Vorige keer schreef ik al iets over alle emoties die door elkaar zwoelen in mijn hoofd en hart. Om gek van te worden nog steeds. Mijn stemmingswisselingen zijn ook echt bizar af en toe....

Mijn ex: ik ben enorm kwaad op hem. Soms voelt het als haat zo woedend kan ik worden. Alles wat hij heeft gedaan!! Huis kopen met mij, vreemdgaan, mij aan het lijntje houden, verwachten dat ik alles maar accepteer, mij nog gebruiken voor zijn eigen plezier en op het moment dat mijn ogen EINDELIJK open gingen was het ruzie, op het moment dat ik iemand anders leerde kennen mocht ik oprotten, het huis uit en ik ging. Ook omdat ik rust wilde want vanaf dat moment werd ik niet met rust gelaten.

Ex woont nu in ons huis met zijn nieuwe hoer en ik woon bij mijn moeder. En ex? ex wilt mij terug....ja die mailt nog regelmatig dat hij een fout heeft gemaakt. WTF moet ik daarmee?? Waarom kan ik niet tegen hem zeggen : ROT OP IK HAAT JE?! Nu ik een nieuwe vriend heb merk ik het verschil hoe ongezond mijn relatie met mijn ex was. Hij was mijn eerste liefde dus vergelijken kon ik niet, nu wel. Hoe onderdanig ik naar hem was is bizar, deels mijn eigen schuld en ik probeer er nu van te leren. Kan er niks aan veranderen nu. Ik heb alleen nog moeite om voor mezelf op te komen en hard te zijn naar hem toe. Want soms mis ik hem nog wel eens. Ik hoorde dat mijn oom ziek is en ondanks dat ik weet dat ik een koude en kille reactie van ex zou krijgen, wil ik het hem toch graag vertellen. Het slaat zooooo nergens op!!! En ik haat mezelf er enorm om!

Mijn nieuwe vriend: grootste schat die ik heb leren kennen. Die mij als een prinses behandelt, mij vrij laat, mij lekker mijn gang laat gaan en mij leuk vind zoals ik ben. Alles is leuk met hem en ik het de lol van mijn leven met hem. Ik kan 100% mezelf zijn zonder afgekraakt te worden. Hij doet dingen voor me en helpt me daar waar nodig en heeft immens veel begrip voor mijn situatie, weet precies hoe hij op mij moet reageren. Alsof we elkaar al jaren kennen.

Toch is het wennen want een relatie zoals dit ben ik niet gewend. Hij laat ook niet kaas van zijn brood eten en geeft goed zijn grenzen aan en daar hou ik wel van. Als ik met hem ben dan voel ik alle rust terugkeren en ben ik in de wolken. We zien elkaar niet elke dag en dat is heel goed nu. Ik kan goed mijn eigen leven weer oppakken en weer even mezelf terugvinden en hij kan ook gewoon rustig zijn ding doen. Ik vertrouw hem heel erg en na wat mijn ex heeft gedaan vind ik dat enorm goed van mezelf.....

Daarnaast zijn die emoties overal voelbaar en het put mij zo uit. Gister spring ik nog heel blij rond en nu wil ik het liefst in mijn bedje kruipen en huilen....