Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Aan het vechten
Ben gewoon aan het vechten.
Aan de ene kant ben ik niet zo verdrietig meer, die fase heb ik gehad.
Het zijn nu de laatste stappen die ik aan het maken ben. Het volledig loslaten van hem. Dat laatste blijkt toch wel erg moeilijk te zijn.
Vooral omdat ik met de vraag zit: vind hij me nog steeds leuk, heeft hij nog steeds gevoelens voor me? Natuurlijk, stuur hem dan een mail of smsje met die vraag er duidelijk in. Als je hem mailt, zeg dan waarom je dat denk enz.
Maarja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dat lef heb ik gewoon niet.
Dus wat ga ik doen? Ik vergelijk steeds mij met zijn nieuwe vriendin! Fout! Heb ook een foto van die twee samen, en dan kijk ik naar de foto van hem en mij. Jaa denk ik dan bij mezelf. Hij lacht bij mij echt verliefd, en bij die ander niet. Fout! Waarom doe ik dat nou? Pff...betrap me er steeds weer op.
Nu het gedrag. Okay, bij mij was hij grappig, enthousiast, vrolijk, knuffeli, zelfverzekerd. Bij haar? Stil, chagrijnig, onzeker, eigenlijk het tegenovergestelde wat ik tot nu toe heb gezien. Als ie niet bij haar is maar ik, wat dan? Hmm, dan is hij grappig, enthousiast, vrolijk en zelfverzekerd. Jaaa, dat is me toch een verschil. Hij zegt ook dingen over haar als: kvind je een leuk meisje maar zal nooit met je trouwen. Leuk? Alleen maar leuk?
Enne lacht haar uit omdat ze niet tegen goud kan, dat vond hij om te lachen. Maar hij houd wel van dr, volgens mij ook alleen maar omdat hij dat moest zeggen van vrienden. Hij vergat haar naam? Okay...dat klinkt allemaal heel positief? Niet dus. Op dat feest kwam zn vriendin niet, zn vriendin ging ook niet mee met koninginnedag? Waar is ze dan?? Vreemd allemaal maargoed.
Op dat feest zonder zijn vriendin was hij de oude. Mijn mannetje, mijn moppie mijn allesje! Waarom denk ik dat hij nog gevoelens voor mij heeft? Nouja, het voorgaande wat ik net heb verteld en deze punten: hij kijkt steeds naar me, en als we dan oogcontact hebben durven we beide opeens niet meer. Later keek hij alleen maar naar mij. Echt staren. We hadden lol samen. We keken elkaar lachend aan toen we hoorden dat we een leuk stel waren. Je had zo'n blik in je ogen, zoals eerst, het leek zo verliefd, die glimlach dat alles van je toen je me aankeek. We zaten steeds bij elkaar. Zei dingen als: het is niet leuk meer als ik dat hoor op elk feest ( een klasgenoot zei hoe leuk we wel niet samen waren). Okay dat was wat minder, maar het klonk alsof je het stiekem wel leuk vond. Je zei dat ze niet aan jou moesten vragen wrm het uit is gegaan. Pardon! Jij wou alleen maar vrienden blijven. Okay, eerst wist je het niet. Zou het dan zo zijn gwst dat je d8 dat k t niet meer wou en uit wanhoop dat maar gezegd had? Ook heel vreemd. Je wist zgn niet meer wnnr we met elkaar hadden, weet precies hoe je bent. Je wist het wel! Maar wou net doen of het je niks kon schelen. Maar vooral de lol die we samen hadden en omdat je steeds naar me keek zorgde ervoor dat ik begon te twijfelen. Had je in maanden niet meer zo blij gezien, misschien omdat je vriendin er niet bij was en ik wel? Mijn zusje werd gek ervan dat je me steeds aanstaarde. Dat zei ze zelf tegen mij. Ze zag je ook steeds kijken vanaf de bank naar mij.
Pff, denk ik nou teveel na?
wat denken jullie? ALs je ex weer naar je kijkt, als vanoud. En alles weer zoals vanouds was, maar ik dit keer niet zn armen zat. En als jullie dit lezen. Wat moet ik doen? Denken jullie dat ie nog steeds gevoelens voor mij heeft?
Ik zie hem waarschijnlijk binnekort weer, moet ik dan gwn afw8en hoe hij dan tegen me doet? Weet het allemaal niet meer!
Liefs,
Dearest...
