Na mijn eerste post op dit Forum wat dagen geleden heb ik best veel fijne adviezen en gedachtes van anderen ontvangen. Ookal heb ik de laatste weken, maanden met veel mensen gepraat.. het is toch lastig om nu net die mensen te vinden die snappen hoe jij je voelt.. je kent ze wel; die goedbedoelde adviezen over relaties en ldvd van mensen die zelf uiteraard goed in hun vel cq relatie zitten en eigenlijk moeilijk kunnen snappen hoe jij je voelt... maar goed, lief zijn ze wel. Anyway; ik ben blij dat ik per ongeluk op deze site.. forum terecht ben gekomen. Ik lees ook veel verhalen van anderen en het is 'fijn' om te lezen over situatues waarmee je je kunt indentificeren.. wetende dat je idd niet alleen bent...

Maar goed.. na mijn eerste introductie begint het 'balletje' te rollen en probeer ik wat te doen met de adviezen die ik heb gekregen. Het is fijn om het van me af te schrijven en vandaar dat ik dan ook maar een eerste aanzet in de BLog plaats, voor wie het wil lezen en wie mij op een goede weg wilt sturen..

Na alle adviezen van de afgelopen dagen zit ik nu in de fase dat ik nog een laatste gesprek met mijn ex aan wil gaan.. na een weekend radiostilte is het afwachten.. was het afwachten, want net belt ze spontaan; ze wil even bijkletsen over het weekend.. pff.. ik weet niet hoe ik daarop moet reageren.. mijn hart bonst als ze me belt en ik zit vol vragen, maar om die nu vanuit het werk via de telefoon te stellen? Nee, dan houd ik nu even liever de schijn op om de vragen later persoonlijk te stellen.. ik probeer eerst maar eens die afspraak te maken. Ik moet wel zeggen dat ik echt GEK wordt van die pieken en dalen; dan voel ik me weer lekker in mijn vel zitten en kan ik de wereld aan, dan word ik weer wakker met een leeg gevoel en een gemis en kan ik alleen maar aan haar denken Ik mis haar zo.. ze belt me zo terug, zegt ze.. ik voel me er ongemakkelijk bij, omdat mijn gevoel zegt dat ze het hele weekend met die andere jongen is geweest.. en ze dat niet zegt. Ik wil haar nog een keer persoonlijk spreken, nog een keer laten weten wat de gevoelens zijn en waar we heen moeten. Daarna moet ik haar denk ik echt even loslaten, voordat ik gek wordt.. want zo voelt het soms wel.. als een verslaving.. iets zo graag willen hebben, maar het niet kunnen 'krijgen'..
Mijn hart bonst en mijn maag draait zich om.. wachtende op het moment dat ze mij weer belt.. brr..