Hier ben ik weer, ik moet dit gewoon even kwijt, ik ben mijn echte liefde kwijtgeraakt, ik heb meerdere relaties gehad maar dit ging verder dan gewoon een relatie, ik ben zijn eerste echte relatie, en we hebben samen heel veel meegemaakt, depressie haat woede maar onze liefde was sterk, nu heeft hij me toch echt duidelijk gemaakt dat we allebei onze eigen weg moeten kiezen, misschien kruist het pad ons en misschien ook wel niet, ik heb hem gisteren een mail geschreven dat we zeiden elkaar 3 maanden niet zien wat hee moeilijk is als je onder elkaar woont en ik heb daar een jaar van gemaakt, om mezelf niet te pijnigen, wat het ook moeilijk maakt is dat als ik in zijn ogen kijk die liefde zie, hij zei ook dat als we elkaar weer zouden zien dat hij me dan weer wil aanraken en alles, hij zegt dat hij bij mij niet verder komt hij had er heel veel over nagedacht zei hij, en dat hij toch heeft besloten om het nieuwe avontuur op te zoeken, hij zei ook dat hij zichzelf zeker voor zijn hoofd zal slaan en bedenken hoe stom hij is geweest, maar hij weet neit wat hij zoekt.

hij zei ook dat 3 maanden of een jaar elkaar niet zien ook een illusie was, en tuurlijk zouden we elkaar gaan zien maar ik bedoel alleen op de koffie gaan enzo niet.

ik weet niet of dit een soort fase van hem is echt niet mischien wel, maar ik heb wel besloten om niet op hem te gaan zitten wachten en gewoon door te gaan met mijn eigen leven.

hij zegt dat hij nog verwarrend is maar een ding weet hij wel actief werk van maken om met andere vrouwen uit tegaan.

ik heb er soms heel erg last van dan krijg ik huilbuien en anders voel ik me heel sterk.

hij zei ook misschien mettertijd dat we dan als vrienden of misschien als geliefden met elkaar kunnen zijn alleen wil hij me op dat laatste geen hoop geven.

maar als iemand zielsveel van je houdt en alles aan je leuk vind dan kan je dat toch niet zomaar wegvagen en in een andere relatie stoppen, zal hij ooit stoppen met twijfelen en moeilijk denken.