ik heb nu het verdriet aangedaan bij iemand wat mij ook is aangedaan,ik vraag me af wat meer pijn doet,als je eigen wereld instort of je iemand zijn wereld laat instorten.vanmorgen werd ik wakker,weer naast hem,gevoel is weg,verliefdheid was er niet al een paar dagen niet,hij ging wel helemaal in mij op..en dan iemand vertellen dat het niet meer zo is,man o man..wat is dat verschrikkelijk,het verschil was,dat toen hij begon te huilen ik hem beetpakte,hem knuffelde,mee heb gehuild,gewoon koud op zijn bord,want zulk nieuws kan je niet goed brengen,mijn precieze woorden waren:ik wil niet met je verder,sorry het spijt me,ik voel te weinig voor je,in een halve seconde,zag ik woede pijn verdriet wanhoop in iemand zijn ogen..zwijgend is hij weggegaan..me nog een paar keer wanhopig gesmst,boos gesmst,een paar keer aan de foon gehad,verwijten over mij heen laten komen..ennu is het stil,ik voel me bevrijd,maar het vreet aan me dat ik iemand dit heb aangedaan..ik weet hoe het voelt,fucked up dat weet ik,ik weet ook dat het slijt,en verdwijnt..ik persoonlijk voel me bevrijd,opgelucht.. hoe erg het ook klinkt,ik ben niet van plan om hatelijk te gaan doen,hij mag me verrot schelden,met me praten als hij wilt.ik weet hoe hij zich voelt en hoe enorm het oplucht,haha..ik wens hem veel geluk..en hoop dat hij er niet te lang in blijft hangen