Hai Esli,

Ook al zo rottig, misschien maar gewoon lezen toch, word je behalve zo verdrietig ook een beetje strijdbaarder van, tenminste dat had ik wel na een gesprek met hem. Als je zoveel drogredenen hoort om (bindings) angst, gemakzucht, verliezen van gevoelens, interesse in andere meiden en liegen te verbergen begin je hem steeds minder serieus te nemen en kun je er ook een tijdje boven staan.
Het verdriet is er wel natuurlijk, juist heel heftig, maar bij hem kun je het toch niet meer kwijt, hij is al zo veel verder dan jij helaas..
Het blijft iets onbegrijpelijks. Ik wil ook het liefst efficiënt rouwen, al is het in mijn geval ook de vraag of ik nou echt om hem zo verdrietig ben of omdat ik het niet kon oplossen voor hem? En dat ik dus te dichtbij kwam voor iemand die zo verward was als hij. Hij voelde misschien teveel bij mij, raar maar waarschijnlijk waar. Hoe is het gelopen bij jou dan?
Die paniekaanvallen zijn heel normaal, heb ze ook en hoge koorts en geen eetlust meer. Doe wel je best te eten door naar vrienden te gaan bijvoorbeeld, pas goed op jezelf! En doe het niet allemaal alleen, het helpt echt om erover te praten met vrienden of familie, ze zullen het goed begrijpen hoe je je voelt.

Sterkte!