheen te komen.

afbeelding van jellysy

Gezien mijn eigen recente

Gezien mijn eigen recente ervaringen, als je niet meer wil/kan, Wees direct eerlijk en open en wacht niet. Zachte heelmeesters, stinkende wonden. Als mijn ex eerlijk was geweest naar mij toe, dat ze geen gevoelens meer had en interesse had in iemand anders, was mijn pijn veel minder erg geweest. En was ik ook niet bijna 10 kg afgevallen doordat ik dag en nacht mijn brein brak over wat er nu echt aan de hand was. Echt, het doet altijd pijn, maar je kan de pijn veel dragelijker maken, en zeker op de langere termijn, als je open en eerlijk bent en niet afwacht

afbeelding van Lotte94

Ik heb er ervaring mee hoe

Ik heb er ervaring mee hoe het voelt om zulk nieuws te horen. Het beste was je kan doen is echt eerlijk zijn, en niet alleen maar lieve, goede dingen zeggen waardoor de ander het gevoel krijgt dat er misschien wel iets mis jezelf is. De hele dag door piekeren wat er aan de hand zou zijn en hoe dit kon gebeuren, alleen maar waarom, waarom, waarom. Tenninste, dat gevoel kreeg ik omdat mn ex werkelijk zei alles leuk aan mij te vinden. Achteraf bleek dat niet zo te zijn en had hij kleine dingen opgenoemd waardoor we dus blijkbaar toch niet 'echt' bij elkaar passen, wat vooral uit kleine irritaties bestond.

Weet je echt zeker dat je geen toekomst meer met haar ziet? Dat vind ik wel een belangrijk punt om over na te denken. Probeer zo eerlijk mogelijk te zijn en haar niet te benaderen als je wandelende schuldgevoel. En daarnaast geen contact meer als alles is uitgepraat, echt nul contact.

Ik ben bijna 5 maanden verder na een relatie waarvan ik zeker een toekomst zag en het gaat gelukkig al beter dan de eerste 3 maanden. Hopelijk voor haar ook! 3.5 jaar ldvd lijkt me wel killing.

Sterkte!

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Nou ik heb het gedaan, ik ben

Nou ik heb het gedaan, ik ben eerlijk geweest. Ben al sinds deze ochtend vroeg alleen maar aan het huilen. Ze wilt me niet meer zien, wat ik heel goed begrijp. Ik ben er zo kapot van, misselijk gewoon. Ik snap het niet. Ik ben toch degene die het uit heeft gemaakt. Heb ik dan toch een fout gemaakt? Ik twijfel aan alles. Ze was zo goed voor mij, haar zorgzame karakter... Ze was er altijd voor mij.

Ik heb er ook ervaring mee hoe het voelt om gedumpt te worden, maar om heel eerlijk te zijn voel ik me nu net zo wanhopig als toen. Ik wil er voor haar zijn, ik wil dat ze er voor mij is, we hielpen elkaar altijd door dit soort dingen heen. Nu moet ik het alleen doen, wat egoïstisch van me. Maar toch vol ik me enorm heartbroken. Ik ben mijn maatje kwijt Verdrietig.

afbeelding van Lotte94

Jij had mn ex kunnen zijn met

Jij had mn ex kunnen zijn met wat je hier neer zet, echt identiek. Mag ik vragen waarom je precies dat gevoel hebt? Als je dat weet. Weet je zeker dat er geen toekomst in zit en wat mis je dan ? Als je van sporten houdt zou ik dat de komende tijd veel doen! Lekker alles eruit rennen.

afbeelding van Lotte94

Jij had mn ex kunnen zijn met

Jij had mn ex kunnen zijn met wat je hier neer zet, echt identiek. Mag ik vragen waarom je precies dat gevoel hebt? Als je dat weet. Weet je zeker dat er geen toekomst in zit en wat mis je dan ? Als je van sporten houdt zou ik dat de komende tijd veel doen! Lekker alles eruit rennen.

afbeelding van ikhebhulpnodig1

Ik ben uit mezelf een persoon

Ik ben uit mezelf een persoon die andermans geluk boven dat van mezelf plaatst. Ik trek me op aan andere, want ik heb dat soms nodig. Ik help andere heel graag ook beter voelen. Dus nu wil ik haar helpen, natuurlijke reactie, maar ik ben juist degene die haar pijn doet. Ik maak het extreem pijnlijk daardoor voor mezelf denk ik. Ik kampeer hier al langer mee, goeie gewoonte zeggen mensen altijd, maar het is een enorme zwakte kan ik je wel vertellen. Want ik doe mijzelf onnodig pijn.

Daarnaast is/was ze natuurlijk gewoon mijn maatje, mijn veilig plekje en ze weet alles van me. Maar het gevoel, ja dat moet toch wel meegaan, dit kan niet na 2 jaar al zo voelen, er moet toch wel een vonkje zijn die de passie weet aan te wakkeren steeds.

Toen we samen waren liep ik al een maandje of 2 met het idee dat ik geen toekomst zag met haar. Maar ik was er niet nu al klaar mee, ik zag haar nog graag. Dit werd wel een twijfel die is gaan groeien. Dus ik kon het beter maar eerder stoppen dan nog langer doorgaan tot de eerste grote irritaties tot ruzies gingen lijden.

Sporten moet ik weer gaan oppakken inderdaad, werkt heel goed!

Dit is het wel een beetje denk ik. Ik hoop dat het je ergens helpt. Als je nog meer vragen hebt, je weet me te vinden.

afbeelding van Lotte94

ik heb je een privébericht

ik heb je een privébericht gestuurd;)