alleen

afbeelding van Anzil

Ik voel me zo alleen en leeg...ook al heb ik zoveel mensen om me heen die om me geven...maar ik wil er maar 1...en dat is dus geen optie. Ik word daar soms zo vreselijk verdrietig van,,ik weet dan niet waar ik het moet zoeken. Ik kan mijn draai gewoon niet vinden en ht ergste vind ik nog wel (tenminste zo lijkt het) alsof het hem niets doet dat wij uit elkaar zijn..
De avonden duren eeuwen, overdag gaat het wel..maar dan..pffff...en aangezien wij een dochter hebben kan ik ook niet zomaar even weg 's avonds. En dan begint het malen..waarom,waarom,waarom? Kan het gewoon niet begrijpen en ook haast niet geloven. HET IS OVER!!!

HET IS OVER! waarom? Ik wilde dat ik duidelijke antwoorden kreeg. Zeg dan dat je niet meer van mij houdt..

En ik weet heus wel dat het beter wordt, maar zo voelt ht niet..de liefde van mijn leven....WEG!

Wat kan liefde ongelooflijk pijn doen...

afbeelding van pijndieblijft

Hoi Anzil

Ja ik kan me voorstellen wat voor pijn het doet, want ik maak hetzelfde mee, ook ik ben verlaten en waarom, omdat we niet goed communiceren. En nee er is niets meer aan te doen, volgens hem.
Maar liefde kan je niet dwingen en een eerlijk antwoord krijgen ook niet.

Heel veel sterkte en probeer het een plek te geven. Het zal nog lang duren voor je er overheen zal komen, maar het gaat gebeuren.
Sterkte.

afbeelding van lucha

Herkenbaar

Lieve Anzil, wat herkenbaar jouw verhaal. Ik maak ongeveer hetzelfde mee. Hij twijfelt en twijfelt en twijfelt, maar oh wat houdt hij nog van mijn en mist hij mij, maar neeeee hij heeft geen kracht om voor ons te vechten. En ons zoontje dan?? Wij zijn in therapie, ik ben al wat aangesterkt. Hij woont bij zijn vader nu en ohohoh arme ziel wat heeft hij het moeilijk. Tja en ik dan....al 2 jaar voel ik niet meer dat hij van me houdt, een jaar geleden ging hij vreemd, maar hij is en blijft het slachtoffer lijkt het wel.....als ik puf heb zal ook ik mijn verhaal opschrijven. Voor nu heel heel veel sterkte....

afbeelding van odie

troost

Hoi Anzil, ik voel me ook zo vaak alleen, ondanks iedereen om je heen. Je bent alleen met je verdriet. Je bent in de steek gelaten. Alle waaroms? Ik weet het ook niet. Soms denk ik wel eens: zo makkelijk op te stappen en niets op te lossen. Waarom ga je dan in godsnaam een relatie aan? Sterkte