Hij dacht ff rustig weer in je leven te kunnen infiltreren. Mooi niet.
Goed dat je naar die alarmbellen luistert en die pijn niet weer opzoekt.
Hij klinkt als een narcist.
Wat hij doet... je leven weer in proberen te sluipen noemen ze de 'hoover manoevre'

A narcissist will always return to a former lover to make sure that his narcissistic supply is still pining for him. This return – or hoovering – will happen whenever the narcissist chooses and typically not until he’s been gone just slightly longer than the time before. This way, the narcissist conditions his victim to not only expect him to come back but also to expect him to come back at a much later date (or at a time just a tad bit longer than the last time), thus giving him more play time in the interim. Again, this is all part of how he manages down your expectations.

“When Love Is a Lie” will give you a fresh perspective on your
situation and new reasons for leaving…

The hoover usually follows a silent treatment (which is really a break-up in disguise) and comes long after the victim has been completely devastated by the silence. The narcissist may hoover in several different ways and for various reasons, with each hoovering event staged according to that pathological relationship agenda he lives by.

The narcissist may 1) come back full-on by just showing up, picking up right where he left off and thus laying the groundwork for the next discard which will be more crippling to the victim than all the ones before, or 2) not quite be finished with his newest victim but still want to get things ready with you in advance so he’ll hoover with a sporadic text or an email or he’ll ring your phone (hanging up before you answer) from either his number or one he knows you’ll recognize. Now, if you call the number back, he still may not pick up because this type of hoover, you see, is more of a warning or warm-up to get you anxious, confused, and maybe even quietly excited about his possible return.

My ex-narcissist had a passion for changing phone numbers as often as he changed socks (which was a lot). I knew deep down, of course, that the real reason for each number change was not the lie he inevitably told me. I determined that, because he’d change his number either right after creating some staged chaos and right before he vanished (discard) or right before he came back, the number changes were based on how the situation fared with the woman/person on the other end or with me depending on which direction he was running.

Anywhere from two weeks to six weeks to three months down the road – and after complete silence – my ex would start hoovering. If he planned for a full-on comeback, he’d just come out and text me to meet for a drink (and, sadly, those were the only times he’d ever take me out for a drink) as if he’d never been gone. Now, if he was in no rush (perhaps still tying up loose ends on the other side and not wanting me to have his new number), he’d call (and hang up) from odd phone numbers around town (businesses, payphones, etc.) that no one except for me would recognize on the Caller ID . He was counting on me – in his sick narcissistic way – to recall those numbers as the random numbers he used to call me from when we were together and he had no phone at all! And he was right… I always recognized them and would get an instant knot in my stomach.

The narcissist returns so that he can make sure that you never move on from the pain that he caused you. And that is the only reason, my friends. He wants to always make sure that you’re in the queue, ready and waiting. It’s a very sick game that will steal years and years from your life. This is the very reason that no contact must be enforced in order to maintain your recovery and break the codependency to hope that he counts on you to cling to while he is gone. Remember, the narcissist is never worried about what you’re doing while he’s gone or that you’ve found a better love because he’s conditioned you to act a certain way. He’s counting on it based on how he’s seen you react either to his leaving or to his returning.

It’s time to ignore the signs of hoovering. Even if you notice subtle signs of the narcissist’s return, ignore them and go on with your life. No one has a right to come and go in your life and manipulate your emotions. In addition, we know for a fact that the narcissist’s plan is always to make the next discard even more painful than the one before. Say “no more” and mean it!

Ik wil niet gaan speculeren of jouw ex al dan niet een Narcist zou kunnen zijn.

Wel stel ik mijzelf in deze de vraag, welke meerwaarde het voor jou zou kunnen hebben om jouw Ex de psychische problematiek van een Narcist toe te schrijven.

Ik zie in, dat er veel troost te putten is uit de gedachte ‘dat het logisch is dat je het niet hebt doorzien -- Ex was ‘tenslotte’ een Narcist’. Dat er veel rust kan voortkomen uit de bevestiging die je vindt in de gedachte ‘dat strijd met een narcist automatisch een verloren strijd is en jou dus niks verweten kan worden’. Je beroepen op een al dan niet aanwezige psychologische persoonlijkheidsstoornis waar een Ex door geplaagd wordt/werd, lijkt iemand ineens veel duidelijkheid over een geschiedenis te verschaffen. Hierdoor zijn ineens heel veel gebeurtenissen weg te schrijven en te koppelen aan dat 'stoornis'-gedrag.

