Ik heb hem op alles geblokkeerd. Ik kreeg een like op een foto van mij op mijn facebook...en ik dacht...weg met jou. Het minst slechte op dit moment voor mij is geen nieuws van hem. En echt...mijn hart wil niks liever dan dat hij spijt krijgt en iets uit zichzelf van zich laat horen.
Je leest het hier toch bij iedereen...we willen onze exen toch het allerliefst, met oprechte spijt, weer terug in ons leven om vervolgens happy oud te worden.

Afgelopen augustus hadden we ook al een break...ook heel plotseling door hem verbroken...ik werd helemaal gek...zocht geen hulp bij anderen, en heb hem toen continu ge-appt, gemaild...gesmeekt bijna. Na 2 maanden gingen we het toch weer proberen samen...hij voelde toch nog een dun lijntje tussen ons. Maar we zouden alles anders doen, patronen doorbreken en we zochten hier hulp bij van een relatietherapeute. We hadden een commitment gemaakt dat we elkaar tijdens dit hele proces zouden steunen. Acht vermoeiende maanden en 8 bezoeken naar de therapeut later, verbreekt hij voor de 2e keer onze relatie...heel koud, heel kil. D
Dit is nu 14 dagen geleden. Ik heb geen enkele keer contact met hem opgezocht, hoe moeilijk ook. Geen enkele keer op zijn facebook oid gekeken, hoe moeilijk ook. Expres een omweg fietsen naar de stad, hoe moeilijk ook. Ik ontwijk momenteel alles, hoe moeilijk ook.
Ik ben verder gegaan bij de therapeute...ik ga verder met werken aan mezelf, hoe moeilijk ook. Met elke dag erbij dat ik geen contact heb opgezocht, dat ik mijn paniekaanvallen heb overwonnen, en met veel hulp van mijn vrienden waar ik gewoon zelf om durf te vragen, hoe moeilijk ook...voel ik me beetje bij beetje sterker worden. Ik zal vast nog wel omvallen, ik mis hem nog steeds...maar ik gun mezelf niet weer een terugval.
Ik ga werken aan een betere relatie met mezelf, door proberen te leren en te accepteren van wat er allemaal is gebeurd.
Ik denk dat ik wel beter verdien dan dit.... iedereen hier verdiend toch een fijner leven dan dit?!

Heel veel sterkte allemaal!