- Dearest's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Dearest
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Ik denk dat het belangrijk
Ik denk dat het belangrijk is dat je eerst met jezelf in het reine komt. Wat wil jij nou eigenlijk? Als je heel eerlijk bent en alles meeneemt? Je gevoel wil 'm graag terug, okee, maar wil je dat verstandelijk ook? Als je even over de roze wolk heenstapt, en je ziet jullie weer samen - ben je dan gelukkig? Als je denkt aan hoe het was, zonder dat te idealiseren, zou je dat voort willen zetten? Kun je je nog herinneren hoe je je voelde en wat je dacht toen jullie nog bij elkaar waren? Als dat niet allemaal rozengeur en maneschijn was, is het dan wel handig om terug te willen uberhaupt?
Als je die vraag met volmondig 'ja' kunt beantwoorden, moet je denk ik gewoon actie ondernemen. Erachter komen of er nog wat in zit, moeilijke vragen stellen om daarachter te komen (want omdat je zo kwetsbaar bent, kan een antwoord waar je eigenlijk niet op hoopt, heel erg hard aankomen). Je zult dan toch echt voor de bijl moeten. Je kunt wel gaan zitten afwachten of hij nog wat gaat doen, maar vergeet niet dat hij een nieuwe vriendin heeft. Hij zal daarom veel minder snel in actie komen. En dan nog, als jij iets wilt, zul je er zelf voor moeten zorgen.
Denk je dat je er, als je heel eerlijk bent, niet verstandig aan doet om met hem verder te gaan? Dan moet je inderdaad verder met loslaten. Je richten op dingen die niks met hem te maken hebben, lol zien te vinden in andere dingen, jezelf stukje bij beetje weervinden...
Denk ik dan
Makkelijker gezegd dan gedaan, zul je denken. Tjah, da's dan weer een heel ander verhaal natuurlijk...
Hoop dat 't ondertussen een beetje lukt met de examenvoorbereiding trouwens
.
Angst...
Wat wil ik?
Als ik denk aan de tijd dat we samen met elkaar hadden, was het een droom.
Nooit ruzie, nooit problemen, smoor op elkaar. Dat meen ik echt.
Ik wil hem terug. We hebben dezelfde interesses, dezelfde manier van denken. We lijken zoveel op elkaar. T was zo grappig om te zien dat zodra er een leuk muziekje kwam we beide gelijk swingend op onze stoel zaten, alleen wij 2. We hbben ook dezelfde muzieksmaak. Dezelfde manier van denken en doen.
Alleen heeft hij wat meer lef dan ik.
Maarja...ik zal idd degene moeten zijn die in actie moet gaan komen. Ik durf dat dus echt niet. Ik wil niet de stalkende ex zijn! Toen het net uit was had ik ook en fout begaan door een vriendin anoniem op hem af te sturen.
Hij kon daar laatst wel om lachen maargoed. Ben gwn zo'n schijterd daar in, hoe graag ik het ook wil. Angst heeft bij mij altijd de macht.
Ik weet niet war ik ervan moet denken, vaak denk ik: op dat feest was alles zoals vroeger. De lol, het vertrouwde. De manier hoe we naar elkaar lachtten, het oogcontact. Hij keek altijd naar me toen we met elkaar hadden, kon zijn ogen niet van me af houden en nu dus ook weer. Maar aan de ene kant heeft hij een vriendin, duss? Geen idee. Kan het niet met een zeker ja beantwoorden omdat het op sommige vlakken nogal tegenstrijdig is, alhoewel het meeste aan de positieve kant staat. Misschien durft hij ook gwn niet meer?
Examens gaan goed hoor haha, geslaagd voor wiskunde B1
Groetjes!
Stalkende ex
Je bent pas een stalkende ex als je voortdurend contact met hem blijft zoeken terwijl duidelijk is dat hij echt niks meer van je wil. Dus een keer met hem afspreken om eens te praten of zo maakt je nog niet meteen een stalkende ex, naar mijn idee.
Angst is zelden een goeie raadgever in dit soort situaties. Het is eigenlijk heel eenvoudig: als je je angst volgt en niks doet, bereik je hetzelfde als wanneer je wel wat doet en je een definitieve 'nee' voor je neus krijgt. Met andere woorden: niet geschoten is altijd mis. Je bent bang om niet gekwetst te worden, maar voel je je nu zo happy dan? Dat je er zo half-half in blijft hangen en eigenlijk niet weet hoe je verder moet?
