Aan de kant gezet

afbeelding van Diana

2 jaareen relatie gehad en hij had het er al wat eerder over gehad en sprak zijn twijfels over onze relatie uit, maar ik wilde er niet aan en we hadden nooit ruzie en konden veel met elkaar lachen etc. Hij voelde voor mij als een veilige plek om thuis te komen, hij sprak zich soms uit over het feit dat hij niet voldoende verliefd op mij was, maar ik wuifde deze gevoelens van hem opzij, want hoe kan het dan zijn dat als je niet verliefd genoeg bent je zo van elkaar kunt genieten etc. Uiteindelijk kwam de klap er toch aan en ik werd dus midden in een normale week gedumpt! Ik lig nu nog op de bank en het is inmiddels meer dan 1,5 maand geleden, Smorgens wordt ik wakker met een opgejaagd gevoel, hoofdpijn, intens hartverscheurend verdriet, geen zin meer in het leven en lig met de gordijnen dicht mezelf af te sluiten. Ik wilde er met hem er nog over praten en trof daar een andere vrouw aan, heel mijn wereld ligt aan diggelen. Hij vertelde met haar recent geleden pas een afspraak te hebben gemaakt. Ik weet niet hoe ik verder moet! Ik heb zelfs niet eens een echte boosheid en ben alleen maar bang doordat ik hem niet contracteer deze vrouw de kans krijgt met hem een echte band op te bouwen, ik weet het gewoon allemaal niet meer. Die vrouw was een plaatje om te zien een fotomodelletje en zelf heeft hij ook alles mee! Ik zou graag willen dat er wat buddy's meekijken!

Liefs

Diana

afbeelding van ExSeX

Citaat: Ik zou graag willen

Citaat:

Ik zou graag willen dat er wat buddy's meekijken!

Geef maar een link naar hun profiel of foto's.

afbeelding van Trueheart

Begrip

Ik voel met je mee, ik weet ook niet wat ik met mezelf aanmoet en wist niet dat een gebroken hart zoveel pijn kon doen. Ik heb op dit moment enorm zware dagen...

Wel ben ik aan het praten met een psycholoog....is dat misschien iets voor jou ook?

afbeelding van Cucharada

Lieve Diana, De meeste hier

Lieve Diana,

De meeste hier weten precies wat jij nu doormaakt, ik ook.
Maar blijf er niet in hangen! Hoe moeilijk het ook is, en hoe veel pijn het ook doet.
Met de gordijnen dicht op de bank gaan liggen en jezelf afsluiten helpt niet!
Je maakt jezelf alleen maar gek. Ik heb ook helemaal nergens zin in, maar onderneem wel dingen.
Het boeit me allemaal vrij weinig, maar door te gaan zwemmen, fietsen, museum/dierentuin bezoeken of whatever te ondernemen heb je afleiding.
Je zal merken dat je dan een aantal momenten vergeet dat je in alle ellende zit.
Elke dag worden die momentjes iets langer. (de ene dag meer dan de andere dag)
Natuurlijk mag je verdrietig zijn, maar ga er niet aan onderdoor.
Ook al denk je nu dat het uitzichtloos is, er komen betere tijden voor je, echt!