Je verhaal is enigzins warrig en lijkt niet compleet.

- Hoelang waren jullie 3 bevriend toen jij en D. samen wat kregen?
- Hoe voelde de andere vriend zich daaronder (lijkt me zoiets als 'het 3e wiel'-gevoel).
- Waren er problemen tussen jou en D., waardoor hij de relatie heeft stopgezet?
- Toen D. het met jou uitmaakte, was dit ook meteen een breuk in de gezamenlijke vriendschap tussen jullie 3en?
- Zien/spreken/horen/facebooken jullie elkaar nog welleens, is die mogelijkheid er of is er geen enkel contact meer?

Je schrijft dat het probleem is dat je nu, een gelukkig huwelijk met zoontje en jaren verder, nog steeds maandelijks over die tijd met hun samen blijft dromen. Je spreekt over 'schuldgevoel' (hoofdzakelijk omdat je door de ontmoeting met je huidige man de vriendschap met hen er niet meer is?) en je spreekt over 'verdriet' (omdat D. het met je uitmaakte?).

Je zou denken dat het verdriet over D., inmiddels na zo'n 8 jaar behoorlijk in gewicht is afgenomen. Ook omdat je de gezamenlijke vriendschap met beiden hebt laten verwateren door de ontmoeting met je man toendertijd.

Je zegt nu gelukkig te zijn en helemaal geen enkele interesse, noch verlangen te koesteren om met D. weer iets te beginnen. Hoe komt het dan, dat je nog steeds verdriet ervaart over de keuze die D. toen maakte om niet meer met je verder te gaan? Het feit dat hij het toen met je uitmaakte, heeft de weg vrij gemaakt om je huidige man te ontmoeten en nu gelukkig met hem samen te zijn. Je hebt meer 'gewonnen' dan verloren, lijkt me.

Over je schuldgevoel: dat dit nog zo zwaar weegt, daar kan ik me veel meer iets bij voorstellen. Je hebt een geweldige en onvergetelijke tijd gehad, jullie 3 samen. Heel spijtig dat het voorbij is gegaan—en ook nog eens door de keuzes die jij, vermoedelijk ongewild, voor iedereen hebt gemaakt (je werd verliefd, had geen tijd wellicht, geen zin, andere prioriteiten, etc).

Als het je zo dwars zit, dat het je met maandelijkse regelmaat in je dromen lastig valt, dan kun je ook actie ondernemen om dit schuldgevoel af te pellen.

Heb je er welleens aan gedacht om beiden te schrijven? Met een excuus waarom het zo gelopen is, en dat het je nog steeds dwarszit. Je kunt onderstrepen dat het je niet gaat om D. terug te krijgen of om de vriendschap weer net als vroeger op poten te zetten—maar dat je een excuus op z'n plaats vind. Dat je nog steeds met de man bent, war het toen allemaal mee begonnen is. Hoe het met hun en hun leven gaat, etc.

Een oprechte maar redelijk vrijblijvende brief. Je 'hoeft' niets van ze, tenslotte. Zelfs als ze, in het ergste geval, niet zouden reageren heb je wel de kern van je schuldgevoel bij de lurven gepakt.

Dat het je spijt dat je keuzes hebt gemaakt die ten koste is gegaan van de vriendschap.