Ik denk dat je 't moet afsluiten, op welke manier dan ook, en dat kan alleen door uit te vinden hoe het er nu voorstaat. Je zult denk ik niet in staat zijn hem los te laten als je in deze situatie blijft zitten. Nou staat de tijd eigenlijk een beetje 'stil'. Of zie je zelf nog andere manieren om erachter te komen of jullie nog weer bij elkaar kunnen komen?
Anyway, gefeliciteerd met wiskunde, gaat het voor de rest dus in ieder geval wel goed
.
Vrienden als DE oplossing
Zijn beste vriendin wat tegelijkertijd ook de mijne is wilt ons graag weer bij elkaar hebben. Haar vriend wilt dat ook. Aangezien dat zijn beste vriend ook weer is haha.
We zouden op koninginnedag met zn 4tjes naar museumplein gaan. Ik vond dat heel verdacht. Ze begonnen op het feest ook weer steeds over ons. Ze probeert me ondertussen jaloers te maken etc. Ze kan echt gwn niet ophouden met vertellen hoe onze relatie was, leuk en super! Telkens als K. erbij is moet ze het er weer over hebben. Dat zie ik als een kans? Dat als er te sprake komt wrm het uit is gegaan, blijkt dat we het beiden niet wouden.
Ja dat zeg ik ook steeds, niet geschoten is altijd mis. Maar als het een half jaar uit is :$ dan jaa, is t vreemd om een mail te sturen vanne: ik hou no steeds van je, kwil je terug. Wil jij mij ook terug? Of iets in die geest.
Ik denk dat ik als ik hem weer zie dat ga afwachten, en dan hem ga loslaten. Als het voorbestemd was, komen we wel weer bij elkaar denk ik...
Bedankt voor je reactie;)
Mijn moeder heeft ooit een
Mijn moeder heeft ooit een relatie van zes jaar gehad die uitgegaan is. Na een jaar heeft ze hem een brief gestuurd met die strekking ('ik mis je, ik wil je terug'). Heeft niet gewerkt trouwens, maar goed, zij hadden ook helemaal geen contact meer gehad en hij had allang z'n 'nieuwe' leven met bijbehorende liefde waar -ie gelukkig mee was.
Maar inderdaad - die vriendin opent wel 'n wat makkelijkere mogelijkheid. Weet zij dat je hem wel terug wil? Zo niet, is het een mogelijkheid om haar dat te vertellen en te kijken wat ze kan doen? Kunnen jullie heerlijk gaan samenzweren om jou en je ex weer bij elkaar te krijgen
.
Heb hetzelfde gevoel als
Heb hetzelfde gevoel als dearest. Wat unremedied zegt zit wel wat in. Maar ook ik heb die angst. Ik zou ook niet rechtstreeks durven te vragen of mijn ex nog gevoelens voor me heeft. Ik heb namelijk zo'n gevoel dat ze dat wel heeft. Waarom zou ze anders nog verdrietig worden als we over ons praten. Waarom liegt ze tegen me dat mn vriend geen tijd had om mn spullen op te halen? Waarom wilt ze dat ik dat zelf doet? Al met deze vragen lijkt het erop dat ze nog moeite heeft. Maarja....of ik denk te veel...en heeft er helemaal niets mee te maken. Waarom heeft ze dan met hem als het wel zo is?? Als ze geen nieuwe vriendje had, had ik denk ik wel gewoon gevraagt. Wat unremedied zegt...wat wil je zelf?? Ik weet zelf niet wat ik wil. Ik weet dat ons relatie klote liep, en het was ook niet zo perfect. Te vaak ruzie en te vaak meningsverschillen. Maarja...wat doe je eraan. Je houd eenmaal van zo iemand...en je mist haar gewoon. Maar of het verstandig is om weer bij elkaar terug te komen?? Ik weet niet.....Ik weet alleen dat ik haar nu heel erg mist. En ik zou ook alles aan doen om ons relatie te verbeteren....maar zij wil niet meer....
Wat je daar zegt is wel
Wat je daar zegt is wel belangrijk... Je relatie liep klote en het was iet zo perfect, maar je houdt nou eenmaal van haar. Juistem. En daar zit een valkuil (tenminste, dit is om er even de vinger op te leggen waarom ik niet mijn gevoel volg en poog haar los te laten in plaats van nog meer te doen - naja, ook wel een beetje dat ik weet dat het toch zinloos zou zijn waarschijnlijk). Dat is namelijk zo: als je een relatie hebt die niet lekker zit, zit je daaraan vast tot OF de relatie verbetert, OF de relatie stukloopt. Je kunt soms misschien jarenlang sukkelen voordat je het bijltje erbij neergooit omdat het niet lekker loopt. Ben je misschien wel getrouwd en heb je vijftien kinderen tegen de tijd dat 't zover is. Als je nu echter niet probeert te repareren, zal de ldvd na verloop van tijd wel over zijn en kun je opnieuw storten.