Deze ‘Hoover manouvre’, bijvoorbeeld, die aan het gedrag van jouw ex wordt gekoppeld: deze dynamiek van aantrekken en afstoten, weggaan & weer terugkomen, is een vaak gezien patroon in relaties. Ik heb zelf in zo’n relatie gezeten, waarbij er in geen geval sprake was van interactie met een Narcist. Wél van een partner, die het emotioneel niet erg duidelijk op een rijtje had. Zichzelf niet kende. Eigenlijk heel behoeftig en onzeker was, maar niet in staat was om dit van zichzelf te erkennen of uit te spreken. Hierdoor een bepaald gedrag ging vertonen, die erg kwetsend, overheersend en dramatisch was. Met als gevolg grote innerlijke stormen die zich naar buiten toe keerden, waarbij hij spijtig genoeg, toendertijd, niet wist hoe hij deze onrust in zichzelf tot bedaren kon brengen. En ik bereikte uiteindelijk ook een punt, waarop ik besefte dat ‘hem helpen’ ten koste ging van mijzelf.

Ik geloof dan ook, dat er heel veel verschillende en diverse aspecten aan dit ‘hoovering’-patroon ten grondslag liggen, die – hoewel net zo pijnlijk, verwarrend, beschadigend en emotioneel uitputtend -- niet per definitie maken en ondersteunen dat er sprake zou zijn van Narcisme.

Ik hoop dat je je hier in ieder geval bewust van blijft

Want, als ik je blog zo lees, lijk je prima in staat tot zelfreflectie en lijk je ook het onderscheid te kunnen maken tussen wat ‘van hem is’ en wat ‘van jou is’. Je lijkt in staat te zijn om je te richten op de wezenlijke vragen tijdens en na een relatiebreuk: de gebeurtenissen die zijn voorgevallen en wat jouw gevoel en beleving toen was – en nu is. Wat je wellicht anders had kunnen doen, of wensen te doen, of had ‘moeten’ doen. Waar overigens geen schaamte of spijt ten opzichte van jezelf zou moeten zijn: vergeef jezelf hierin. De patronen waar je in verzeilt bent geraakt en wat hier mogelijk de redenen voor zijn geweest. En, misschien wel het belangrijkste: dat je er inmiddels achter bent gekomen, dat je behoort te vertrouwen op je innerlijke stem en de grenzen die hierdoor worden uitgezet, dus behoort te bewaken. Wat je voor jezelf wenst, wat ‘goed’ is voor jou.

Soms komen twee mensen bij elkaar, waarbij de gronden waarop de 1 een relatie wenst/hoopt aan te gaan, niet overeenkomen met de gronden waar vanuit de ander jou tegemoet treedt. Relaties waarbij niet in individuele behoeften worden voorzien. Behoeften waar je bijvoorbeeld niet iemand anders verantwoordelijk voor kunt houden om voor jou te vervullen; dat zijn gebieden waar je in de kern toch zelf verantwoordelijk voor bent. Maar waarbij partners elkaar op gaan afstoten en aantrekken, elkaar op verwarren en teleurstellen. Vervallen in emotionele manipulatie, om ‘het’ toch maar te krijgen. Is heel naar en ellendig. Omdat je het zo graag anders had gezien, omdat je beseft dat het ook anders kán.

Of een samenzijn waarbij beiden, of in ieder geval 1 van de twee, het vermogen (nog) niet (optimaal) heeft ontwikkeld om voor zichzelf duidelijk uiteen te zetten welke behoeften er zijn en waar deze dan eigenlijk naar terug te voeren zijn. Heel essentieel om dit te weten, omdat het zo enorm bijdraagt aan de kwaliteit van een relatie.

Mooi en heel zuiver vind ik het om te lezen dat je je ex de rust gunt en hem ook de ervaring toewenst om de liefde te vinden. Als je ten opzichte van je ex deze positie kan innemen, die waarin je hebt geaccepteerd dat er geen ‘wij’ meer kan zijn, maar je hem(/haar) wel het beste gunt, dan is het je dus aardig gelukt om jezelf vrij te maken van de overtollige ballast die zich, door de treurnis over een stukgelopen relatie, lange tijd aan je blijft opdringen.

Ik wens je geluk, Robin.