Met andere woorden: het erbij laten vergt een moeilijke tijd die maanden duurt, misschien wel een jaar en bij sommigen zelfs langer. Terug bij elkaar komen terwijl het eigenlijk niet werkt tussen jullie, kan misschien wel vele jaren eisen. En tegen de tijd dat je dan uiteindelijk in dezelfde positie geraakt als waar je nu in zit, ben je in de veertig, kalend, een bierbuik en heb je je koters al op de wereld gepoot.
Bij wijze van spreken, dan, natuurlijk
Aan Jack:Ik weet niet of
Aan Jack:
Ik weet niet of hij het wilt, dat is dus het probleem
Maar die angst blijft lastig. Soms denk ik dat ik mijn angst moet
overwinnen door het hem te zeggen wat ik voor hem voel. Dat hij dan bij me terugkomt en ik geen angst meer heb. Maar ja, tis zo lastig om dat uit te voeren, kwil ook weer niet voor lul staan. Bang voor zijn reactie.
Haha...samenzweren haha. Dat gaat dan nog lollig worden.
Jawel, ze weet het wel. Ze wist dat ik zo verdrietig om hem was, ze heeft me huilend aan de telefoon gehad. Ik denk dat ik het haar niet eens meer hoef te vertellen. Ze kent me daar goed genoeg voor. Ik laat ook wel blijken dat ik hem nog leuk vind. Als hij er is gedraag ik me opeens anders dan normaal.
Tis zo simpel eigenlijk, maar toch zo lastig om het uit te voeren!
Maarre ga denk ik maar eens slapen;) Ben erg moe haha...
Spreek jullie denk ik wel eens in een blog weer;)
Welterusten!!!
Lef hebben Dearest
Lieve Dearest,
'wij' ldvd-ers moeten gewoon lef hebben. Lef tonen. Ik ben het eens met een stukje uit Unremedieds commentaren:
,,Angst is zelden een goeie raadgever in dit soort situaties. Het is eigenlijk heel eenvoudig: als je je angst volgt en niks doet, bereik je hetzelfde als wanneer je wel wat doet en je een definitieve 'nee' voor je neus krijgt. Met andere woorden: niet geschoten is altijd mis. Je bent bang om niet gekwetst te worden, maar voel je je nu zo happy dan? Dat je er zo half-half in blijft hangen en eigenlijk niet weet hoe je verder moet."
Dat klopt in mijn optiek. Ik heb me ook soortgelijks voorgenomen, wilde eerst niet contact want ja, 'straks denkt ze nog dat ik haar wil stalken'. Maar al zou een ex dat denken, dan zegt dat meer over diegene. Gewoon contact zoeken mensen, dat ga ik ook gewoon doen. Schijt aan de wereld, zo voel ik mij vandaag. 'Bij twijfel niet inhalen', nou soms dus wel.
WANT: je kunt beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan.... Weet niet wie het ooit zei, maar zo is het wel!
lef hebben
Ik zit ook erg te twijfelen over wat ik nou moet doen. Steeds vaker denk ik van: okay, nu ga je die mail schrijven en opsturen. Dan begin je eraan en kan je de woorden niet meer vinden. Dan klinkt het zo dom in je hoofd, dat je het maar laat.
Aan de ene kant heb je gelijk. Kwil graag dat een droom van mij uitkomt en dan zeg ik ook steeds tegen mijn ouders die er niet echt mee eens zijn van: als ik het niet probeer, zou ik nooit weten of het me is gelukt en zal ik het mezelf nooit vergeven. Ook denk ik er hier zo over, maar het lef ontbreekt dan op dat punt. Het lef om het ook daadwerkelijk te doen.
Dadelijk is het maar allemaal schijn en sta ik vet voor lul bij al mijn vrienden. Dat is iets wat ik dus niet wil.
Ik denk dat ik ga afwachten totdat ik hem weer zie, dan ga kijken hoe hij doet en twijfel ik nog steeds? Dan een mail ga sturen. Ga hem na mn examens weer zien. Tot die tijd, ga ik een mail schrijven...
Liefs,
Dearest...